Het zwangerschapsverhaal van Yemelsa ( oud profiel )
Meer....
Ik was 18 toen ik bij mijn man ging wonen. Hij had al een paar kinderen uit een vorige relatie. Altijd zei hij dat hij geen kinderen meer wilde hebben. Toch na een half jaar zei hij tegen me, toen hij wat gedronken had, ik wil graag een kindje met je. Toen zei ik tegen hem dat we de dag daarna het er nog wel eens over zouden hebben als hij nuchter was hihihihi
De dag erna zei hij inderdaad dat hij echt een kindje met me wilde. Dus ik was erg overweldigd.... Maar uiteraard met de pil gestopt. In eerste instantie dacht ik, ik ben jong en word zo zwanger... Maar niets was minder waar. De weken werden maanden en de maanden werden jaren....... Toen het na 1.5 jaar nog steeds niet gelukt was zijn we naar het ziekenhuis verwezen en daar hebben we allerlei tests gedaan. Maar ondanks kijkoperaties enz enz konden ze niks vinden waar het aan zou kunnen liggen........
Daarna hebben we het rust gegeven. Toch begon ik me wel een beetje zorgen te maken. Ron is 22 jaar ouder als dat ik ben en ik dacht al het is niet zo fijn als hij straks 55 is en nog steeds in de luiers zit,hihihihi. Dus we hadden al met elkaar afgesproken dat we, als het volgend jaar nog niks zou zijn, zouden gaan vragen om een behandeling. Maar we hebben 18 mei een test gedaan en eindelijk zwanger na bijna 4 jaar proberen............. En we zijn dolblij!!!!!
Donderdag ( 31 mei ) een echo gehad en alles was goed!!! JIPPIE!!!!
Nog geen last van kwaaltjes, gelukkig, wel last van buikpijn maar dat komt omdat mijn baarmoeder helaas gekanteld is...... Best wel een vreemde gewaarwording dat er een kindje in je groeit. Het besef is er wel maar het gevoel is er nog niet......... Woensdag 20 juni heb ik een afspraak met de vk. Best wel spannend allemaal! De laatste 4 dagen heb ik gelukkig wat minder last van buikpijn, dus ik denk dat het allemaal de goede kant op gaat. Gelukkig, want elke keer als ik buikpijn had, was ik bang dat het verkeerd zou gaan. En stress is natuurlijk niet zo goed voor de kleine...
Ik begin steeds benieuwder te worden naar wat het is maar zal nog wel een aantal weken geduld moeten hebben. Slapen gaat steeds slechter word rond een uur of 5 's nachts wakker en kan daarna moeilijk weer in slaap komen ( Ik lig dan echt te denken aan de aankomende tijd en maak me vaak druk op niks af. Gelukkig heeft ron het al een paar x meegemaakt en stelt me dan gerust hihihi )
Woensdag 20 juni
Ben vandaag naar de verloskundige geweest maar deze vertelde mij dat ik pas helaas volgende week vrijdag een echo heb, dus nog langer wachten puffff. We hadden het kennismakings gesprek dus allerlei vragen beantwoord. Na de vragen probeerde ze naar het hartje te luisteren maar helaas kon ze deze nog niet vinden, dus ik meteen in de stress. Ik hoop zo dat volgende week vrijdag alles oké is..... Maar dat is nog anderhalve week grrrrr. Best wel stom hoe je je druk kunt maken als je zwanger bent. Volgens de vk klonk alles goed en de kenmerken die ik noemde waren herkenbaar voor een zwangerschap, maar toch.... Wat duurt wachten lang de eerste weken.
Vrijdag 22 juni
Joepie elf weken!!!
Niet dat het nog echt opschiet voor mijn gevoel. Ik heb echt het idee dat de dagen voorbij kruipen. Maar er is me verteld dat het na de 12 weken snel gaat omdat je dan met de kinderkamer bezig bent en met shoppen enz enz. Toch mag het van mij allemaal sneller hoor, laat de dikke buik maar komen. Ik ben verschrikkelijk moe de afgelopen dagen. Ik ben echt niet vooruit te branden. En ik kijk heel erg uit naar de echo van volgende week. Ik wil het hartje weer zien kloppen. De laatste dagen slaap ik 's nachts wel beter door gelukkig. Zeker meer aan het idee gewend dat we een kleine krijgen? Maar het zwangere gevoel is er nog steeds niet hoor. Ben benieuwd wanneer dat komt maar we wachten rustig af.
Wauwie de grens van 200 dagen overschreden hihihi. Vanmorgen ben ik naar de dokter geweest om bloed af te laten nemen en zoals ik al had verwacht ging ik bijna van mijn stokkie :-( Dat is ff fijn de dag beginnen, hyperventilerend en misselijk op de stoel pfffffffffff Maar dan denk je bij jezelf, het is allemaal voor een goed doel!
Nog 3 dagen en dan eindelijk de 12 weken echo! Ik ben zo benieuwd. Ik ben best zenuwachtig. Sinds vandaag voel ik me ook echt opgeblazen hihihi. Mijn maag lijkt wel ergens 10cm hoger te zitten. En ik blijf naar de wc rennen puffff in plaats van 100 x nu 180 hahahaha Dus misschien komt het 'zwangere' gevoel nu wel snel.
