Jut en jul...

vreemd, we zijn nu bijna 22 weken zwanger! nooit meer gedacht dat ik ooit weer eens zwanger zou worden,en nu schoppen mijn twee ukkie,s mijn blaas en ingewanden naar de maan! het is echt een wonder.maar ook raar.
geloven dat het echt zo ver is nu zit er nog niet in.
durf nog niet te geloven,en ben nog steeds bang dat het mis kan gaan.
alsof het een grote zeep bel is wat elk moment uit elkaar kan spatten.
elke keer blij dat we weer een mijlpaal gered hebben,zo erg dat ik mezelf niet gun om te genietten.
is dit raar? ook als ik elke2 weken naar de gyn moet voor een echo,is enerzijds een geluk,befesteging,maar anderzijds steeds weer een enorme opgave.
een paar dagen voor mijn afspraak slaap ik slecht,en nare dromen van horror waanideeen..
tot op heden is het besef er nog niet...

mischien na de 26weken,of mischien wel pas als ik onze wondertjes eindelijk echt in mijn armen kan houden....

*te klein om vast te houden,
te groot voor woorden!!....*