Ik ben twee weken geleden bevallen van een dochtertje. De bevalling verliep erg vlot en er waren geen bijzonderheden.
Tijdens de eerste week na mijn bevalling kreeg ik steeds te horen dat ik weinig moest doen. De kraamverzorgster zei dat ik te vaak de trappen op en af liep en vertelde mij om minstens 1 uur boven/beneden te blijven voordat ik weer gebruik ging maken van de trap. Daarnaast mocht ik de eerste week geen wandeling maken met de baby buiten want dat zou niet goed voor mij zijn.
Vanwege deze adviezen ben ik best onzeker geworden over de snelheid waarin ik dingen weer zelf wil oppakken zoals boodschappen doen, wandeling maken etc.
Ik merk dat mijn lichaam natuurlijk nog herstellende is, maar vroeg me af of juist actiever zijn het herstel juist bevordert. Of moet ik toch maar rustig aan doen? Hoe ging dat bij jullie
Ik merkte zelf wel dat als ik wat veel deed ik echt even moest gaan zitten. Jij kent je lichaam het beste. Maar hou wel in de gaten als je gaat wandelen of boodschappen doen dat je dus echt oplet dat je je goed genoeg voelt zodat je niet halverwege opeens echt niet meer verder kan.
Echt rust nemen! Ik ben 9 weken geleden bevallen, ook zonder kleerscheuren vanaf gekomen en een hele vlotte bevalling. Voelde me erna dus eigenlijk heel goed en vond het heel overdreven dat ik weinig ‘mocht’ doen. Luisterde er dus ook niet naar. Heb nooit dutjes mee gedaan met mijn dochter en veel te snel teveel gaan lopen. Dat bekoop ik nu met flinke bekken/rugklachten en echt heel weinig energie. Je kan jezelf echt flink voorbij lopen..
Luister goed naar je lijf en neem de seintjes serieus. Maar je hoeft echt niet de hele dag op de bank te blijven zitten als je je goed voelt hoor. Ik deed gewoon van alles, maar sommige dingen even niet of wat aangepast. Ik tilde even geen boodschappentassen of wasmanden vol natte was, deed even niet stofzuigen of de badkamer poetsen. Maar ruimde gewoon de vaatwasser in en en uit, vouwde was op, haalde een doekje over de wc, speelgped opruimen, etc. Ik tilde ook de dreumes en peuter, maar minder dan voorheen. Verschoningskussen en spullen beneden leggen en baby dutjes in de box laten doen zodat je niet steeds heen en weer hoeft, verschonen op de bank ipv de commode, kleintjes zelf de trap op laten klimmen, dat soort dingen. Ik wandelde in de kraamweek hoor, juist met aanmoediging van de kraamhulp. Gewoon een blokje om, met of zonder hond en kinderwagen, niet te gekke afstanden. Heerlijk juist! En even naar de kruidvat om de hoek was een heus uitje 😅 In bed gaan rusten deed ik na de kraamweek nooit, had gewoon te veel energie. Kraamvisite was een goeie, dan kon ik energie kwijt zonder veel te doen 😊
Je zal het pas later merken .. ik heb nu voor de derde keer spijt , waarom was ik opgestaan in mijn kraamweek ? Waarom heb je op dag 2 al lopen te dweilen? Met dag 18 was mijn wond weer opengegaan. Had echt heel wat bloed verloren. Ik zou het echt rustig opbouwen hoor! Het voelt nu netals mijn bekken uit elkaar gaan vallen 🤮. Ben helemaal gesloopt . Pak je rust meid
Lekker rustig aan doen inderdaad. Veel beter voor je bekken. Anders heb je straks je leven lang klachten er van. Boodschappen doen kun je je hele leven nog. Een klein ommetje is natuurlijk niks mis mee, maar gewoon een klein stukje.