Zaterdag 30 juni
Gister de 12 weken echo gehad!
Na eerst een paar vragen beantwoord te hebben mocht ik gaan liggen. Toen die vrouw dat echo apparaat op mijn buik zette, schrok ik eerst even want ik zag het hartje niet kloppen. En uit het niks begon de kleine opeens heel erg te bewegen hihihi. Is echt heel erg grappig om dat te zien. Ze zag ook dat mijn baarmoeder gelukkig weer terug gekanteld is, daar ben ik erg blij mee want dat scheelt een hoop pijn en daardoor ook stress. Nu kan ik eindelijk gaan genieten en ik hoop dat de tijd nu ook voor mijn gevoel wat sneller gaat.
Donderdag 5 juli
Vandaag de grens van 3 maanden gehaald. Nog steeds vind ik de tijd ontzettend langzaam gaan. De dagen kruipen echt voorbij. Zaterdag gaan we het 2e trimester in. Gelukkig heb ik weinig last van kwaaltjes gehad. De laatste dagen heb ik wat last van hoofdpijn. En ik heb last van extreme moeheid, verder mag ik niet klagen. Ik heb echt mazzel wat dat betreft. Ik hou er ook nog geen vreemde gewoonten op na met eten. Wel gaat mijn voorkeur uit naar zure snoepjes. De laatste dagen kan ik ook iets beter tegen de geur van vlees.
Ik kijk er erg naar uit de baby te gaan voelen ergens tussen de 16 en 20 weken. En ook natuurlijk of het een jongen of een meisje is, ik denk stiekem een meisje.......
Dinsdag 17 juli
Nou dat had ik zaterdag niet moeten zeggen! Ik ben zondag naar het circus geweest met de kinderen en mijn mannetje natuurlijk ;-) En wel hoor, ik heb het kindje gevoeld. En gister op de bank weer! Net of ik aan de binnenkant van mijn buik een heeeel zacht aaitje kreeg! Wel vroeg maar echt super!!!!! Nu wil ik meer hahaha maar dat komt vanzelf wel.
Donderdag 19 juli
Vanmiddag ben ik naar de vk geweest voor de 2e keer. Ze had de uitslagen van het bloedonderzoek binnen en gelukkig was alles oké, is toch weer ff goed om te horen. Ze heeft naar het hartje geluisterd en gelukkig kon ze het deze keer, na een paar minuutjes zoeken wel vinden. Het klopte heel mooi regelmatig! Verder heeft ze de groei van mijn baarmoeder opgemeten en deze was zelfs nog iets groter dan verwacht. Al met al dus erg goed. Vandaag kreeg ik een iets harder "duwtje" van het kindje. Echt super om hem/haar te voelen. De verloskundige zei dat het heel goed mogelijk was dat ik de baby al kon voelen want ze wist zelfs iemand, die bij de eerste zwangerschap, al bij 12 weken de baby voelde bewegen.
Dinsdag 24 juli
Eindelijk begin ik me echt zwanger te voelen. Sinds ik de beeb vorige week voelde bewegen is het vooruit gegaan hihihi. Nu alweer dik 15 weken. De tijd lijkt nu ook iets harder te gaan. Mijn ergste vermoeidheid is weg, het enige wat nog vervelend is dat is het maagzuur en het vele plassen, voornamelijk ´s nachts tot wel 8x!!!! aan toe pfffff. Ik ben gister met mijn oma in de stad wezen shoppen. Ik heb 2 zwangerschaps broeken gehaald want mijn buik begint nu echt wel te groeien hoor hahaha. Toen mijn vader vandaag op visite kwam moest ie m ook ff aanraken, lief he! Maar goed, ik was gister aan het einde van de dag helemaal kapot. En de hormonen word ik dol van hahaha. Ik ben om alles aan het huilen, moet niet gekker worden met me......
Zaterdag 28 juli
Vandaag zijn we voor de pretecho geweest, 16 weken en 1 dag. Het kindje was goed beweeglijk en lag continue te duimen. Ze werd kwaad als de mevrouw met de echo kop op mijn buik drukte want zo raakte ze haar duimpje kwijt. We dachten zelf vanaf het begin dat we een meisje zouden krijgen. Daarom hebben we ook geslachtsbepaling laten doen. WE KRIJGEN EEN MEISJE!!!!!!!!
En we zijn super blij! We hebben het meteen tegen iedereen verteld ;-)
Vanmiddag gelijk wezen shoppen, allemaal roze natuurlijk :-))) Iedereen mag zien dat het een meisje is!!! Dus eindelijk de eerste kleertjes en spulletjes in huis, allemaal heel erg lief.
Zaterdag 4 augustus
Alweer 4 maanden zwanger! Het gaat nu eindelijk wat sneller voor mijn gevoel, maar dat komt ook omdat ik het veel drukker heb als anders. Het zwangere gevoel is over me heen gekomen ;-) Vind het allemaal super leuk nu en kan eindelijk genieten. Zelfs het eten vind ik niet meer stinken hahaha. 17 weken nu ! De beeb is echt een woelwatertje, een aantal dagen geleden voelde mijn man zelfs zijn handpalm gaan kriebelen toen hij zijn hand op mijn buik legde! Super he, hij is helemaal trots! Hij vind het ook zo leuk dat er nog een klein meisje aankomt! Buiten af en toe wat bandenpijn heb ik nergens last van. Echt helemaal super zo!
