Onbeschrijvelijk gevoel

kleine man,

15 januari positieve test in mijn handen, Oh-ohw en nu? Papa was blij met je en ik ook, langzaam groeide mij buik en kreeg je horen dat we een klein maar fijn kindje zouden krijgen. Uiteindelijk was je toch dik 5,5 pond. Toch vonden wij het nog ieniminie klein. Je werd geboren en papa hield je trots vast, hij kon alleen maar lachen de hele tijd. Zo'n mooie gezonde zoon! Papa verschoonde je eerste luier en deed alles. Mama was nog een beetje zwakjes want had veel bloed verloren. Na 2 weken braken er een paar vermoeiende weken aan.. je had veel buikpijn en je had totaal geen dag en nachtritme. na 2,5 maand ging het eindelijk goed. je ging om 7 uur slapen dan om 12 uur, 4 uur en dan 7 uur. Na 4 a 5 maanden ging het nog beterr en sliep je van 7 tot 3 zonder voeding. dan 1 voeding en dan tot 7 uur weer.. Nu na 5,5 /6 maanden kan je af en toe is de hele nacht doorhalen maar vaak word je nog ff wakker om te spelen.

Je leert zoveel, rollen , zitten, je wilt al graag staan. Speen uit je mond halen en dan weer in je mond doen, je flesje zelf vast houden. Ja kan al gierend heeeeel hard lachen als je over mama hebt geplast! Je bent zooon heerlijk heerlijk schatje.

Wij houden echt zielsveel van jou.. in het weekend als je wakker wordt lekker tussen papa en mama inliggen, lekker spelen, en dan kijken we hoe prachtig volmaakt je bent!! niemand kan begrijpen wat wij voor je voelen.. ik wil echt nog meer babies!! maar eerst nog 2 jaartjes van onze allerliefste vent genieten..

ONS HEERLIJKE SCHATJE

(l)

LOVEYOUUUUUUUUUUUUUUUUUU =D