Daan 3 weken oud
Vandaag al weer 3 weken geleden werd Daan geboren. De tijd gaat snel zeg. Vandaag is mijn man weer gaan werken en ben ik dus samen met mijn kleine mannetje. Het was erg fijn dat mijn man best lang vrij had (2 weken vanaf de dag dat de kraamverzorgster weg was). Zeker de eerste week had ik hem ook nog echt hard nodig. Mijn herstel viel me namelijk vies tegen. Heb de tweede week nog best heel veel op bed gelegen en ook allerlei kwaaltjes gehad. Ten eerste 2 dagen heftige koorts ivm stuwing, gelukkig geen zere borsten, maar die koorts was ook erg vervelend. Echt, ik zweette mijn bed uit!! (ik heb de eerste weken zo i zo heel veel gezweten, terwijl ik dat normaal helemaal niet heb).
Verder ging ik na 1,5 week mijn (7 uitwendige) hechtingen eens bekijken. Deze waren na 4 dagen er al uit gehaald. Verloskundige zei dat ik dan weer lekker zou kunnen zitten, maar dat was echt niet zo, deed nog steeds erg zeer. Toen ik dit meerdere keren had aangegeven keek er nog een begeleider van mijn kraamverzorgster (ik had een leerling, prima meid overigens) en die zag dat ik behoorlijk last van zwelling had, dus dat het logisch was dat ik nog veel pijn had. Ze adviseerde me arnica druppels of pilletjes, is homeopatisch middeltje tegen zwelling. Na een paar dagen hielpen deze goed en ging t ietsje beter.
Maar dat was nog niet t einde van de hechtingen... Ik ging ze dus eens bekijken met een spiegeltje en vond dat t er niet goed uit zag. Had t idee dat het een beetje open gegaan was. Maar goed, je ziet t niet goed he!. Mijn man heeft toen een foto gemaakt en ingezoomd zodat we t goed konden zien.. erg genant, maar wel effectief. Want daardoor zagen we dat er nog een hechting achtergebleven was!!! Oh wat baalde ik en wat was ik verdrietig. Voelde me niet echt serieus genomen met mijn klachten, terwijl ik tijdens mijn zware bevalling (gelukkig erkennen alle medische mensen dit ook!) me echt super sterk heb gehouden.
Toch maar de verloskundige gebeld, en ja hoor, er zat er nog 1. Gelukkig heb ik niet gevoeld dat ze deze eruit haalde!
Al met al viel het herstel me dus echt erg tegen. Ik had gedacht dat je als de kraamverzorgster weg is, je uit bed zou springen en weer alles zou kunnen, maar echt verre van dat was bij mij t geval!
Nu gaat t gelukkig best heel goed, heb alleen nog regelmatig en vooral als ik sta een heel zwaar gevoel tussen mijn benen, alsof ik een zak stenen meedraag.
Maar onze kleine man doet t heel erg goed. Ik geef borstvoeding, wat super gaat, hij dronk meteen heel goed. De eerste keer dat hij aangelegd werd was ongeveer 8 uur na de bevalling, omdat hij nog erg misselijk was, voor hem was t ook een hele heftige bevalling! Maar vanaf dat moment is t goed gegaan. Hij is ook een lekker tevreden mannetje. Huilt meestal alleen als er wat is. Alleen als we naar bed gaan heeft hij vaak even een huil momentje.
Maar het is wel genieten hoor, elke dag een beetje meer, omdat ik me steeds beter ga voelen. En die slapeloze nachten, hoe heftig ik ze ook vind, als hij dan weer zo heerlijk tevreden bij je ligt te drinken, is het het echt waard! Wat een wonder!!!
Liefs Sammy
reacties (0)