Donderdag 9 augustus
Vanmiddag ben ik nog gaan shoppen, mijn schoonmoeder had ergens leuke winterjasjes gezien, dus meteen gehaald! En we zijn begonnen met het opknappen van de babykamer! De rest van ons huis moet ook allemaal opgeknapt worden, het is echt een puinhoop hier hihihi, maar we doen eerst de dingen die prioriteit hebben. Het knapt in ieder geval lekker op! Dinsdag ben ik naar de dokter gegaan, heb last van blaasontsteking, dat is ff minder. Maar heb medicijnen gekregen dus als het goed is, is het zo weer over!
Zaterdag 18 augustus
Afgelopen week is erg snel gegaan :-))) Heb donderdag van de dokter te horen gekregen dat de blaasontsteking weg is en ben daarna naar de vk gegaan. De groei van mijn baarmoeder lag nog steeds iets voor, dus dat is mooi. De baby bewoog deze week iets minder, de verloskundige zei dat ze dan waarschijnlijk gedraaid is. Toen ze naar het hartje ging luisteren lag beebje lekker te slapen dus heeft ze haar even wakker geschud hahaha. Ik denk dat ze zich rotschrok want het hartje ging daarna mega snel... Nu alweer 19 weken, het begint op te schieten, bijna alweer op de helft. Sinds een aantal nachten wel steeds harde buiken, is ff minder, maar goed het hoort er allemaal bij he......
Vrijdag 24 augustus
De laatste week ging redelijk snel. Ik heb vandaag mijn 20 weken echo en dus eindelijk op de helft van de zwangerschap!!! Ben daar erg blij mee. Ik begin steeds benieuwder te worden naar hoe onze kleine smurf eruit ziet. Af en toe beginnen nu ook dromen te komen over baby's hahaha, en de kleine me maar wakker schoppen daarna. Ik moest dinsdag naar de tandarts, eigenlijk om mijn vulling te laten vervangen maar ik had last van een gaatje onderin dus vroeg of hij dat wou doen. Dat wou hij wel, maar zonder verdoving grrrrrr........ Dus ik het proberen maar ik hield het niet meer. En het kleine meisje was toch harde knallen aan het geven, alsof ze zeggen wou, blijf met je vingers van mammie af hahaha. Straks horen jullie nog hoe de echo gegaan is. Ik ben erg benieuwd.
De 20 weken echo
Alles was goed met ons kleine muisje. We hebben nogmaals de bevestiging gehad dat het een meisje is! Maar we hadden zelf ook geen moment gedacht dat het toch een jongen zou zijn. Mevrouwtje lag weer heerlijk te duimen. Wat wel opvalt is dat ze steeds haar linkerduimpje pakt (dus waarschijnlijk een rechtshandig kindje hebben we meerdere malen gehoord). Dat was met de pretecho van 16 weken ook zo. Ben opgelucht nu ze alles nog een keer nagekeken hebben. Toch fijn om te horen dat alles in orde is. Nu zei de echoscopiste wel dat ze anders wel met de pretecho met 16 weken had gezien dat er iets niet goed was. Nu mag ons prinsesje snel groot gaan groeien!!!
Zondag 2 september
Van de week zijn we (door omstandigheden) eindelijk begonnen met de babykamer verder af te maken. In eerste instantie ging alles goed en alles zag er hardstikke mooi uit, tot we als laatste de behangrand gingen plakken. Deze was van zelfklevend materiaal. Ik en ron pakten dat ding vast, hadden netjes een lijn gezet waar ie langs moest komen, maar opeens plakte dat ding ergens onderaan vast. En dus scheef. Het behang scheurde helemaal kapot. En dus konden we weer van voor af aan beginnen grrrrr. Maar uiteindelijk is gelukkig alles weer goed gekomen en nu zit het er weer opnieuw tegenaan!!!! Binnenkort volgen de foto's. Met de beeb is alles goed. Ze is erg beweeglijk en vind het leuk me midden in de nacht wakker te schoppen hahaha.
Zondag 16 september
Inmiddels alweer dik 23 weken zwanger! De tijd is best snel gegaan. Ik voel de baby elke dag bewegen en ook mijn man en zijn kids genieten ervan mee! Afgelopen donderdag ( 13 september ) ben ik naar de VK geweest. Het hartje klonk weer geweldig! En ze vertelde dat we een kindje verwachten van ongeveer 3100 gram. We hebben ondertussen ook al best veel spullen verzameld hahaha. Van alle hoeken worden we met van alles toegestopt. Erg lief hoor!!!!
Alleen die hormonen! Ron noemt het ondertussen al demonen! Verschrikkelijk zeg, ik heb af en toe medelijden met hem en word echt gek van mezelf grrrrr.
