Tweede kerstdag met mijn familie

Info vooraf: ik heb ervoor gekozen om mijn kant van de familie niets te vertellen over de ICSI. Alleen mijn oudste broer weet het omdat ik hem vertrouw. 


Kerst. Kerst met mijn familie was onverwachts moeilijker... Ik heb het niet eerder gehad, dat hele negatieve gevoel over kinderen (je kent het wel, gewoon de gesprekken over kinderen). Maar dit keer voelde ik me hartstikke ongemakkelijk. Het was de tweede dag van spuiten en ik heb al zoveel moeite om er nìet aan te denken... Het is heel moeilijk om niet over de ICSI te hebben als je hart ervan vol is, je familie niets weet en ineens lijkt alsof mensen overdreven vaak over kinderen praten (of over ouder zijn of over grootouder zijn). Iedere keer dacht ik 'skip!' of 'next topic!', maar goed, niet veel later ging het er wéér over. Niet eerder had ik zoveel moeite met dit soort gesprekken. Voorheen babbelde ik er net zo op los als mijn broers en stiefmoeder over dit soort (eigenlijk leuke) dingen. Maar gisteren was het moeilijker, zo niet onmogelijk. 


Toch, ondanks dat was het wel gezellig, hoor. Ik was alleen stiller als normaal... 


Wel iets fijns: Toen ik moest spuiten vroeg ik (geluidloos) of manlief met me meeging (gewoon met een knikje). Natuurlijk zag iedereen dat. Er klonk wat gejoel, maar toen we de badkamer weer uit kwamen zei niemand er meer iets over. Het was alsof ze onze zwijgzame uitleg gewoon respecteerde. Dat was wel superfijn, eigenlijk. Ik voelde me niet onder druk gezet.

500 x gelezen, 1

In Overig

reacties (0)


  • djlbj

    He meis wat lastig. Ik kan goed begrijpen hoe je je voelt. Het klinkt misschien niet zo netjes maar ik hou van alles wat mij spanning geeft afstand. Wij willen niet dat onze aandacht ergens anders is dan bij onze wens. We willen geen gezeur aan ons hoofd en het is zo zonde als je bij n belangrijk moment iets anders de aandacht krijgt. Toen wij kregen te horen wanneer we de punctie hadden kregen we ook nieuws wat ontsettend pijn deed ( iemand die ons heel veel pijn had gedaan was zwanger kregen we ff te horen). Misschien is het slim om het toch te melden of je kan vertellen dat je wat zorgen aan je hoofd heb ofzo. Wat is trouwens de rede waarom je het niet aan je familie verteld? Ik begreep dat je wel wat mensen had ingelicht..

  • sofie222

    Ik kan me goed voorstellen dat die terugkerende onderwerpen lastig zijn.... Toch nog eens over denken jet wel te vertellen misschien? Veel succes met spuoten! Hopelijk ben je snel zwanger!

  • missa

    Fijn dat t spuiten en het moment daar om heen zo vloeiend is verlopen, zonder dat mensen er naar vroegen of er blikken waren of een stilte. Das goed zo.
    En de gesprekken over kids, zs, en al t andere wat met kinders te maken heeft ... opvallend veel als je zelf ook zo graag wilt ... kunnen erg hard en confronterend zijn. De ene keer kun je dat misschien ook beter bolwerken dan de andere keer.
    En het wel vertellen heeft zo zijn voordelen, maar het niet vertellen ook ... volg daar in je gevoel.
    Met niet vertellen, ga je merken dat alle gesprekken gewoon doorgaan, en dat niemand doorheeft om even in te binden of te zien dat je het er even moeilijk mee hebt.
    Wel vertellen heb ik altijd zelf wel fijn gevonden, je hoeft je soms niet anders voor te doen dan dat je je voelt, maar het 100% snappen ontbreekt nog steeds, logisch tuurlijk. En zeker als iets al langer bekend is ... dan krijg je weer andere angsten ... bijv dat soms mensen ook niet meer weten wat ze tegen je moeten zeggen, of je voelt zielige blikken, ook niet fijn.
    Belangrijkste is, dat je doet wat goed voelt voor jou of jullie! x