Hoi dames! Graag jullie mening en/of advies over de moeilijke situatie waar mijn man en ik in zitten.
Vanaf het begin dat ik bij mijn schoonouders thuiskom was de band met schoonmoeder niet geweldig. Ik deed een hbo opleiding in de avonduren met veel zelfstudie en werkte daarbij 2 dagen, tegen mijn vriend zei ze dan dat ik een luizenleventje heb. En zo zijn er nog wel meer dingen voorgevallen de afgelopen jaren. De rode draad is dat ze vrij negatief over mij en mijn familie appte, maar niet naar mij maar naar mijn man. Hij zag dat nooit zo als een probleem omdat hij haar zo kent en omdat hij neutraal antwoordde en niet erin meeging, Ze heeft ook weleens bij mijn man via whatsapp gecheckt of ik hem dingen verbied want die indruk kreeg ze. Ik heb vaak met mijn man over dit soort appjes gesproken en gevraagd of hij of wij niet met haar moesten gaan praten, maar dit is er nooit van gekomen. Heb wel meerdere malen uitgesproken dat als de emmer vol was dat het dan ophield voor mij.
Toen we wilden trouwen en samenwonen was de huizenmarkt vrij krap en we konden een huis kopen bij hun in de straat (aantal deuren verder en we zouden dan niet in elkaars zicht wonen). Dit huis is helemaal opgeknapt door onszelf samen met schoonpa. Ik was geen klusser maar heb heel veel gedaan en meegeholpen. Schoonpa heeft gefungeerd als aannemer en uitvoerder, dit heeft hij zelf/vrijwillig op zich genomen zonder dwang van ons.
Toen ons zoontje geboren werd hebben we ze dezelfde dag nog ingelicht en op kraamvisite laten komen in het ziekenhuis. Het was een heftige bevalling geweest. Toen schoonmoeder binnenkwam kon ze het woord gefeliciteerd maar uitspreken tot aan de i en toen hield het op, geen 3 kussen en nog nieteens een hand op de schouder. Op dat moment viel dat mij wel op maar was ik nog zo onder de indruk van alles dat ik er geen aandacht aan besteedde. De dag erna waren we weer thuis en kwam ze hier op visite. Ze vroeg niet hoe het ging en een begroeting was ook teveel gevraagd. Toen ze de cadeaus aan mijn man overhandigde zei hij; geef maar aan mama maar dat vertikte ze, waarop mijn man het cadeau aanpakte en het aan mij gaf. Wij hadden aan onze ouders gevraagd om nog even hun mond te houden over de geboorte van ons kindje, we wilden eerst nog even landen en zelf tot rust komen en ook nog een aantal mensen zelf inlichten. Zij begon hier een discussie over die uitmondde op een ruzie, waarop mijn man haar bijna buiten heeft gezet. Ze was het niet eens met wie wij wel al hadden ingelicht en wou de mensen die zij kent gaan appen, terwijk ze hier nog een dag mee moest wachten van ons. De situatie bedaarde weer en na een tijdje gingen ze weer naar huis. Ik ws erg boos en geschrokken en heb dat ook tegen mijn man gezegd. Uiteindelijk kwam ik erachter dat ze achter mijn rug om over meerdere dingen commentaar had, toen barstte bij mij de bom. Heb mn man in de kraamweek de opdracht gegeven om tegen haar te gaan zeggen dat ik haar niet meer hoef te zien. Hierop heeft mijn schoonvader aangegeven dat hij mij dan ook niet meer wou zien. Ik word nu ondankbaar genoemd voor de verbouwing terwijl dat niet zo is en er los van staat. Achteraf hoor ik via mijn man dat hij ook niet vond kunnen hoe mijn schoonmoeder deed.
Achteraf hoor ik ook nog dat ze het geboortekaartje onzinnig vond aangezien alles al op social media stond. Ook vond ze nhet niet normaal dat we kraamvisite na 2,5 buiten zetten. We horen een fles wijn open te trekken met het bezoek en er zijn geen tijdslimieten. Ook vond ze dat we ons kindje aan familieleden op de arm horen te geven (dit kwam allemal op tafel nadat een nichtje van mijn man bij hun was gaan klagen dat ze na bijna 3u buiten werd gezet en ons zoontje niet in de armen had gekregen).
