Ons zoontje van 2,5 wilt ineens niet meer naar zijn bed. Hij is daardoor oververmoeid en is die overdag niet meer te genieten. Nu hebben we wel een verhuizing achter de rug en is alles nieuw.. maar heb ik verder wel ‘t idee dat hij gewend is. Sinds een week klimt hij uit zijn ledikant (met slaapzak aan) en gaat ons roepen en gaat helemaal over zijn toeren. Nu gaat het zelfs zo ver dat we naast hem op de grond moeten liggen op een matras, en handje vast moeten houden. En als je dan denkt dat ie slaapt en weg wil sluipen heeft ie het door en gaat hij weer kletsen. Als die in slaap valt word hij een paar keren daarna weer wakker en begint het weer opnieuw. Weer er naast liggen etc. Een ding weet ik wel zeker, en dat is dat het nu tijd is voor een peuterbedje. Maar hoe ga ik dit aanpakken? Hoe leren wij hem dat hij gewoon zonder ons in slaap moet vallen (wat voorheen altijd echt super goed ging, nooit problemen gehad en ging altijd lief slapen zonder gedoe) Hoe blijft hij in zijn bedje en gaat hij niet aan de wandel? Want nu klimt hij uit ze ledikant en gaat ons bij de deur roepen.. dus dan gaat dit ook gebeuren als ze peuterbed er staat.. denk ik? Iemand tips?
Ons zoontje klom ook uit z’n ledikant net slaapzak aan, ook 2,5 toen… wij zijn overgegaan op een peuterbed met dekbed en bleven naast hem zitten totdat hij sliep. Hij moet wennen aan het nieuwe bed, meer ruimte, geen slaapzak meer… dus we bleven gewoon bij hem. Soms komt hij eruit omdat hij moet plassen, maar verder is de neiging om eruit te klimmen veel kleiner geworden. In een ledikant voelen ze zich vaak opgesloten en dan zijn ze opzoek naar vrijheid. Een peuterbed beperkt die vrijheid helemaal niet, waardoor hij juist lekker blijft liggen. En als hij naar ons toekomt dan is er iets aan de hand. Wij zijn er blij mee dat hij naar ons toekomt ipv gaat roepen, want anders wordt z’n broertje wakker die ook op zijn kamer ligt. Gewoon doen! Je moet er toch ooit aan beginnen ;)
Jezelf over hoe het ‘zou moeten’ heen zetten en toegeven aan wat je kind nodig heeft. Veiligheid. Hij wil dat jullie bij hem blijven. Leg jezelf erbij neer en ga ‘s avonds bij hem zitten. Spreek af dat jullie niet meer kletsen (als jullie uitgepraat zijn) en dat je bij hem blijft tot hij slaapt. Echt slaapt. Daarna ga je lekker een boek lezen. Geef je eraan over. En wees niet bang dat dit blijft. Als hij voelt dat jullie er voor hem zijn, geeft dit hem genoeg vertrouwen om het vervolgens weer zelf te durven. Hoe lang dat duurt, is onbekend. Hier zijn het fases van een paar dagen, soms langer. En mogelijk is hij s erg toe aan een open bedje? Mijn dochter maakte die overgang prima en kwam er ook niet uit. Maar het idee dat het kon, vond ze heel fijn.
Herkenbaar. Lekker knuffelen en even er door heen bijten. Dat hielp hier. Dan maar een paar keer niet. Duurde hier wel echt een paar wkn. Toen sliep hij wel weer maar wel met 1 van ons. We hebben de luxe dat dat kan.
We zitten hier ook met een kleine ineens continue huilen rechtop in z'n ledikant overstuur huilen (klimt er nog niet uit hij is 18maanden) elke keer bij ons in bed genomen sliep hij wel gewoon uiteindelijk ook matras op de grond in zijn kamer gedaan bij hem gaan liggen wel wat verbetering maar nog 3 tot 4x eruit elke keer als ik weg was idd binnen 15 minuten stond hij aan de deur te huilen.
Ben ermee langs de dokter geweest bleek een dubbele middenoorontsteking te zijnnu zijn antibiotica klaar is gaat het al wel weer wat beter maar we gaan niet proberen hem terug in z'n ledikant te krijgen hij krijgt gewoon een laag eenpersoonsbed. Beetje zo vloerbed idee wilde ik altijd al alleen dan nu jaartje eerder dan ik in gedachte had haha. Merken wel dat hij dat echt heel leuk vind als we boven bezig zijn gaat hij echt zelf naar zijn kamertje en op matras liggen met z'n knuffels enzo,
Misschien toch handig langs de dokter wat uitsluiten? Verder slaapt hij hier overigens goed in de kinderwagen pakken hem goed in en laten hem dan buiten staan zodat hij overdag wel dutje doet want dat is vaak dezelfde drama als savonds en snachts
Hij heeft je nu gewoon even extra nodig dus zorg ook dat je er bent zou mijn advies zijn. Leg dingen uit, over het verhuizen, over dat je vlak bij hem bent (rommel bv wat op de overloop als hij gaat slapen), etc. Zo kun je langzaam steeds weer iets meer afstand nemen. Ook dit is een fase, maar je helpt hem het meest door er voor hem te zijn.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (8) Verversen