De 3e week: de meest frustrerende..

Beland in week 3 en ik kan met zekerheid zeggen dat dit de meest frustrerende en tegelijkertijd de meest lachwekkende week van mijn cyclus is. Je zou denken dat ik met mijn 37 jaar (!!!) wel wijzer en nuchterder zou zijn als het gaat om gezinsuitbreiding, maar niks is minder waar. De 'stress' om een positieve test is in mijn geval niet leeftijdgebonden. Bijna obsessief lees ik oude blogs terug die ik schreef in de dagen voor mijn NOD toen ik zwanger bleek van N en D en vergelijk de kwaaltjes van toen met die van nu: Veel afscheiding? Shit, nu kurkdroog.. Geen migraine? Getver, nu al drie dagen lang! Erg moe? Mmmm, ja. Ik lag gister wél al om 21.00 uur in bed.. Maar ja, ben ik 's avonds niet altijd moe? En mijn frustratie gaat verder: Naar bed met buikpijn en pijnlijke borsten en wakker worden zónder, maar mét een (heel) vaag misselijk gevoel. Ik grijp mijn mobiel zodra ik iets raars voel: zwangerschap en migraine/geen migraine/veel afscheiding/geen afscheiding/rugpijn/menstruatiepijn/zere grote teen.. Zucht.. Ik ga maar weer eens naar de wc! Vrijdag hopelijk testen, dan is mijn NOD.