De eerste uren & de kraamweek

Eenmaal thuis aangekomen zijn we lekker op de bank gaan zitten en hebben we uren naar haar gekeken. Om 01:00 ’s nachts kwam de opstart kraamzorg om ons te laten zien hoe we alles moesten doen want dat wisten we nog niet zo goed. Een luier verschonen, in bed stoppen en borstvoeding geven was voor ons allemaal nieuw. Even geslapen en om 9:00 ’s ochtends stond Romy de kraamverzorgster van de kraamvogel voor de deur. Er werden nog veel meer dingen aan ons geleerd, maar vooral dat we haar heel veel bij ons moesten houden en lekker veel moesten knuffelen.

In bad gaan vond ik wel een dingetje door, zo glibberig en klein. Gelukkig vond Michel bijna niets spannend dus die deed alles mee met de kraamverzorgster, je verwacht toch eigenlijk dat een man een bangepoepert is maar nee dus. Ik vond het heerlijk om een kraamverzorgster te hebben, ze deed de was, ze maakt het huis schoon, ze deed boodschappen. Heerlijk toch! Ook konden wij even rustig slapen overdag en dan bleef zij met Sophie. Ik bedacht mij pas na een paar maanden dat het eigenlijk best wel raar is. Je laat een vreemde mevrouw alleen in je huis met je pas geboren baby. Maar op dat moment was ik nog zo moe van alles en ik voelde me zo vertrouwd bij onze kraamverzorgster dat je het gewoon doet. Ik vind het heel belangrijk dat je een goede band moet hebben met je kraamzorg, die week is zo belangrijk en maak je maar één keer mee. Daarom waren wij heel blij met Romy! Aan het einde kregen wij zelfs een lieve knuffel van haar voor Sophie en heeft zij ons na een tijdje nog gemaild om te vragen hoe het met haar ging en of we nog een leuke foto hadden.

Onze vrienden die een paar maanden eerder hun dochtertje Charlie hebben kregen die vertelde al dat je niet teveel mensen moest uitnodigen in je eerste week. Ik bedoel ‘je hebt maar één keer een eerste week samen toch?’ Dus voor de bevalling zeiden wij ook netjes tegen iedereen, “de eerste week willen wij weinig tot geen visite”. Maar toen ze er dan eindelijk was, wilde ik haar aan iedereen laten zien. Het liefst ging ik voor de deur staan, ‘kijk dit is mijn dochter, wat is ze mooi he?’. Dat gaat natuurlijk niet, maar toch nodig je dan meer mensen uit dan je bedacht had. Ook veel mensen begrepen het antwoord ‘het is nu even te druk voor ons, we moeten nog even bijkomen’ niet. Als je het zelf niet hebt mee gemaakt dan is dat misschien ook wel logisch maar voor mij dus heel lastig om tegen familie en vrienden ‘nee’ te zeggen. Ik moet eerlijk zeggen dat toen Charlie geboren werd, ik ook meteen vroeg ‘Wanneer mag ik langs komen’. Dat begrijp je ook pas als je het zelf mee maakt.

Op dag 2 kwamen wij er opeens achter dat ze een grote bult op haar hoofd had, het viel niet echt op omdat ze altijd een muts op had. Maar daar was hij dan, we schrokken ons kapot! Meteen de verloskundige gebeld en die is ook meteen komen kijken. Gelukkig was het niets, het kwam door de bevalling. Door het persen kreeg ze een bult op haar achter hoofd en die is gaan zakken naar de zijkant. Na 3 weken was hij weer weg.