Bloed... K..

Vanochtend moest ik zoals elke ochtend gruwelijk plassen. Mijn vriend was zijn tanden aan het poetsen op de badkamer. Na het plassen veeg ik af en waarom weet ik niet maar ik kijk altijd naar het wc-papier erna. Zo nú ook.. Bloed.. Heel veel, donker, vers bloed.
Kak! Ik zeg meteen; ja dat was t. Mijn vriend schrikt natuurlijk ook heel erg. Maar op dat moment kon ik geen emotie tonen. Het was gewoon zo. Ik veeg het bloed af wat op mn bovenbeen zat gesmeerd en na 1x smeren was er ook geen vers bloed meer. Heb er eigenlijk verder niet op gelet. Wilde het niet weten.
Heb een tampon gepakt en ben me verder gaan aankleden. Misschien nog te in shock om me te beseffen wat er aan de hand kan zijn. Het is me de afgelopen tijd vaak door het hoofd geschoten. MK. Je hoort het zoveel, dus waarom bij mij niet. Mijn moeder had bij haar 3e zwangerschap ook een miskraam.
Zelf wil ik er niet aan denken. Wat een K gevoel. Wat een gevoel van falen. Tuurlijk weet ik dat het beter nú kan gebeuren dan later in de zwangerschap. Tuurlijk besef ik me dat dit niet voor niets gebeurd, zo nuchter ben ik dan ook weer wel. Maar goddomme wat een K gevoel.
Ik heb iig besloten om vandaag even af te wachten. Ik ervaar nog geen krampen, hooguit een wat licht zeurderig gevoel aan de linkerkant. Ik hoop in de loop van vandaag meer zekerheid te krijgen over wat ik moet doen. Tot die tijd kan ik alleen maar afwachten...