Het leed dat geen eisprong heet

Na hele lange tijd niet hier aanwezig te zijn geweest maar eens even een van-mij-af-blog schrijven.

Al ruim 1,5 jaar proberen we een broertje of zusje te krijgen voor ons zoontje. Helaas is dit tot op heden nog steeds niet gelukt. Er is wel een miskraam geweest in januari 2016 maar dit was een complete verassing want wij wisten niet van een zwangerschap af. Een kijk operatie, opgegeven klusdagen, meerdere bloedafnames en 10000 tips verder hebben wij afgelopen woensdag voor ons nieuws gehad wat in al onze piekergedachten nog nooit de revue heeft gepasseerd. Al 1000 scenario’s heb (met name) ik bedacht. Maar dit nee dit had ik en zelf wij nooit verwacht.

Om bij het begin te beginne, 16 februari de NOD bleef uit maar dit was geen verassing want mijn cyclus is en blijft onregelmatig. Op 27 februari nog niet ongesteld dus het ziekenhuis gebeld. Dinsdag 28 februari een echo en 2 eitjes te zien in de eierstok. Mw ze gaan bijna springen, dus u weet wat u te doen staat. 9 Maart bloed geprikt om te kijken of er een eisprong is geweest en 15 maart de uitslag. Helaas geen ei sprong, ook nog steeds niet ongesteld en alle testen blijven negatief. De arts snapt onze frustratie en met een echo wordt duidelijk dat de eitjes nog lekker in de eierstok zitten. De arts vind ingrijpen nodig dus nu aan een 10 daagse kuur om de ongesteldheid op te wekken. Die dag meteen maar met de kuur begonnen en inmiddels zitten we op dag 6 van de medicatie maar de ongesteldheid blijft nog uit. Er is ons verteld dat de ongesteldheid in de kuur kan komen maar ook erna. Als ik ongesteld wordt moeten we meteen de gynaecoloog bellen zodat er op de 3e ongesteldheid-dag een echo gemaakt kan worden. Als blijkt dat de eileider leeg is dan beginnen we meteen met een hormoonkuur om de eiersprong te helpen. Nu hopen dat dit de beste scenario is en dat het binnen nu en een jaar gaat lukken. Het slechtste scenario is dat deze eileider ook verstopt (de andere is verstopt kan niet meer hersteld worden) zit en dan komen wij in een ander traject. Wat van traject dat is ons niet verteld maar door Google weten we inmiddels dat het dan ivf zal moeten worden. Als we dit niet doen zijn er nog 3 opties, adoptie, pleegzorg of genieten van wat we hebben en alle ellende van 1,5 jaar een plaatsje geven en het gaan accepteren dat het is zoals het is. Maar voor nu is er nog hoop. Laat die ongesteldheid maar komen dan kunnen we verder. Ik ben klaar voor een hormoonkuur en hopelijk springen dan de eit(jes) wel. En hopen dat dit verhaal uiteindelijk een verhaal wordt met; ze leefde nog lang en heel gelukkig (met ze 4e), eind goed, al goed. Maarja zover zijn we nog lang niet. Voor nu nog op het ongesteldheidsbankje en aan de medicatie daarvoor. 

Groetjes een trotse mama.