De eerste warme dagen

Ze zijn weer voorbij, de eerste warme dagen. Al met al kan ik zeggen dat het best goed is gegaan met mijn kleine meisje. Het slapen ging wel redelijk. Ze sliep wat moeilijker in, werd geregeld ´s avonds laat en/ of ´s nachts wakker om te drinken maar al met al mag ik niet klagen.

In een van mijn vorige blogs zei ik dat ze ontbakerd was. Dit was vrij snel na schrijven weer teruggedraaid. Overdag sliep ze hooguit een uurtje per slaapje en dat was gewoon te weinig. Ze was chagrijnig en kon niet meer lekker spelen. We hebben haar toen overdag weer ingebakerd en ze sliep 5 uur achter elkaar. Oke, dat had ze dus nodig. Daarna ging het ´s nachts ook niet meer met inbakeren. Ze bleef dan huilen en na een half uur bakerde we haar in en dan sliep ze gelijk als een roosje. 3 nachten geprobeerd met het motto van ´3x is scheepsrecht´ maar elke avond was hetzelfde liedje. Gillen, krijsen, schreeuwen totdat ze ingebakerd werd. We lieten haar niet een half uur gillen, krijgen, schreeuwen hoor maar even huilen, troosten, weer even huilen, weer troosten en zo een half uur door.

De eerste dagen bakerde we haar helemaal in, daarna hebben we de ritsjes bij de schouders (puckababy) opengemaakt zodat ze met haar armpjes uit de slaapzak lag. Dit ging ook prima.

Maar toen kwamen de warme dagen en was haar slaapzakje veel te warm. Een romper was meer dan genoeg en dit gaat tot nu toe goed.

Wat een heerlijke, warme dagen. We waren allebei vrij met pinksteren en lekker op stap geweest. Mee naar het strand, mee naar het zwembad. Lekker wandelen, ijsjes halen (die mama opat en Aagje probeerde te grijpen met haar handje). De zee vond ze prima (alleen onderlijfje) en het zwembad vond ze ook prima, zelfs kopje onder. Echt een waterratje is het niet in de zin dat ze spartelt van plezier maar dat doet ze in het badje ook niet. Ik heb wel het idee dat ze het lekker vindt, dat ze er lekker van ontspand. Wat een geluk heb ik toch met mijn allerliefste, kleine, superschattige mopperdepoppie.

Oh, en nu wil ik even graag het grootste cliche van de wereld uitroepen... WAT GAAT DE TIJD HAAAAAARD!! WAT WORDEN ZE SNEL GROOOOOOOT!!!!! Over een paar dagen is ze 5 maanden. Nog maar 1 maandje en ze zit op de helft, dan is het aftellen naar haar eerste verjaardag!

(ja, het komt er inderdaad op neer dat ik denk dat mijn dochter van 4 maanden al bijna 1 jaar is haha).

Nog 1 maandje en we gaan beginnen met bijvoeding. Groenten en fruit, oh wat zal ze dat interessant vinden! Mijn eten is nu namelijk echt niet meer veilig. Ze kijkt er niet alleen naar, ze grijpt ernaar, ze probeert uit alle macht mijn eten uit mijn handen te ontfrutselen  en smakt hierbij hongerig met haar mondje. Volgens mij is ze er wel aan toe om iets anders te proberen dan mama´s melk. Vandaag bij de mac kreeg ik mijn chicken sensation nauwelijks opgegeten. Aagje greep ernaar alsof het de nobelprijs was en elk gevallen slablaadje (en dat zijn er nogal wat) had ze binnen no time te pakken om in d´r mondje te verdwijnen. Ik heb nog nooit zo niet-genoten bij de mac, snel mijn burger naar binnen proppen, ondertussen slablaadjes uit Aagje d´r handjes plukken en voorkomen dat ze mijn cola omgooit. Likken aan de colabeker vond ze overigens wel erg lekker. Lekker koud denk ik haha. Mijn hele beker werd grondig afgelikt en afgekauwd. Gek dametje is het maar ik kon ondertussen wel rustig mijn frietjes eten!

Nog een maandje dan heb ik mijn eerste doel bereikt. 6 maanden volledige borstvoeding. Ik ben best wel trots. Ik heb het toch maar geflikt. Nu moet ik ook eerlijk bekennen dat er ook weinig moeilijkheden waren. Het loopt als een trein. Ik heb voeding genoeg. Aagje wil niet elk half uur drinken. Ik lek niet. Ik heb geen kloven en geen borstontstekingen na de eerste keer. Met 1x kolven haal ik met gemak een voeding. Maar toch, toch heb ik het maar mooi bijna voor elkaar. 6 maanden mama´s melk. 6 maanden vloeibare liefde. Ja, ik ben wel een beetje BV-maffia geworden haha. Wie had dat ooit kunnen denken? Wie had ooit kunnen denken dat die persoon die ik ben een hulpeloos babietje kan voeden tot stevige dame? Wie had ooit kunnen denken dat ik mijn shirtje naar beneden trek om een kind aan m´n tiet te leggen? In de speeltuin, in de dierentuin, op het strand, het zwembad en de mac? Ik geef toe, het gaat niet van harte. Ik voel me er ongemakkelijk bij maar als je kind in het openbaar geen flesje wil.... dan moet je wat. Het is alleen een beetje jammer dat ze zo snel is afgeleid. 3 slokken, tepel loslaten (bij voorkeur wanneer de betreffend tepel stevig tussen haar kaakjes geklemd zit), om haar heen kijken, weer happen, paar slokken en he! hoorde ik daar papa praten? Even omkijken, even lachen van ´hoi papa, jij ook hier?´ en weer drinken. Buiten dat mijn TSR goed werkt en ik iedereen in een straal van 5 meter ondersproei vind ik het in het openbaar ook zo´n gedoe om mijn tiet enigszinds bedekt te houden. Ik troost mezelf met de gedachte dat mensen mijn tiet vast een stuk minder vervelend vinden dat een van de honger schreeuwende baby dus blijven we gezellig tiet-showen in het openbaar.

Borstvoeding geven tot 6 maanden wilde ik doen, omdat ik het logisch vond. Het ´hoorde´ zo, niet omdat het bij mij paste. Het was helemaal niks voor mij, zo´n kind aan m´n tiet. Ik twijfelde of er wel melk uit mijn borsten kon komen want die waren daar toch helemaal niet voor gemaakt? Toch kwam er melk uit. En hoe. Hele fonteinen. En ik vind het fantastisch, echt waar, borstvoeding is echt fantastisch. Ik heb er zelfs aan gedacht om lactatie-deskundige te gaan worden maar dat idee heb ik ook alweer van me afgezet. (ik heb ook al lijkverzorgster willen worden, of dietiste enzo, elke week wil ik wel weer iets ander worden, het schijnt ADHD te heten).

Nou, dit is weer eventjes genoeg zo. Ik plaats nog even wat fotoojes van de leukste, liefste, mooiste, schattigste baby ter wereld.

 OP HET STRAND

BIJ HET ZWEMBAD

HELEMAAL UITGETELD NA EEN WARME, ACTIEVE DAG VOL NIEUWE INDRUKKEN