Dinsdag 2 oktober
Nu alweer 25 weken hahaha. Nog maar 15 te gaan! Fijn hoor dat het zo opschiet, ik kan bijna niet meer wachten. Mijn buik begint nu wat ronder te worden en onze kleine meid beweegt nog steeds lekker. Ik heb de laatste weken verschrikkelijke last van mijn bekken, ben daar ook mee naar de huisarts gegaan. Verder veel last van maagzuur en ben af en toe misselijk. En de moeheid is weer op gekomen pfffff echt niet normaal meer. Druk maken over de zwangerschap doe ik al niet meer sinds de kleine zoveel beweegt. Dat heeft bij mij echt een heel hoop zorgen weggenomen. En vrijdag alweer 26 weken, dat betekend dat als ze toch per ongeluk geboren mocht worden, ze in het ziekenhuis al 70% kans op overleven heeft. Gaat best rap, als je er zo over na denkt...... Maar ik heb liever dat ze gewoon de 40 weken blijft zitten hoor! De komende weken moet ik er achteraan om de uitzet uit te breiden, het meeste hebben we al, maar we werken het lijstje netjes af. Verder heb ik momenteel eigenlijk niet veel te melden. Ik ben gewoon blij zoals het gaat nu. En ik hoop dat de tijd zo snel blijft gaan voor mijn gevoel.
Vrijdag 19 oktober
Gister was mijn laatste mamaloze verjaardag. Ik heb het verder niet gevierd hoor, had er geen puf in om achter mensen aan te rennen. Mijn bekken doen niet wat ik wil. Wel alweer 28 weken zwanger vandaag. Zoals ik al aangeef, mijn bekken doen verschrikkelijk zeer. Het begon al met 9 weken maar het is tot nu toe steeds erger geworden. Ik mag van de vk niet meer extra de trap op of fietsen....
Met de beeb gaat alles naar wens. Vorige week zei de vk dat ze me, als ze me zou moeten meten, een week verder zou schatten. Het kleine guppie schopt me continue wakker 's nachts als ik niet de houding aanneem die ze prettig vind......... dat belooft wat voor na de geboorte........
Vrijdag 26 oktober
Alweer 29 weken zwanger vandaag. Ik heb me de afgelopen week laten leiden door hormonen grrrrr!!!! Echt niet leuk meer. De beeb beweegt ook minder, ik denk dat ze wat minder ruimte heeft nu, wel heeft ze uitgevonden hoe ze me (vooral 's nachts) keihard onder mijn ribben moet trappen....
Woensdag ben ik met mijn oma de stad in geweest om te baby shoppen en hebben we de laatste spulletjes in huis gehaald, op wat dingen na die eigenlijk extra zijn. Mijn tante had ook nog wat spulletjes in huis van mijn nichtje die ik mag gebruiken. We worden echt ontzettend geholpen!!!
Ik ben de weken echt aan het aftellen, de pijn die veroorzaakt word door de bekken instabiliteit wordt steeds erger. Ben echt benieuwd hoe ik de laatste 2 maanden ga doorkomen.
nog maar even gelukkig!!!
Maandag 5 november
ALWEER 7 MAANDEN !!!!!
Heb net op de weegschaal gestaan en ben nu in totaal over de hele zwangerschap 7.5 kg aangekomen tot nu toe. Denk dat dat wel netjes is voor ruim 30 weken.
Vorige week maandag ben ik extra naar de VK geweest omdat ik in dat voorgaande weekend ontzettend veel last van harde buiken had, soms wel 30 in 2 uur tijd. Volgens de VK kwam dat omdat ons meisje een enorme groeispurt aan het maken was. Je baarmoeder moet dan namelijk wennen aan de vernieuwde druk. Ik zie dit inderdaad nu ook wel aan mijn buik. Gister stak er voor het eerst een knietje of elleboogje naar buiten hahaha. Ik stond even maf te kijken!
Guppy doet het verder goed! Ze weet lekker tegen mijn maag aan te trappen..... wat me een verschrikkelijk misselijk gevoel kan geven ;-) Maar ik heb liever dat ze me trapt dan dat ze zichzelf stil houdt. Nog maar 9,5 week te gaan en stiekem hoop ik dat het kindje zich bij 37 weken al aankondigt. Maar dat is ff afwachten.
Woensdag 7 november
Met de kleine gaat alles lekker, ze geeft steeds hardere stampen hahaha. Ik heb volgende week maandag (19 november ) een afspraak met de kraamverzorgsters. Gaat wel hard nu hé? Nog maar 65 dagen! We hebben gisteravond de box in elkaar gezet, dus alles is nu echt klaar.
Gister heb ik ook bericht gehad dat ik eindelijk de blije doos op mag halen bij prenatal! Ik hoorde van mede zwangeren die rond dezelfde tijd zijn uitgerekend dat ze m vorige maand al mochten halen ? Ben wel benieuwd.
Ik heb het setje ook al klaargelegd wat ik direct na de geboorte wil aandoen. Echt maf hoor, de hormonen zorgen ervoor dat ik alles in orde wil hebben. En het word wel heel echt nu..... De nachtmerries van een paar weken geleden heb ik ook weer terug, das ff minder. Echt veel dromen over het kindje wat er aan komt niet hoor, dat zijn er nog maar 2 geweest ; maar wat niet is kan nog komen!!!
Zondag 11 november
Ik had dit weekend echt weer een Nicole actie, gisteren mosselen gegeten en behoorlijk ziek geworden...... dus helemaal in de stress. Ik heb net de huisartsenpost opgebeld en die zeggen dat ik terug moet bellen als de klachten terug komen..... ik begin wat op te knappen dus ziet er wel goed uit gelukkig.
