8 maanden na de miskraam..

Hallo meiden,

Een tijdje offline geweest want tja.. we waren er niet meer mee bezig.
Vele van jullie hebben mijn blog gelezen over de miskraam met 3 maanden zwangerschap en hoe heftig de “geboorte” verliep van het ini mini mensje wat ik toch 3 maandjes heb mogen koesteren en wat nu een mooi plekje heeft samen met de andere Engeltjes.

Emotioneel ben ik door de tijd heen heel sterk gebleven.. ik heb me neergelegd bij het lot. Wij geloven in het lot en de wil van God. Dingen gaan zoals ze moeten gaan.. en soms moeten we niet vragen waarom. Soms moet je je er bij neer leggen. Dat is geloof. God heeft een plan..
In de afgelopen maanden bezig geweest (of althans poging gewaagd tot) mijn gezondheid. Voeding beweging.. tijd voor mezelf en wat actiever met de 2 baasjes (zoontjes van 3;8 en 2;2) dingen ondernemen. Dat is grotendeels goed gelukt.. en het heeft me ook goed gedaan.
Afleiding vond ik ook in klussen in huis. Dingen aanpakken.. we zijn nog geen 2 jaar geleden verhuisd naar nieuwbouw dus hebben veel moeten doen en inrichten. Hartstikke gaaf! Instagram en Pinterest en FB checken voor inspiratie..
Tot het gesprek er weer kwam.. zullen we het weer proberen voor een 3de?

We zijn een periode “onveilig” geweest en toen ik een paar dagen overtijd was en toch negatief testje in handen had was ik teleurgesteld.. en dat was voor het eerst! Voorheen altijd opgelucht als Mn menstruatie aan brak.. dit keer dus niet. Dat was voor mij een teken dat ik er klaar voor was.. we willen het weer proberen.
Ik had de afgelopen 2 jaar zo nu en dan heftige pijnaanval bij Mn darmen en wist nooit wat dat was. Om een (al lang verhaal) verhaal niet nog langer te maken.. ik ben in behandeling voor de ziekte van Crohn. Balen natuurlijk.. want op advies vd arts “liever niet” zwanger worden.

De pijnaanvallen zijn minder geworden, minder heftig.. ik let op Mn voeding en doe aan acupunctuur. En slik medicatie. Een stootkuur en in december hoop ik meer te weten. Waardoor Mn cyclus ineens veel langer werd. Aan het ovulatietesten geweest en die gaven al vroeg een vruchtbare periode aan. Die hebben wij ontweken.. echter kwam de echte ovulatie veel later.
Voor jullie beeldvorming.. 6 oktober eerste dag van Mn menstruatie en 8 november een smiley gehad voor eisprong. Ik kreeg namelijk ineens afscheiding.. en dat vond ik gek voor die fase vd cyclus want ik verwachtte mijn menstruatie.
En je raadt het al.. ik begon een beetje hoofdpijn te krijgen en het lijkt alsof ik in de overgang zit (met Mn 29 jaar?!) en grieperig aan het worden.. testje gedaan en ja hoor.. een heel licht streepje. CB er tegen aan en jaa hoor in duidelijke letters “zwanger 1-2 weken”
Superblij! Tranen van geluk. Maar dat maakte gauw plaats voor angst.. nu komt ineens alles naar boven van de vorige keer. Want wat blijkt.. een actieve ziekte van Crohn schijnt voor verhoogde kansen te zorgen op miskraam en vroeggeboorte..
Gelukkig maar toch angstig.. wat als het weer mis gaat? Als het weer mis zou gaan zou ik me er ook bij neer leggen! Maar de pijn die ik heb meegemaakt met de miskraam en het bloedverlies.. ik krijg het Spaans benauwd als ik er aan terug denk.
Oh wat zou ik willen dat het me dit keer bespaard blijft. Maar ik kan niet genieten.. ik kijk stiekem naar babykamer (ja ik weet heel vroeg!) en droom ik weg.. tot ik haastig weer weg klik. Ik durf niet te genieten.. durf niet te dromen en te hopen.. 😞

Ik zou graag verhalen willen lezen van vrouwen die zwanger zijn geworden na een miskraam.. en vrouwen die bekend zijn met de ziekte van Crohn. Hoe is jullie ervaring hiermee? En met de medicatie?

Veel liefs
Een blije, bezorgde zwangere mama