Aagje is 3 maanden!

3 MAANDEN! (en bij deze alvast excuus voor mijn ellenlange verhalen maar mijn dochter is gewoon zooooo leuk om over te vertellen!!!)

Jawel, vandaag is mijn meisje al 3 maanden en deze blog wil ik dan ook met het grootste cliche ter wereld beginnen.... de tijd vliegt!

3 maanden geleden lag ze als inimini klein, hulpeloos babietje bij me en nu is ze echt al ´mama´s grote dame!´ zoals ik haar regelmatig noem.

Wat is ze veranderd, wat is ze groot geworden. Regelmatig kijk ik foto´s van ´vroeger´ en dan had ze zulke dunne spillebeentjes. Nu heeft ze heerlijke, stevige beentjes met vetrolletjes. Ze heeft ook van die heerlijke bolle wangetjes.

Helder kijken deed ze altijd al maar als ik de foto´s met elkaar vergelijk is ze zoveel wijzer gaan kijken. Ze heeft ook tal van gezichtsuitdrukkingen. Soms kijkt ze me heel serieus aan, dan weer heel vrolijk of heel onnozel. Ze fronst, ze kijkt boos en wat ze nog het beste kan is pruilen! Manlief en ik roepen nog steeds regelmatig uit ´oh wat een pruil!´ als het Aagje niet naar d´r zin is.

Ja, Aagje laat het wel horen als het niet naar haar wensen verloopt. Regelmatig zet ze het zo hard op een krijsen dat ze rood aanloopt, maar er is dan geen traantje te bekennen. Wordt ze opgepakt of mag ze over de schouder rondjes lopen is het allemaal over en is ze weer stil. Een echte, pittige meid dus. Ik vind het heerlijk om zo duidelijk zo´n sterk karaktertje en eigen willetje te zien. Laat maar van je horen meid, daar kom je het verste mee in de wereld.

Rollen doet ze al, zoals jullie in de vorige blog hebben gezien. En is het geen scheeeeeetje? Ik vind het zo´n heerlijk moppeke! Ze schijnt ook erg sterk te zijn. Ik hoor het heel vaak, dat ze zo sterk is, dat ze net een babietje van 6 maanden is als ze rechtop op mijn schoot zit.

Liggen vindt Aagje niet alles. Ze begint dan ook een beetje hekel te krijgen aan de wagenbak. Ze ziet niet zoveel en vindt het een beetje saai. In de maxi cosi vindt ze het heerlijk om te wandelen en dan kijken die wijze, nieuwsgierige oogjes de wijde wereld in. Maar om haar ruggetje te sparen kan dat niet altijd dus ligt ze te jammeren en te zeuren in de wagenbak want in slaap vallen tijdens het wandelen... dat alleen als ze echt moe is.

Velen hebben dan ook al geopperd om de bak te verwisselen voor het gewone zitje maar daar vind ik haar nog wel wat te jong voor.

BORSTVOEDING

Dit gaat eigenlijk nog zonder problemen. Ik begin het steeds meer geweldig te vinden! De knusse momentjes samen. Dan ligt ze heerlijk te drinken, laat even los om mij een brede lach te geven en zoekt dan weer snel die tepel op. Zo schattig! Ik hoop het echt nog lang zo probleemloos te mogen geven, hoewel ik nu al complimentjes krijg dat ik het al ´zo lang´ geef. Ik vind minimaal 6 maanden volledig ´normaal´ dus zit ik pas op de helft van mijn 1e doel. Ik merk wel ik er een klein beetje in doorsla af en toe (ik zou ik niet zijn natuurlijk). Ik moet me echt tegenhouden om niet tegen elke moeder die stopt met de borstvoeding te zeggen ´waarom nou? Probeer het nog even´... Helaas sla ik in het kolven wat minder door. Tijdens het werk vind ik het allemaal maar lastig. Eerst even dit, dan even zus, nog even zo...  en voor je het weet heb je al 7 uur niet gekolft en denk ik.... nou ja dat ene uurtje lukt me ook nog wel, ga ik thuis ´lekker op m´n gemak´ kolven. Ik hoop natuurlijk van ganse harte dat mijn productie een beetje goed blijft en ik weet natuurlijk dat ik wat vaker moet kolven maar ik heb er gewoon zo´n hekel aan! Ik bedoel, kolven is echt wel het saaiste wat je kan doen. Dacht pas weer een borstontsteking te krijgen maar nu geen pijn meer gelukkig!  

WERK

Heerlijk om weer aan het werk te zijn! Tijdens het werken heb ik er geen last van dat ik Aagje mis (slecht?) maar als ik naar huis ga denk ik wel... yes, lekker Aagje knuffelen!

