Time flies

10 weken zwanger alweer! Het gaat opeens zo hard. Heb sinds een paar dagen ook echt een 'YES! Ik ben zwanger!!!!' gevoel. We zijn het nu ook her en der aan het rondvertellen. Mijn 2 zussen zijn op de hoogte en twee zussen van manlief en een zwager. Vooral met mijn oudste zus was het even een jank-momentje. Zij heeft zelf twee kinderen van bijna 9 en bijna 7 en ik denk dat het toch altijd anders is dan mijn jongste zus die een eeuwige vrijgezel en eeuwige student is. Positiekleding werd al uit de mottenballen gehaald, net als de zwangerschapsboeken, die enigszinds gedateerd waren. Althans, ze beweerde dat af en toe rood vlees goed hielp tegen moeheid. Tja, als je het bekijkt vanuit het 'ijzertekort' verhaal zit er vast een kern van waarheid in, toch is dit het enige zwangerschapsboek die ik gelezen hebt die rood vlees aanbeveelt.

Herinner ik me weer dat mijn moeder, 41 jaar geleden, bevallen is met 30 weken zwangerschap. Volgens de artsen was mijn broer toendertijd zo sterkt omdat... mijn moeder elke week een biefstukje at. Zonder dat wekelijkse biefstukje zou hij het nooit gered hebben. Aangezien hij nu een volwassen, sterkte, sportieve en intelligente vader en man is zal dat wekelijkse biefstukje niet heel veel kwaads aan hebben gericht. Toch neem ik het zekere voor het onzekere, al heb ik sowieso geen trek in vlees, en geen trek ik wat dan ook. Oja, 2 dingen: raspatat en grills-chips. Heerlijk!!

De jongensnaam hebben we: Pim! Kort maar krachtig, lekker eigenwijs en past helemaal bij ons. Ik zie dan ook zo'n ventje met blonde vlashaartjes en geschaafde knietjes mijn keuken binnen rennen: 'mama, ik heb een hele grote vis gevangen, kom kijken!'... zoiets, een echte Pim dus.

Ik had eerst Jonathan, toen Joel, toen Boaz, toen Joas (ja inderdaad, ik heb de bijbel maar eens geraadpleegd voor mooie namen) maar manlief vond het allemaal niks.

Roberto? Antonio? stelde manlief voor. Pardon? Een jongetje met blondje vlashaartjes en geschaafde knietjes heeft geen Roberto of Antonio. Dat zijn jongetjes een een brilletje voor hun donkere oogjes.

Pim? stelde ik voor, in afwachtig van een 'wat is dat nou weer voor naam, zo wil je jouw kind toch niet noemen??' maar manlief reageerde enthousiast: 'Ja, dat vind ik nou echt een leuke naam!'

Staat vast dus, nu nog een meisjesnaam hoewel ik stiekem hoop op een jongetje. Niet omdat ik een voorkeur heb voor een jongetje, maar gewoon omdat ik zeker weet dat ik NOOIT zo'n leuke meisjesnaam kan verzinnen. En nee, Pimpelalai doet niet mee in de verkiezing!