Circle of life....

Vanmiddag Maxime haar 1e boterhammetje, de helft in haar buik en de andere helft op haar gezicht en op de grond, haha..... Wat was ik trots, ik mocht niet helpen dan hield ze haar mond dicht... Zelf doen! Toen Maxime klaar was ging de telefoon.... Het verpleeghuis, dat het niet goed ging met mijn vader (hij is 63 jr en lijdt aan de ziekte van Huntington) Maxime naar opa en oma gebracht en toen naar Apeldoorn gereden... Hij zag grauw en lag aan het zuurstof, waarschijnlijk vannacht braaksel in zijn longen gekregen. Het had geen zin om 24u aan zijn bed te zitten en hij werd ook heel onrustig dus zijn we na 3 uurtjes naar huis gegaan.... ze hebben me toen ik net thuis was gebeld dat het weer achteruit ging en dat ze hem doormiddel van injectie antibiotica zouden geven en ik moest aangeven of ik m uiteindelijk wilde insturen als het slechter gaat om hem te laten behandelen... We hebben besloten dat het voor hem niet beter is omdat hij al eigenlijk niets meer kan (niet praten, niet lopen niet zelf eten...) Net weer een telefoontje, hij krijgt morfine nu en ik kan alleen maar huilen... Ik wist dat dit moment een keer zou komen maar het gaat nu zo snel ineens.... Heb ik de juiste beslissing genomen??? Ik wil hem nog bij me houden maar voor mijn vader is het beter... Wat kan de dag een wending geven... Van intens gelukkig vanmiddag naar intens verdrietig..... It`s the circle of life... Ik weet het.... Maar het doet verdomde pijn...

100 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • patroeca

    ben er voor je meid mocht je willen praten xxx

  • Wonderful-life

    heel veel sterkte met het afscheid nemen van je vader....wat ontzettend verdrietig voor je....

  • bruin.buikje

    Meid toch...heel veel sterkte!

  • knorretje85

    heeeel veel sterkte!!!

  • margam

    Hallo Desi,

    Ik kom bij toeval op jouw blog. Ik zocht iets over babyvoeding en zag allemaal berichtjes van mensen die jou sterkte wensen en ik was benieuwd wat er was. Wat verdrietig van je vader. Ik heb andere berichten van je gelezen en wat een herkenning. Ik ben na ruim 6 jaar ook zwanger geworden via een eiceldonatie in een kliniek in Barcelona (IVI) en wij hoorde op 17 november 2011 dat ik zwanger was. Mijn uitgerekende datum was 25 juli en op 21 juli is mij prachtige dochtertje Wende geboren. Verder nog meer gelijkenissen met jouw verhaal, maar nu wil reageren, omdat je vader zo slecht gaat en je veel sterkte wil wensen.Mijn vader is 7 oktober 2011 overleden en eind oktober, terwijl wij zijn huis aan het leeghalen waren, kregen wij een telefoontje dat er een donor voor ons was gevonden. Nog geen maand na zijn overlijden is de terugplaatsing geweest. Precies 1 jaar later op 7 oktober 2012 was mijn zwangerschapsverlop voorbij. 1 jaar, verdriet, hoop, geluk, blijdschap, verdriet...the circle of life. Sterkte

  • liefzoontje

    Ahh meis wat een moeilijke beslissing... Maar ik denk dat de juiste beslissing is dat je je vader het minst laat lijden.. Als iemand geen menswaardig leven kan leiden is het niet te doen.. Hoe moeilijk het ook is! Sterkte!

  • babyboyp

    Jeetje meid wat gaat dat snel, ik weet nog dat we samen zwanger waren. Ik kan niet wachten ! Ik heb ook een zieke vader dus ik begrijp je wel. Veel sterkte, al klink je als een supersterke vrouw. Dikke kus

  • veheda

    Veel sterkte meid!!!!

  • stefanieb

    veel sterkte meid.dikke knuf xxx

  • icebunny1978

    Jeetje wat naar zeg.. Alleen jij weet of het de juiste beslissing is geweest. Als ik het zo lees, zeg ik ja... Maar dat maakt de pijn niet minder. Heel veel sterkte. Xxxx

  • Charly85

    Dikke knuffel! Heb je een berichtje gestuurd.