Deze week heb ik de tekst voor het geboortekaartje in orde gemaakt. Dat was best lastig. Verder slaap ik beroerd, al een week of 4 maar 1,5 uur per nacht. Daar ben ik dus niet zo happy mee want dan functioneer ik overdag amper en dat is niet zo fijn met 2 kids over de vloer. Ik voel me onder andere door de hormonen verschrikkelijk schuldig dat ik met een zwangere buik al niet zoveel met ze kan doen en dat wordt nog eens versterkt door de moeheid. Al met al niet echt een succes dus...........
Donderdag 29 november
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat op mijn pagina heb geschreven maar ik ben zoooooo moe!!! Verder is het erg hectisch en ik merk aan mezelf dat ik de tijd steeds meer aan het aftellen ben.
Op het advies van de VK en de dokter heb ik vorige keer slaapmedicatie gekregen wat ik af en toe in mag nemen. Liever niet natuurlijk maar de VK zei me dat als ik het niet deed dat het dan wel goed ging met mijn kindje maar met mezelf niet. Dan zou ik er niet tegen aan kunnen met de bevalling. Gelukkig gaan de nachten nu iets beter. Het is nog steeds niet wat het is geweest maar wel een heel verschil met de afgelopen periode.
Vorige week maandag is de kraamverzorgster geweest om alles door te nemen. Ik ben blij dat ik het mens dat hier kwam niet krijg want ik vond haar behoorlijk brutaal. Wel even de lijst met haar doorgenomen en het enige wat ik nog nodig heb is een extra kruikje. Wel een fijn gevoel dat verder alles in orde is.
De nesteldrang is behoorlijk opgekomen nu. Ik poets me gek af en toe maar mag ook wel met een man die elke dag onder het zand thuis komt en een paar kids met de nodige aanhang ;-)
Ons meisje daalt al in en dat voelt erg prettig, ahum........ Net als in het begin van de zwangerschap 80 keer per dag naar de wc. De druk op mijn bekken en heupen is ook erg fijn hahaha. Maar nu we aan het aftellen zijn vind ik het in ieder geval geestelijk wel iets draaglijker worden.
En dan de hormonen......... Ron zei me van de week dat hij me wel eens een knal voor mijn kop wil verkopen. En ik geef m nog gelijk ook! Ik ben echt een zeurend monster af en toe :(((
En mijn voeten....... ze zijn zoooo opgezet. Ik heb nooit zout gegeten dus daar komt het niet door. Het zijn momenteel echt vormloze dingen. Pijnlijke steken erdoor heen. 'S avonds zijn ze enorm strak gespannen. Het is echt niet normaal meer!
Ben blij dat ik weet waarvoor ik het doe, dat we straks een lieve baby in onze armen mogen sluiten.......
Zondag 2 december
Ik ben afgelopen donderdag naar de vk geweest. Alles was in orde, net als voorgaande keren. Ons meisje houdt het stug vol een week voor op groei te liggen. Dus de VK heeft me nu officieel een week verder ingevuld. Nu maar hopen dat ze dan ook iets eerder wil komen, met uitzondering van de feestdagen hahaha.
Bij de 20 weken echo hadden ze gezegd dat we moesten rekenen op een meisje van ongeveer 3100 gram ( 6 pond dus ) maar de verloskundige zei nu dat we moeten rekenen op een flinke meid van tussen de 7,5 en 8 pond!!!! Wel een verschilletje he! Aan de andere kant wel weer lekker te weten dat het dan dus blijkbaar wel allemaal goed gaat daarbinnen!
De laatste dagen erg veel last van oefen weeën, dat is ff minder. Maar gelukkig gaan de weken nog redelijk snel voorbij!
Maandag 10 december
Morgen gaan we het laatste maandje in, joepieeeee!!!!!
De laatste dagen slaap ik weer erg slecht :-( Mijn heupen beginnen moeilijk te doen als ik me omdraai en de druk onder mijn ribben is maximaal. Maar goed, de bevaldatum komt gelukkig steeds dichterbij nu. De maffe dromen heb ik ook weer terug hahaha. Het blijft vreemd wat de hormonen met je kunnen doen. Het kindje zelf doet het prima! Ik moet donderdag weer naar de verloskundige toe.
Vandaag heb ik extra batterijen gehaald voor het fototoestel en we hebben afgelopen vrijdag de geboortekaarten besteld en de opzet ingeleverd. Aanstaande vrijdag kunnen we de zetproef en de enveloppen ophalen. Ben wel blij dat het allemaal in orde is. Ik heb namelijk nog steeds het idee dat ze eerder zal komen dan op 11 januari.
Ron kijkt er nog steeds van op hoe hard ze kan trappen hahaha. Hij heeft natuurlijk al 3 zwangerschappen hiervoor meegemaakt maar zegt dat deze het meest contact maakt en het hardst schopt, dus dat belooft wat voor de toekomst.........!!!
