Operatie Joël

De neusamandelen van Joël zijn eruit. De arts zei dat ze erg groot waren en hij zei dat die in de keel ook behoorlijk groot is. Maar eerst is het afwachten hoe hij het nu gaat doen. Het resultaat is er na 6 weken.

De narcose verliep niet goed. Joël verzette zich te hevig en de anesthesist gaf aan dat ik de kamer moest verlaten, terwijl hij nog niet sliep, omdat ze in moesten grijpen omdat hij al teveel narcotica binnen had gehad en het anders niet goed zou gaan.

Gelukkig is het uiteindelijk toch goed gekomen en met 10 minuten mocht ik al bij hem in bed kruipen omdat hij wakker was. Hij heeft wel pijn nu, maar met paracetamol is het best te doen.

En wat voel ik me een zeur zeg. Te miepen over deze kleine dingen terwijl er hier andere meiden hun kindjes verliezen :( En dan te lezen dat er ramptoeristen zijn die er heel andere verhalen van maken of dan ineens je vriendje willen zijn en later niks laten horen.

Als ik zulke dingen lees dan wil ik ook altijd mijn medeleven betuigen en ik vind er vaak gewoon de woorden niet voor. Maar in mijn hart voel ik met de moeders mee, en ik bid voor zieke kindjes en de nabestaanden van de overleden kindjes. Die pijnen zijn haast niet te dragen en daar ben ik me terdege van bewust, al heb ik het zelf gelukkig nooit hoeven meemaken.....