Een paar maanden geleden heb ik een blog gewijd aan mijn goede voornemens. 1 van die voornemens was dat ik zou bevallen in 2011. Het ziet er naar uit dat ik die op de valreep ga halen... als alles goed blijft gaan ben ik op 29 december uitgerekend.
En daar zit natuurlijk het addertje... ALS alles goed blijft gaan, want dat is natuurlijk nog maar de vraag. Onbeperkt genieten van het zwanger zijn kan niet meer, dat wordt je bij de eerste miskraam al afgenomen, laat staan bij een 2e. Ik wissel dus ontzettend af met dagdromen en angsten. Ik durf nog niet blij te zijn, ik kan zelfs nog niet blij zijn. Eigenlijk wil ik heel graag blij zijn, wil ik namen verzinnen, wil ik vreugdedansjes maken met manlief maar ik kan het niet. Niet eens omdat ik bang ben, of omdat ik het nog niet durf of zo... nee ik sta gewoon zo ontzettend onverschillig tegenover deze zwangerschap. Natuurlijk wilde ik vreselijk graag zwanger worden maar nu ik het ben, ben ik niet blij. Ik weet heus wel dat het een stukje psyche is van mijzelf. Hoe minder blij, hoe minder verdriet als het misgaat... ik wil gewoon zo graag samen met manlief blij zijn maar mijn gevoelens zitten zo vreselijk in een knoop. Ik weet niet meer wat ik wil en wat ik moet voelen.
Kort blogje, maar veel meer heb ik eigenlijk niet te zeggen.
reacties (0)