Mijn bevallingsverhaal (1e kerstdag)
Vrijdag 14 december ben ik opgenomen in het ziekenhuis vanwege pre-eclampsie.Vanaf die dag, hebben ze elke dag een CTG gemaakt. De klachten verminderden, ondanksvele medicatie niet. Toch wilden de artsen me niet inleiden omdat ik volgens hun nog niet ver genoeg in mijn zwangerschap gevorderd was..... ik was toen 36 weken. Ik werd elke dag zieker en maakte me erge zorgen over hoe het met ons meisje was!!! Ik had extreme gewichtstoename door het vocht ( was in 3 weken tijd 7 kg bijgekomen terwijl ik daarvoor maar 7,4 kg bijgekomen was ) en een extreem hoge bloeddruk voor mijn doen, waardoor ik de hele dag door sterretjes zag en erg wazig zag en hoge eiwitten in mijn urine )
Op een gegeven moment begon mijn suikerspiegel ook raar te doen en mijn weerstand was helemaal weg.
Toch wilden de artsen er nog niet aan me in te leiden, terwijl ik een groeiecho had waarbij het kind 2 weken voor op groei lag! Op woensdagochtend kwam de gynaecoloog bij me langs en ze vertelde me dat er 's middags iemand langs zou komen om te bespreken of ik wel of niet een inleiding zou krijgen. Dit bleek om een loterij te gaan!!!! Die vrouw nam alle gegevens op en zette ze in de computer en die computer gaf vervolgens een doktersadvies omdat de gynaecoloog zei dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten.
De computer selecteerde vervolgens op 50/50 basis willekeurig maar ons lot was niet gunstig gezind, dus er kwam een NEE uit rollen.
Alle mensen om ons heen (inclusief mijn eigen VK) vroeg hoe lang ze me nog zo door lieten lopen.............
Wel deed die vrouw inwendig onderzoek bij me en ik bleek al een cm ontsluiting te hebben en een hele weke baarmoedermond. Ze deed een schatting dat het kind op natuurlijke wijze met ongeveer een weekje geboren zou worden. Dus wij ontzettend opgelucht! Ze heeft me toengelijk gestript en die nacht erop ben ik mijn slijmprop verloren.
Het CTG apparaat gaf in de dagen daarop steeds weeen aan maar het wou niet doorzetten. De atrsen wilden ook geen verder inwendig onderzoek doen om te kijken of de ontsluiting misschien verder gevorderd was...
Ze waren kwaad dat die vrouw inwendig had onderzocht en gestript.
De gynaecoloog kwam donderdag weer aan mijn bed en mijn klachten werden niet minder.Volgens hem moest ik niet zo zeuren en een ander zei dat ik niet zo ziek oogde maar dat ik wel alle symptomen had. Ik voelde me echt niet serieus genomen en ik had zoiets van als ik niet ziek genoeg was, waarom lieten ze me niet naar huis gaan dan? Maar ik was niet sterk genoeg om naar huis te gaan. De artsen zeiden dat ze niet wisten wat ze met me aanmoesten omdat ik te ziek was om naar huis te gaan maar te goed om een spoedkeizersnee te doen. ( Maar waar was de middenweg? )
Hij zei me ook op een botte manier dat ik de feestdagen wel op mijn buik kon schrijven.De dochter van mijn man was speciaal voor de feestdagen bij ons dus dat deed ff pijn.
Daarna ben ik in huilen uitgebarsten, ik had het ff niet meer! Ik ben steeds gaan bidden en bidden en bidden, hopend op een wonder!
Vrijdagochtend toen mijn man erbij was, kwam dezelfde gynae die zei dat ik niet zo moest zeuren, ná zijn kerstontbijt, en hij vroeg, zonder dat wij ook maar 1 woord gezegd hadden, of het een goed idee was dat ze me maandag zouden inleiden.........
Nou de enige remedie tegen pre-eclampsie is bevallen, dus jaaaaaa!!!!!
En stiekem was ik ook erg nieuwsgierig naar ons meisje...................
Op de groeiecho hadden we gezien dat ze al dikke wangen en kuiten had en ze woog al 2830 gram. Ze zag eruit alsof ze alles lekker vond!!! En werd kwaad op de vrouw die de echo deed hahaha. Ze stompte zo het apparaat weg!
Dat volgende weekend, is mijn man bezig geweest steeds spullen heen en weer te brengen voor de bevalling! En ik werd steeds zenuwachtiger. Maandag om half 7 zou ik aan de CTG gaan. Als ik dan 1 tot 2 cm ontsluiting had, volgens de gynae, zouden ze mijn vliezen breken.
Als ik nog geen ontsluiting had, zou ik een gel krijgen om mijn baarmoedermond zacht te maken. Nou, afgaande op wat die vrouw uit het AMC gezegd had, had ik goede hoop dat ik meteen aan het infuus gelegd zou worden......
Maar het ging weer niet zo als we verwacht hadden........ Maandag 24 december, kreeg ik een gel omdat ik nét geen 2cm ontsluiting had. ( Dus de belofte van de arts ging niet op )
De weeen kwamen rond een uur of 9 al op gang. Om half 1 werd ik voor de 2e keer gecontroleerden had ik 2cm ontsluiting, dus de gel had niet echt veel werk gedaan. De verpleegster zei dat ze me pas de dag daarna gingen inleiden........ Toen werd mijn man erg kwaad! Hij was alle beloftes van het ziekenhuis in de voorgaande weken méér dan zat! Daarbij was ik ook nog eens erg gestressed geworden vanwege de loze beloften. Het antwoord van de verpleegster hierop was dat ze liever geen bevallingen in de avond en de nacht deden!!!!!
