Ik zit met een issue waar ik voor mijn gevoel aan onder door ga. Wij zijn 1,5 jaar geleden begonnen met proberen voor ons eerste kindje. Dit is steeds niet gelukt en afgelopen half jaar hebben we op privé gebied in onze omgeving ook best wat te verduren gehad. In al deze rondes is het dus ook niet gelukt. Totdat mijn partner afgelopen week ineens zei dat hij door alles wat er nu gaande is in ons leven, misschien toch nog liever even wil wachten (1-2 jaar). maar mijn eisprong was al geweest…
Aangezien het al die keren niet gelukt is, maakte wij ons dus ook gewoon geen zorgen voor deze ronde. Maar nu ben ik dus 8 dagen overtijd en ik durf niet te testen😭…
Ik heb al tegen mijn vriend gezegd dat het best eens raak zou kunnen zijn, maar aangezien ik al vaker laat ben geweest(niet zo laat), is hij er heel koeltjes in en zegt hij van het zal wel goedkomen. (Dus je menstruatie zal wel gaan komen)
Waarop ik terug zeg van, het kan nu dus echt raak zijn en dan krijg ik een antwoord van ja als het zo is, dan is het zo.
Maar is dit een typische koele mannenreactie of??? Ik maak mezelf zo ontzettend druk, omdat hij zo koeltjes/simpel reageert
Het is echt niet dat ik denk dat mijn partner ondanks de omstandigheden geen papa meer wilt worden, maar de opmerking: we kunnen beter nog een tijdje wachten, blijft door mijn hoofd spoken…. We willen dit al zolang en ik zou nu gewoon bijna hopen dat ik gewoon ongesteld wordt. Ineens zwerven er allemaal doemscenario’s door mijn hoofd: of ik wel een goede moeder zal zijn en hij een goede vader, of het allemaal wel gaat lukken met werk (waar de stress nu voornamelijk zit) en het dus niet alles van onze relatie gaat vergen …. Ik maak mezelf echt gek…. hebben meer vrouwen last gehad van die stress en gedachtes?? Kan me niet eens meer ergens op focussen😞 mijn man is trouwens ook niet zo’n prater op dit gebied maar heeft echt een mindset van als iets gebeurd, gebeurd het zo en uiteindelijk komt alles weer op zijn pootjes terecht… maar ik ben zo’n stresskip wat dit soort dingen betreft
Dit topic typen voelt al wel echt als een opluchting 🥺
Ik begrijp niet goed waar die stress en doemgedachtes over slechte ouders zijn vandaan komen. Ik vind zijn reacties heel begrijpelijk en ook gewoon positief. Hij wil het even uitstellen, dat is op zich prima gezien jullie situatie. Nu het misschien toch zover is vind hij dat moeilijk te geloven, dus eerst maar even zien Vind ik ook logisch na zo lang geen succes. En mocht het dan zo ver zijn, dan is het zo, dat klopt toch ook? Hij geeft er mee aan dat het dan gewoon welkom is. Dat is toch gewoon goed? Ik denk dat je je zorgen maakt iets dat vooral in jouw hoofd bestaat. Doe een test, en praat met elkaar. En even diep ademhalen. Allebeinde scenario's zijn goed namelijk. Een negatieve test betekent dat jullie even de ruimte voor jezelf nemen voor je er weer voor gaat. Een positieve test betekent dat het allemaal.wat sneller gaat, maar wel met een vurige wens in vervulling.
Je piekert veel teveel over iets wat helemaal nog niet aan de orde is. Ga nu eerst maar eens testen! In mijn ervaring kan je lang of kort piekeren over de dingen maar loopt het in realiteit toch altijd anders.
Ik zou eerst een test doen en daarna een vervolggesprek met je partner voeren. De inhoud van dit gesprek is volledig afhankelijk van de testuitslag. Positief? Heel fijn! Je bent zwanger en nu? Wat verwachten jullie van elkaar? Welke zorgen zijn er mogelijk bij een ieder? etc. Negatief? Jammer! Wat gaan we nu doen? Gaan we door en zien we wel of het binnen pak 'm beet een jaar lukt? Of gaan we toch bewust het 'proberen' even op pauze zetten?
Als je zwanger bent, ben je dat ook als je geen test doet. Dus ik zou het in jouw plaats gewoon doen om het te weten.
Hier was vriendlief ook heel ´koel´: dan ga maar bloedprikken he.. dacht ook even dat ie niet blij was. Gelukkig had ik zelf wel het gevoel van ´we maken er wel iets van, we slaan ons door elke ´moeilijke´ situatie heen dus dit ook.´ Na een week bezinken is ie zo blij als ik weet niet wat, en nu ik 10 weken ben doet ie zo zijn best.
Als het zo is gaan jullie echt wel een manier vinden om samen blij te zijn en er iets van te maken!
Gewoon even testen. Mijn man is ook zo koel inderdaad, dus ik denk dat hij het echt wel leuk vindt als het zo is! Hij zegt namelijk NIET iets in de trant van "als het zo is laat het dan maar weghalen" of iets😉 Wat de stress betreft, ik denk dat iedereen daar wel last van heeft. Maar uiteindelijk komt alles goed en wijst het zichzelf. 😊
Tijd voor een test: die gaat sowieso opluchting geven!! Bedenk dit: een test verandert niks aan de situatie. Je bent zwanger of niet. Het lijkt me verstandig om uit te zoeken óf je het bent. Dat xou dan ook meteen je stress verklaren: razende hormonen zijn meestal niet heel gezellig
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (18) Verversen