Ik ben dus ook op mijn nieuwe werkplek begonnen. Of werkplekken eigenlijk. In principe zijn het er 3 maar de ene groep is alleen even ´een oogje in het zeil houden´ wat inhoudt dat ik ff een bakkie ga doen en met een half uurtje weer weg ben en dat ze naar mij toe komen als er iets is. Ze wonen min of meer zelfstandig. Je zou dus kunnen zeggen dat ik in feite 2 werkplekken heb en die afwisseling is wel erg leuk. Op de ene werkplek zitten kindjes/ jongvolwassenen die merendeel in dezelfde ontwikkelingsleeftijd zitten als Aagje. Ik vind het wel moeilijk. Aagje had ook zo kunnen zijn, ik bedoel... wie ben ik om en gezond kindje te baren?  Door ofwel een infectie tijdens de zwangerschap, ofwel een vroeggeboorte, ofwel een problematische bevalling (kindje ademde niet zelf, 3 dagen weeen gehad, langdurig met gebroken vliezen gelopen etc...), zijn deze kindjes waarschijnlijk gehandicapt geworden. Deze kindjes zijn echt kasplantjes, zitten in een rolstoel, hebben epilepsie, zijn spastisch... Ik vind het moeilijk om met die ouders over mijn dochter te praten, ik durf bijna niet trots te vertellen dat ze rolt etc.

Daarnaast ben ik ook bang. Bang om een fout te maken. Deze kindjes zijn ontzettend kwetsbaar en in mijn opleiding heb ik hooguit de basis gehad (ben opgeleid voor begeleiden, niet voor verzorgen/ verplegen). Een verkeerde inschatting van mijn kant, kan het leven van een kindje kosten. Ze kunnen zo weinig hebben, echt eendagsvliegjes. Er zit een ventje van 9 die in een dalende lijn zit. Elke maand kan hij weer een beetje minder, maar toch... ze gaven hem niet meer dan 5 jaar, toen misschien nog een jaartje, toen misschien een half jaartje erbij en hij is nu 9 jaar. Natuurlijk zal hij geen 50 worden, ook geen 20. Misschien is hij er morgen niet meer, misschien leeft hij nog een paar jaartjes. Niemand die het weet en daar ben ik ook niet voor. Ik ben ervoor om te zorgen dat de tijd dat hij te leven heeft, hij een fijn leven heeft.

Maar het is niet allemaal droevenis. In sommige kindjes zit ook nog zoveel ontwikkeling. Een ventje van 6 jaar leert nu een beetje lopen. In een soort aangepaste, speciale rollator en niet meer dan een paar stapjes, maar toch! Hij heeft nooit kunnen lopen en nu kan hij een paar stapjes zetten. Prachtig om dit ook te zien, te ervaren en er zelfs een rol in te spelen. Nee, voetballen zal hij nooit gaan doen, uit de rolstoel zal hij ook nooit komen maar toch... hij doet het toch wel ff.

Mijn andere locatie is totaal anders. Jongvolwassenen die hopen zelfstandig te kunnen wonen. Daar hoef ik me niet bezig te houden met leren lopen. Daar houd ik me bezig met het leren van omgaan met je emoties, leren afspraken na te komen, leren zelf verantwoordelijk te zijn voor je daden. Of dat net zo goed lukt als leren lopen? Soms wel. Soms niet. Soms gaat het even goed, dan gaat het even weer wat minder goed. Maar er zit ook ontwikkeling in. Daar vragen ze me wat kolven is en zoeken ze op googel op of babietjes echt met een onderbroekje aan worden geboren nadat ik zei dat Aagje een onderbroek aan had omdat ik blote billen niet zo netjes vind. Tja, ik vind het heerlijk om weer aan het werk te zijn!

Maar zoals ik al zei, dit was het wel weer voor nu. Kort samengevat gaat alles gewoon prima en zijn wij erg gelukkig. De wens voor een 2e blijft dan ook nog heel sterk aanwezig. ´Zie je het al voor je?´ vroeg manlief net. ´3 van die kleine meisjes op de bank met blonde staartjes en witte maillootjes?´ Ja, ikzie het helemaal voor me. Ja, ik kan niet wachten tot er een 2e is maar voorlopig luisteren we toch nog maar even naar ons verstand.

Bedenk ik me dat er nog een klein puntje is, namelijk de gevreesde....

SEKS

We doen het weer en daar is dan ook alles mee gezegd. Ik vind het nog steeds helemaal niks maar hopelijk komt het nog. Ik ben niet geil te krijgen als ik het zo mag zeggen en het doet verrekte pijn. Alsof ik keer op keer wordt ontmaagd door een neger. Van ontspannen is dus ook geen sprake en dat verergert de boel alleen maar. Maar... het gaat beter, dat moet ik wel toegeven maar seks heb ik vooralsnog enkel en alleen om manlief te plezieren.

Zijn we nu dan echt tot het einde gekomen. Nog even een recent fotootje van 'mama's knappe dametje in d'r pyamaatje' om even leuk te rijmen en dan zoek in m'n bedje op.

Staat een pyamaatje haar gewoon niet superschattig??? Ik weet zeker dat een pyamaatje haar veel schattiger staat dan bij alle andere babietjes!

Slaap zacht allemaal!