Welterusten klein meisje.....

Mijn kleine meisje is net naar bedje gegaan. Ze is heerlijk gaan slapen, niets wetend van het grote feest dat haar morgen wacht. De cadeautjes, de slingers, het bezoek en de taart.

Vorig jaar ging ik slapen met vage rugpijntjes. In de nacht werd ik wakker met flinke rugpijn en een paar uur later zei ik ´volgens mij ga ik echt bevallen´.

Vele, vele uren later was ze er. Klein en hulpeloos. Veel kon ze nog niet. Drinken, poepen, huilen en slapen maar dat alles wel als de beste.

Nu kan ze zoveel meer. Ze kan helemaal los staan, zet een paar stapjes aan je hand en loopt heel de tafel langs, kruipt, rolt alle kanten op, kan zitten, slaat speeltjes tegen elkaar aan, klimt op de bank, kan een klein beetje bouwen en vindt het erg leuk om kleine speelgoedjes in een mand te stoppen. Ze kan de pincetgreep, uit een bekertje drinken, wijzen naar wat ze wil, ze doet een beetje mee met ´klap eens in je handjes´, speelt kiekeboe, gooit alles op de grond... oh oh oh wat wordt ze groot.

Van 50 cm naar 72 cm. Van 3 kilo naar 8 kilo.

Van een lief, klein babietje naar een eigenwijze meid die weet wat ze wil en huilt, krijst en zeurt totdat ze het voor elkaar heeft.

Maar ook een lieve meid die, als ze even tijd neemt, heerlijk kan knuffelen, zo veel kan lachen en gek kan doen.

Het moederschap is vele malen mooier en leuker dan ik dacht maar ook vele malen zwaarder dan ik dacht.

Ik kan haar wel achter het behang plakken maar toch houd ik ook zielsveel van haar.

Soms wil ik weleens terug naar de tijd dat ik nog geen kindje had maar als ik haar een dag niet heb gezien wil ik niets liever dan dat kleine lijfje weer tegen me aandrukken.

Ik heb mijn kleine meisje naar bed gebracht. Morgen wordt ze 1.

Welterusten klein meisje.... morgen ben je een groot meisje.