Van mij wordt nu verwacht dat we met ons 4en om tafel gaan maar ik wil dit niet. Ik heb het idee dat ze geen excuses wil aanbieden en ook niet inziet dat haar gedrag niet kan. Daarnaast voelt mijn man zich in spagaat zitten en zal het naar mijn idee meer 3 tegen 1 worden. Ook heb ik vernomen dat ze een emmer met oude koeien en irritaties heeft die ze over me heen wil gooien. Mijn man en ik kunnen het er redelijk over hebben samen, alleen heeft hij veel moeite met hoe de situatie nu is en kan hij niet accepteren dat ik de deur heb dichtgegooid. Hij vond ook haar gedrag die avond niet kunnen, maar verder heb ik het idee dat hij meer aan hun kant staat. We hebben afgesproken dat hij gaat aan haar gaat vragen of ze uberhaupt bereid is om excuses te komen maken, zo niet houdt het voor mij echt op. Mijn man gaat eraan onderdoor als de situatie niet meer zal normaliseren en dat snap ik. Heeft iemand tips hoe dit niet tussen ons in komt te staan? (Mijn schoonmoeder zegt trouwens letterlijk dat ik tussen haar en mijn man in sta…).
Alvast bedankt voor jullie tijd om dit te lezen en eventuele tips en meningen.
Een ruzie heeft nooit een vast beginpunt, het is altijd een reactie op het gedrag van beide kanten. Vaak onbewust of onbedoeld gedrag. Mogelijk heeft jouw (onbewuste) gedrag iets bij haar getriggerd waar zij op aan is gegaan, waarop jij reageerde, waarop zij reageerde enz. En zo zit je zomaar ineens onbewust en onbedoeld samen gevangen in een vicieuze cirkel waar je beiden niet op zit te wachten en niet gelukkig van wordt. Het is in ieder geval duidelijk dat zij de relatie met haar zoon mist zoals die was voordat jij in beeld kwam. Een van de taken die zij in haar levensfase te doen heeft, is accepteren dat haar kinderen een eigen leven gaan leiden. Tegelijkertijd is het juist jullie taak om je eigen gezin vorm te geven. Er is een mooie visualisatie: het huis van Andolfi. Ouders staan op de 1e verdieping, opa en oma staan op zolder en het kind is op de begane grond. Op de 1e verdieping worden de besluiten genomen en daar horen alleen de ouders. Staan er anderen is het bonje. Dat blijkt maar weer. Het klinkt alsof er best veel speelt, al dan niet zaken die vooral lastig zijn voor oma, zou ik niet zonder een goede gespreksleider het gesprek aangaan. Een systeemtherapeut kan vrij snel ontrafelen hoe de dynamiek zit, zodat er meer begrip voor elkaar ontstaat en je concreet in handen hebt wat je kunt doen om uit de ruzie te blijven..
Nou, herkenbaar hoor! Mijn schoonmoeder heeft letterlijk gezegd dat ze zou zorgen dat mijn man en ik niet zouden gaan trouwen en geen kinderen zouden krijgen. Mijn man en ik zijn inmiddels ruim 10 jaar samen, 5 jaar getrouwd en we hebben 4 kinderen.
Ik heb heel lang geen contact gehad met mijn schoonfamilie en mijn man heeft uiteindelijk een ook een haar lang geen contact gehad met zijn familie. Het contact is hersteld toen ik hoogzwanger was van onze oudste dochter. Uiteindelijk zijn die mensen ook de opa en oma van onze kinderen. We hebben wel heel duidelijk laten weten dat het contact van twee kanten moet komen. Mijn schoonouders zullen nooit mijn meest favoriete mensen worden, maar ze zijn een hele fijne opa en oma voor onze kinderen. Dat vind ik belangrijk.
Je kunt er een relatietherapeut/systeemtherapie bij vragen, want nu is iedereen te betrokken. Zo iemand is neutraal en professioneel. Ik vind dat je man wel wat meer voor jou op mag komen. Het klinkt alsof hij nog niet los is van zijn moeder/zijn ouder, dat hij nog in de kindrol zit.
