Tweede dag :-p

'Ik denk dat je vannacht gaat bevallen' sprak manlief gistermiddag en sindsdien zaten wij samen op de bank, een beetje wezenloos elkaar aan te staren en te wachten tot ik zou opspringen en zou roepen 'Een wee!!! Een wee!!!!' Ik sprong alleen niet op dus na verloop van tijd hebben we toch maar gekookt en onze normale dingen gedaan. Over de opvoeding gesproken en jeetje, wat wordt manlief een strenge vader zeg. Dat HIJ dat nou nodig heeft gehad  in zijn puberjaren... maar zover is het nog niet. Eerst nog een wee.

Toen ik vannacht wakker werd voor de nachtelijke plasbeurt merkte ik dat heel m'n onderbroek nat was. Even geroken en het rook werkelijk waar helemaal nergens naar. Het rook niet naar urine (Jee, ik ben nog niet incontent geworden!), het rook niet naar afscheiding maar het rook ook niet 'zoetig' zoals vruchtwater zou moeten ruiken volgens de berichten.  Maar dan ben ik ook verkouden dus het kan alle kanten op. Hup, plassen en met een schone onderbroek terug naar bed. Manlief werd er wakker van (wat vrij zeldzaam is) en vroeg of het nog rustig in mijn buik was. 'Geen wee te voelen, alleen krampen!' 

'Het is nog vroeg' antwoordde hij 'misschien komt het straks nog wel!'

Toen manlief de volgende ochtend wakker werd, en ik weer voor de plasronde ging (met wederom een natte onderbroek), keek hij mij een beetje teleurgesteld aan, alsof hij wilde zeggen 'waarom ben je nou niet bevallen vannacht, we hadden het afgesproken!'

Dus vertelde ik de natte-onderbroeken-avonturen en zei 'voel maar, mijn onderbroek is echt nat!'

'Nou' hakkelde manlief  'dat voelen hoeft niet hoor, ik geloof je zo ook wel'.

Normaal gesproken is hij niet zo verlegen maar ik denk dat het 'vruchtwater' geen sexy klank heeft.

Al met al, manlief is gaan werken en ik zit op de bank. Te wachten, dat geef ik toe. Elk pijntje, elk krampje wordt meerdere betekenissen toegewezen.

Ik word nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar ons meisje. Hoe zal ze eruit zien? Ik besefte me opeens dat ze alleen ons DNA heeft, dat uit 2 mensen een nieuw mensje geboren wordt. Zo bijzonder eigenlijk!

Ik ben ook nieuwsgierig naar alles rondom de bevalling. Hoe zal het zijn, hoe zal het voelen? Zal ik de pijn aankunnen en hoe zal ik erop reageren? Niet heel lang, dan kan ik meepraten met bevallingsverhalen.

Ik ben nieuwsgierig of ik ook dat oergevoel van beschermen zal krijgen zodra ze mijn kindje op mijn buik leggen. Of ik direct een overweldigende liefde voor haar zal voelen, of dat het langzaam groeit.

Ik ben nieuwsgierig of mijn kindje gelijk 'bekend' zal zijn, of dat ze een wildvreemd babietje zal wezen dat ik eerst helemaal moet leren kennen.

Nog even, en dan kan ik er ook over meepraten, heb ik mijn eigen verhaal en ben ik MAMA.