Vervolgens hebben ze gelukkig tóch het infuus aangesloten op bevel van de gynaecologe.
De weeen werden langzaamaan sterker en sterker. Mijn man is tussendoor nog even naar de mac gegaan om wat eten te halen. Ik had zelf ook wel trek dus heeft hij een burger voor me meegenomen. Om 3 uur had ik om de 3 minuten weeen, dit hield 2 uur lang aan. Ron zei dat ons kindje dan, naar zijn ervaringen er om 10 uur 's avonds ongeveer wel zou zijn. En na die 2 uur zakten ze weer af......... ik was al helemaal uitgeput maar we moesten door!
Ze kwamen nog maar om de 7 minuten op een gegeven moment. Tijdens de weeen was er geen verpleegster te bekennen. Ik werd al misselijk van het eten en ik kreeg steeds niets te drinken. Ron is tussendoor steeds water voor me gaan pakken, want ik had echt enorme dorst.
Ook verschoonde hij steeds de matten die er onder lagen om het vruchtwater op te vangen, de verpleegsters waren namelijk in geen velden of wegen te bekennen en het vruchtwater blééf maar stromen! Ook moest ik steeds plassen en omdat het infuus dan uit het stopcontact zou moeten en er nog steeds geen ziekenhuispersoneel in de buurt was, gaf Ron me wel 30 keer de po aan..........
Het ctg apparaat bleef aanstaan maar we zagen al dat de weeen niet toenamen, ondanks dat er elk half uur automatisch werd opgevoerd.
Om 9 uur 's avonds kwam er opeens iemand langs die vroeg of ik al persweeen had, omdat dat zo ondertussen wel zou moeten zijn. De baby was wel tegen mijn darmen aangezakt maar persweeen? Nee dacht het niet......... maar het was mijn eerste bevalling.............
De gynae kwam eindelijk weer eens opdagen om te toucheren, en ik had maar 4cm ontsluiting. Ze heeft me toen een morfine injectie gegeven om mijn lichaam wat te versoepelen. Ze dachten dat mijn lichaam de weeen tegenhield omdat ik steeds verkrampte. Hierna zijn ze een aantal keren komen kijken. Ik zei dat ik vaag werd van de morfine maar dat het de pijn niet verlichtte....... Hun antwoord was dat ze dat allemaal zeiden? maar dat het zeker wel de pijn wegnam. Tot ze me 's avonds om 12 uur gingen controleren....... nog steeds maar 4 cm ná een weeenstorm van anderhalf uur. Toen hebben ze me, om half 1, een ruggenprik gegeven en die werkte wél. Mijn lichaam had geen last meer van de weeen. Tussendoor zijn ze nog een paar keer komen kijken maar het was erg druk op de afdeling. Het ctg apparaat stond uren te draaien zonder papier, omdat het op was en in bergen op de grond lag. Om ongeveer half 3 merkte ik dat de ruggenprik niet meer zo goed werkte en ik drukte op de bel tot 4x aan toe. Maar er kwam pas iemand na een uur. Het was mazzel dat we deze vrouw van de kerk kennen. Ze verontschuldigde zich voor de situatie en dat ze steeds geen tijd voor ons had, en ze heeft de dosis van de ruggenprik verhoogd. Toen werkte het opeens wel heel snel.............. Ik voelde de weeen om de minuut komen en opeens om half 5 voelde ik ons kindje met een vaart naar beneden zakken....... ze wilde eruit!!!
De verpleegster die we kenden, zei dat ik de persweeen weg moest puffen omdat er op dat moment geen gynaecoloog beschikbaar was! Ik heb de persweeen 3 kwartier moeten tegenhouden en dat was het ergste van de hele bevalling. Toen ik om kwart over 5 's nachts eindelijk mocht persen, voelde ik me zooooo opgelucht!
Het persen heeft maar een half uurtje geduurd. Alleen toen het koppie er al 3 kwart uit was, heeft de gynaecoloog een knip gezet ( wat helemaal niet nodig was, ik had maar 1 perswee nodig ) omdat ze snel nog ergens anders een stuitbevalling moest gaan doen. Ik werd pas bijna 3 uur later gehecht. Maar wat was ik blij dat ons meisje er eindelijk uit was, na een bevalling van 23 uur!!!! Onze kerstengel! En wat onwerkelijk dat ze opeens op mijn borst lag!!!!! Wauw dat was echt een hele maffe ervaring!
Terwijl ik het op een rijtje probeerde te zetten, werd ze door de verpleegster gecontroleerd en ze had een Agpar van een 9 en later een 10. Daarna heeft Ron haar lekker in zijn armen genomen, terwijl ik alle indrukken van de geboorte van ons kleine mensje, op me probeerde te laten inwerken.
Yemelsa Domenica Willemina.
Ze woog bij de geboorte 3780 gram en de placenta had al kalkafzetting, dus ze had toch moeten komen! De gynae zei dat ik volgens haar achteraf dan 4 weken vooruit heb moeten lopen met de zwangerschap....... Dus ik ben blij dat ze geboren is!!!