Herkenbaar helaas,ik vind wel echt dat ze het flink verpest heeft en dan ook nog in je kraamtijd, wat een ontzettend onbeschofte vrouw zeg bahbah. Ik zou dit echt niet pikken
Ik zou toch proberen de deur op een kier tezetten. Niet dat ze zo fatsoenlijk is geweest, maar je woont in dezelfde straat, het zijn zijn ouders, en opa en oma. Ik zou het gesprek met hun aan gaan. Maar inderdaad wel excuses verwachten. Wel zou ik vooraf met je man bespreken hoe hij het voor zich ziet. Ook uitspreken dat jij het gevoel hebt dat het een soort 3 tegen 1 is. Mocht ze tijdens dat gesprek 0,0 tegemoetkomen, zou ik ook zeggen dat je graag de relatie beter ziet, maar dat ook zij iets moet veranderen. Dit is natuurlijk een heel eenzijdig verhaal en misschien kun je ook nadenken over dingen die jij anders had kunnen aanpakken? Want nu is het heel veel vingertje wijzen en heeft zij in jou ogen alles gedaan en in haar ogen ben jij het probleem...zo gaan jullie nooit iets oplossen. En het hoeft geen perfecte relatie te zijn, maar straks mag ze ook niet op verjaardagen langskomen van haar zoon en kleinkind...dat gaat wel ver, zeker als je zo vlakbij woont..
Moet je eerlijk zeggen dat ik mijn eigen moeder wel een beetje herken in jouw schoonmoeder en ja.. dat is enorm vermoeiend en irritant. Altijd maar de controle willen houden of een menig ergens over willen hebben en een spiegel voor houden ho maar want zij is perfect.
Ik snap dat het moeilijk is voor je man maar ze mag wel voelen dat ze verkeerd bezig is én is geweest dus je man hoeft haar niet te pleasen. Het is jullie kindje dus jullie bepalen en niet zij, haar babytijd is al lang geleden geweest.
De koude kant heeft het altijd bij haar gedaan vind het zo enorm jammer dat met uitzondering van mijn vriend de andere 2 nooit een warm welkom hebben gevoeld. Zij denkt altijd alles maar te kunnen zeggen zonder consequenties en dat feest gaat niet meer op. De eigen kinderen zijn harder geworden en zetten haar regelmatig op haar plaats en dat helpt in sommige gevallen wel maar het blijft de aard van het beestje dus helemaal zal het niet verdwijnen.
Heel veel succes en hopelijk lukt het je man tot haar door te dringen want ook voor jullie kindje is het fijn een opa&oma te hebben.
Ik heb met je te doen. Ik adviseer je toch de deur weer open te doen voor normaal contact, op oppervlakkig niveau. Het blijven wel de ouders van je man en de opa en oma van jullie kindje. Ik snap wel dat je aangeeft dat je niet wil dat oude koeien uit de sloot gehaald worden, dat kun je best op voorhand aangeven. Probeer te richten op de toekomst. Sterkte en probeer er vooral boven te staan.
Moeders hebben moeite met het loslaten van hun zoon. Zeker als het de laatste is die uit huis gaat. Ik zou voor nu zeggen dat je eerst even moet bijkomen van alles. Geef jezelf de tijd en stuur je partner af en toe (met baby) die kant op. Of je het leuk vind of niet. Ze is toch de oma. Als de gemoederen wat bedaard zijn kun je weer contact maken, maar dat zal ik voor nu niet doen. Ze heeft misschien geen begrip voor de situatie, omdat ze zich had voorgesteld om uren met die baby te knuffelen. Daar heeft iedereen zich op verheugd en nu mogen ze alleen kijken. Ik begrijp dat, maar familie tradities zijn overal anders.
Ik heb met mijn schoonmoeder gebroken en ook mijn man. Die vrouw is een borderliner en narcistische, kleineert graag en blijft ten aller tijden in haar slachtoffer rol en er valt geen gesprek mee aan te gaan zonder vingers wijzen.
Mijn man mag ten alle tijden beslissen wat hij zelf wil tav contact is en blijft zijn moeder. Voor mij is de deur dicht en blijft dicht plus me kan staat er het zelfde in. Haar niet in je leven is een verrijking en je mist er niets aan.
Wat je moet doen kan niemand bepalen enkel jij en je man. Wil je geen gesprek dat doe je dit niet en wat ze er dan van zeggen en vinden is aan hun. Ook druk maken wat een ander zegt heeft geen nut, je kan enkel invloed uit oefenen op jouw manier van reageren en denken de rest ligt buiten jouw macht.
Je zal hier met je man uit moeten komen en voor de rest is lastig een beeld te schetsen van zo’n situatie.
Schoonmoeder klinkt als een controlfreak...en laat dat nou net NIET jouw probleem moeten worden. Ik zou de afstand lekker houden en er zeker NU nog niet over gaan praten. Zij beslist niet over jouw kraamweek en over hoe jullie alles indelen en al helemaal niet over jullie kind.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (11) Verversen