Het moederschap a la Lispeltuut

Het moederschap kent pieken en dalen. Donkere dagen en verlichte dagen. Gevoelens van alles overheersende liefde die alleen maar wil knuffelen en knuffelen en nog meer knuffelen en blijven knuffelen en alles overheersende diepe zuchten die de minuten op de klok wegkijken totdat moppie moe is en naar bed kan.

Vandaag, en eigenlijk al een paar dagen, zit ik op een piek. Boven de allerpiekerigste piek van het bestaan. De grootste gevoelens van liefde hebben zich in mijn hart genesteld en knuffelen wil ik. Knuffelen en vooral kusjes geven. Een kusje op haar wangetje, een kusje op dat kleine neusje, een kusje en een pfffffrrrrrt op dat schattige buikje, een kusje op dat ronde cellulites-billetje, een kusje op haar warme ruggetje en vooral, boven alles, een kusje op dat superschattige voetje van haar.

Helaas denkt mijn dochter daar heel anders over. Niet over dat superschattige voetje, ze is zelf ook dol op haar voetje, maar over dat geknuffel van mama. Mijn meisje wil namelijk niet knuffelen. Nee, mijn meisje wil spelen, spelen naast haar speelgoedmand en dan eerst alles eruit gooien en als de mand leeg is verbaasd om d´r heen kijken, even zeuren omdat ze niks heeft om mee te spelen en dan gaat ze los. Vooruit tijgeren, proberen te kruipen, zitten, kijken, weer naar haar buikje, kwartslag draaien, reiken naar het speeltje, proberen te staan, weer vooruit, weer even zitten, weer gaan liggen, bewegen, bewegen bewegen, dat is wat ze wil. Stomme mama altijd met haar geknuffel.

Of stomme mama die altijd maar in haar neus wil knijpen. Ik weet niet wat het is, het is gewoon dat haar neusje zo schattig klein is, dan wil ik er zo graag in knijpen. Ik kan er niks aan doen, het is sterker dan ik.

Het is ook zo gezellig om saampjes fruit te eten. Zoals vanmiddag, samen aan de druiven zodat we straks samen goed kunnen poepen. Voor Aagje een hele kunst om zo´n glad gehalveerd druifje te pakken, naar haar mondje te brengen, in haar mondje te stoppen, erop te kauwen en het uiteindelijk door te slikken. Jeetje, als ik het eten van een druif zo omschrijf, vallen de prestaties van Epke in het niets. (speciaal voor LMN- Epke Zonderland is een turner die goud heeft binnengehaald voor nederland).

Maar terug naar mijn druifje die een druifje eet en doorhad dat het eten van een druifje wel erg lastig was. Ze heeft er iets op gevonden. Als mama een druifje op tafel legt, dan slobbert ze hem vanaf de tafel zo naar binnen. En lekker dat ze het vindt! Helemaal wild naar het bakje druiven bewegen haha. Toen ik haar zo zag smikkelen, bedacht ik een heel leuk grapje. Dus ik mms-te (ja, dat kan ik tegenwoordig ook al!) een foto van mijn smikkelende dametje naar mijn zus en had het volgende raadseltje ´wat is het verschil tussen deze 2 druiven?´ Het antwoord was ´de ene druif is pitloos, en de andere druif heeft pit voor 2´. Je begrijpt, ik heb in mijn eentje zitten schateren aan tafel om mijn goed verzonnen grap. Mijn zus vond hem ook, ik citeer: 'briljant!'

Toen moest ik opeens denken aan mijn BB-vriendinnetje 'druif met pit' en snap opeens de dubbelzinnigheid in haar naam. Bij deze, je naam is briljant en meestal ben ik sneller van begrip.

Nou ja, dat ook niet altijd.

Bij deze de waardevolle update, hopelijk hebben jullie er weer even van mogen genieten.

149 x gelezen, 0

reacties (0)


  • mamavanpearsje

    Ik heb zeker genoten! En ik weet niet of het jongens-eigen is, maar hier wel een knuffelkontje!

  • GbabyM

    Echt herkenbaar... mijn meisje wil ook niet (meer) knuffelen... Wil ook alleen maar bewegen en doen... Majaaaaaaa.. zal ook wel een knuffelfase komen, ik geloof erin onze druifjes met pit! Idd briljant.. ook een goede omschrijving van mijn dochter!

  • Alanis Antoinette

    Hihi, altijd lachen met jou :-D

  • supersilly

    Hihihi

  • pumba

    Hulde, m'n rijst is aangekoekt ( te droog gekookt) maar je blog is top! Bedankt, kan ik m'n pan weer af gaan schrobben

  • -LMN-

    whahaha! zet jij mij even lekker voor schut! hihihi... zal ik kijken of ik binnenkort jouw kant op kan komen? xxxx