Nu ineens wel....maar.....ons leven staat voor de 2e keer stil dit jaar

Ik ben een lange periode afwezig geweest hier, omdat ik heel veel te verwerken had.

Allereerst de iui waar we voor afgewezen waren en waardoor we onze laatste kans op hulp aan ons neus voorbij zagen gaan. Een dikke rekening van dat ziekenhuis omdat we 'het traject zouden zijn in gegaan' wat ik aangevochten heb en wat uiteindelijk kwijt gescholden is gelukkig (geeft weer rust).

En toen in Januari...onze eerste keer een positief streepje op de zwangerschap.... 6w3d echo gehad.... en dat gaf al een slecht gevoel... toch proberen hoop te houden maar bleek 2 weken later dat de zwangerschap niet goed was. Missed abortion.... het hartje was nooit gaan kloppen. Ons leven stond stil.... weken lang. Begonnen met 1 week alles laten bezinken, daarna medicatie maar dat mocht niet baten. 2 dagen voor de geplande curettage (weer 1,5 week later....) op 14 maart. is ons piep kleine vruchtje geboren... Ergens blij dat ik het er zelf uit heb mogen werken. Helaas op 16 maart toch curettage nodig want het vruchtzakje zat er nog. nog 1,5 week na de curretage met flinke buikpijn gelopen, en na de 2 weken hersteltijd kon eindelijk ons leven weer verder gaan. verdriet, tranen hebben nog die hele maand gerold. waarom wij.....? 

Na onszelf weer opgepakt te hebben, was inmiddels netjes op tijd mijn periode weer vanzelf begonnen en mochten we het weer gaan proberen. 

volgende periode brak aan en voila eerst volgende periode zou moeten aanbreken..... en het was weer raak!

Helemaal blij. de zwangerschapsverschijnselen waren vele vele malen sterker!!! Besloten samen om met 8 weken pas de eerste afspraak te maken voor de vroege echo...

7 weken....bloedverlies (bruin-verlies) begon....grote schrik....grote angst! Direct gebeld en ik kon smiddags direct terecht bij de gyn. Dapper als ik was, ben ik alleen gegaan omdat mijn man ver weg was op zijn werk en het niet zou gaan redden... En tot mijn grote verbazing zag ik direct een heel sterk kloppend hartje <3 zooooo prachtig om te zien, ik was opslag verliefd. Maar hield nog wel onzekerheid. hoe hard de arts ook riep dat het er fantatsisch uitzag en we 90% kans hadden dat het gewoon goed zou gaan...

8 weken precies stond de echo gepland...samen er naar toe. vol spanning maar ook beheerst enthousiasme. bloedingen waren nog niet gestopt, maar was zo minimaal dat ik me igg geen zorgen maakte dat het vruchtje weg zou zijn ofzo. 

Echo vond plaats en zag er op het allereerste oogopslag goed uit met 1 maar....... vruchtje was prachtig gegroeid! Maar de hartactiviteit was niet meer te vinden :-( We hebben de navelstreng en het vruchtje zelfs nog lichtelijk zien bewegen....de Gyn zei dat het waarschijnlijk echt NET gebeurd was.....

Onze wereld staat weer stil!!!!!! Nog groter verdriet....Pijn begon een dag later, leek alsof ik een ontsteking had...dus na het weekend maar gebeld. ik mocht een dag later langskomen, en 2 dagen later kon ik terecht voor curettage gelukkig. Bewust gekozen voor niet weer zo een lange weg met medicatie e.d. Het verdriet moeten we toch wel verwerken wanneer het vruchtje weg is.

Het moeilijkste vond ik misschien nog wel, dat ik mijn man echt zag breken deze keer...We hadden zo vreselijk gehoopt dat we dit kindje na ruim 5 jaar hoop houden, eindelijk in onze armen zouden mogen gaan sluiten. en we zagen een valentijnskindje absoluut helemaal zitten natuurlijk als prachtige bestempeling op onze liefde voor elkaar.... Het verdriet is erg groot van dit dubbele verlies dit jaar.

We moeten nu wachten op het chromosomen onderzoek om te kijken of dit ons lot gaat zijn of niet (kort door de bocht). dat gaat 3 maanden duren. Ik heb mezelf deze tijd gelijk gegeven om het verdriet te verwerken.....en om er 10kg af te krijgen (want dat kan geen kwaad, kan hooguit helpen om een eventuele volgende zwangerschap wel te laten slagen... En het laatste waar ik achteraan wil is mijn schildklierfunctie na laten kijken, want ik heb gelezen dat als daar een storing in zit ook miskramen door kunnen ontstaan en dat dat met een pilletje opgelost is.