De kraamverzorgster heeft ervoor gestudeerd, die geeft heus geen adviezen die slecht voor je zijn. Doe het lekker rustig aan, gun jezelf de rust die je zo verdient hebt. En dan langzaam opbouwen.
Gefeliciteerd!! Ik zou zeker rustig aan doen. Kijk eens wat je lichaam gepresteerd heeft! 9 maanden een kindje gedragen. Vervolgens een hele bevalling. En al voel je je prima, denk eraan dat er veel met je lichaam gebeurd is en dat alleen herstelt door rust en tijd. Ik voelde me ook goed. Gevolg: een verzakking. Want ja ik dacht dat ik ook alles wel kon doen net na de bevalling. Gewoon niet handig dus. En dat anderen mensen het wel doen moeten ze zelf weten, ik heb m’n lesje wel geleerd 😌
Gefeliciteerd, fijn dat je je goed voelt! Eerste 6 weken moet je echt nog heel rustig doen met je bekkenbodem, zelfs als t allemaal wel goed voelt. Dus heel voorzichtig met tillen, liever niet zware dingen. A-symmetrische bewegingen zijn erg belastend, zoals traplopen dus. Kan vanaf de tweede week wel meer hoor, maar liever niet onnodig vaak en eventueel voetje voor voetje. Iig niet tig keer de trap op en af denderen. Naar buiten gaan kan zeker, maar probeer t eens rustig uit. Dus niet meteen een stevige wandeling maar een klein ommetje, kijken of je geen last hebt en dan weer wat verder. Je leert je lichaam echt wel weer steeds beter kennen hoor, dat komt goed. Je kan ook even googlen op bekkenbodem-oefeningen voor in de kraamtijd om je herstel te bevorderen. En vanaf 6 weken weer heel rustig en aangepast beginnen met sporten. Check dan wel even of/hoeveel diastase je nog hebt, kan je ook online vinden wat dat is en hoe je dat doet.
Overigens had ik bij mijn eerste ook een vrij 'strenge' kraamverzorgende, en daar kreeg ik het wel heel erg benauwd van. Dus voor mijn mentale herstel was het echt wel belangrijk dat ik regelmatig buiten kwam en zoveel mogelijk mn dag/nachtritme op pakte. Dat is ook wat waard.
Het gaat echt om voorkomen van toekomstige klachten omdat je bekkenbodemspieren, je baarmoeder en je buikspieren allemaal nog niet op hun plek zitten en nog niet stevig zijn. Doe rustig, niet tillen (boodschappen echt nog even laten), maar stukjes wandelen op zich prima. Herstel gaat niet sneller van te actief zijn maar juist langzamer. Daarmee zeg ik niet dat je niks mag doen, maar gewoon rustig aan. Je hebt nu ook nog veel adrenaline in je lijf waardoor je mogelijk niet goed voelt hoeveel rust je nodig hebt.
Ik had ‘geluk’ dat ik een week in het ziekenhuis verbleef. Hierdoor geen verleiding van dingen doen en de trap op en af. Zou ik thuis ook zeker weten niet doen, alleen voor de baby zorgen en de rest komt wel later. Nu heb ik wel een pittige bevalling en herstel gehad
Ik ben gewoon gaan doen wat ik wilde. Bij m’n zoon was naar de wc lopen de eerste dagen al best een missie, bij m’n dochter ging het sneller. Maar bij beide vrij snel hersteld. Ik denk dat je vooral naar je lijf moet luisteren. Dat moet je dan wel echt doen, dus niet naar je evt ongeduldige hoofd, maar naar je lijf. Als jij niks voelt na die trap, kan je m ook best weer af. Maar ga niet met een pokerface en tanden op elkaar. Laat dan iemand anders het doen.
Trap lopen was voor mij echt een ramp. Ging 1x per dag naar beneden en leefde vooral boven de 1e week. Steeds kun je wat meer. Ik ging op dag 10 voor het eerst naar buiten. Daarvoor ook echt te veel pijn, dat het niet kon.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (21) Verversen