Nadat ik bevallen was, moesten we 48 uur ter observatie blijven in het ziekenhuis. Gelukkig mochten we daarna naar huis. Maar ons geluk duurde niet lang. Na 3 dagen thuis te zijn geweest, werd ons kleine meisje met een veel te hoge Bibi waarde opgenomen in het ziekenhuis en daar ligt ze nu onder een dubbele lamp.
Zelf merkten we al heel snel aan Yemelsa dat ze niet dronk zoals het moest en erg lusteloos werd. De kraamhulp zei dat ze het mee vond vallen en dat het allemaal goed kwam met drinken. En daar moet je dan op vertrouwen he?
Maar toen Yemelsa me met hele gele doffe ogen aankeek wist ik dat het écht niet goed was! En inderdaad, een waarde van 471 terwijl die max 350 mocht zijn. De artsen stonden nog versteld dát ze nog voeding naar binnen kreeg. Ron en ik waren haar op een gegeven moment zelfs met een pipetje aan het voeren omdat ze echt geen kracht had om aan de borst te gaan en niet uit de fles wilde drinken. Maar gelukkig gaat het nu beter met onze kerst prinses........
Woensdag 2 januari
JAAAAA!!!!! Ons lieve meisje is weer thuis!!!! Nu kan het herstellen en genieten eindelijk beginnen!!!
Vrijdag 1 februari
Onze kleine meid is alweer dik een maand oud! En ze groeit als kool! Inmiddels past ze niet meer in maatje 50. Sinds vorige week heeft ze af en toe traantjes in haar ogen.
Volgens het consultatiebureau komt ze alleen teveel aan. Ze zeggen dat baby's in het begin maar ongeveer 100 gram per week aankomen en Yemelsa komt gemiddeld 350 gram per week aan. En dat in eerste instantie van alleen borstvoeding!!! Ze hebben me geadviseerd om het aantal voedingen terug te brengen naar 5. Maar momenteel lukt dat nog niet erg ;-)
Helaas wou ons meisje ná in het ziekenhuis te hebben gelegen niet meer aan de borst drinken omdat ze de fles makkelijker vond! Nu al verwend!!! Dus zat er voor mama niets anders op dan te kolven. Maar helaas begon mijn melk steeds meer terug te lopen dus ik heb dinsdag besloten dat er helaas niks anders opzat dan ermee te stoppen.
De eerste paar weken zijn best wel zwaar geweest omdat ze het dag- en nachtritme precies had omgedraaid. En mevrouwtje wilde af en toe wel elk uur gevoed worden...... Dus Yemelsa 's nachts huilen en mama met haar kolfapparaat aan de slag.... vervolgens kindje voeden...... en dan proberen te slapen. Maar helaas had ze ook erg veel last van krampjes.... Dus van het slapen kwam niet veel. Maar......... gelukkig doet ze het de afgelopen week redelijk!
Verder is Yemelsa een erg makkelijke baby. Ze slaapt erg veel en huilt alleen als ze honger heeft of als er echt iets aan de hand is. Ze is ook al een aantal keer meegeweest naar de kerk en ze slaapt dwars door de opwekkingsnummers heen.... Is ze vast nog gewend vanuit mijn buik hahaha.
Dinsdag 22 april
Jeetje ons meisje is gewoon alweer 4 maanden (op 3 dagen na) en ze weegt alweer 6700 gram hahaha. Er is in de tussentijd wel véél gebeurd. Yemelsa heeft veel in het ziekenhuis gelegen. Wilde niet echt lekker eten. Ze heeft reflux. Met de borstvoeding heb ik na een dikke maand moeten stoppen omdat het veel te veel was teruggelopen door het kolven. Maar ze doet het goed hoor! Ze is ontzettend veel aan het "kraaien", heeft zich van de week voor het eerst omgerold van haar rug naar haar buik en wil alles zien hahaha. Ze is echt een hele lieve vrolijke baby. En wat gaat die ontwikkeling hard zeg! Maar ik ben zo dankbaar dat ik dit allemaal mee mag maken!!!
Zaterdag 28 juni.......
Wow wat gaat de tijd toch hard zeg! Yemelsa is alweer 6 maanden. En ze groeit zooooo hard! We moeten haar met 2 weken weer laten checken op het consultatiebureau. Ze krijgt nu dagelijks een fruithapje en pap, en nu mag ik ook beginnen met een warme hap. Gisteren heeft ze een beetje andijvie-stamppot meegegeten hahaha. De meeste kinderen vinden dat niet lekker.... maar Yemelsa.... heerlijk vond ze het!
De laatste week horen we steeds papapapapa..... En elke ochtend wanneer we haar uit bed halen zegt ze hé! Net of ze ons groet! Echt heel erg lief!
En ze speelt veel gerichter nu. Van de week heeft ze heel erg leuk met haar grote knuffelbeer gevochten! Ze sloeg haar benen eromheen of het een echt beest was!!! En dat lachen dan he.... dat is zo lief! Ik geniet er zo van als ze weer de slappe lach heeft! Dan kan ik echt zelf mijn lach niet inhouden hoor!
En kleding..... maatje 80.... pffff wel wat aan de grote kant voor een baby van een half jaar he? Maar mevrouwtje is ook zo groot (en stevig). Maar beter zo als anders hoor! Ben allang blij dat ze lekker groeit en zich happy voelt!
Liefs, Nicole
reacties (0)