Mixed feelings december

Ik heb echt gemengde gevoelens met de maand december. Het is een drukke volle maand met verplichtingen. En eigenlijk hou ik daar helemaal niet van. Ik leg de lat hoog bij alles wat ik doe. Ik ben een perfectionist en ik hou niet van onzekerheden.

Dus ik ben blij als de maand december is geweest en hoop dat ik het heb overleeft. Vorig jaar lukte dit me niet en ik voel de druk op mijn schouder liggen om dit jaar weer te presteren.

Het eerste feest, sinterklaas, heb ik ternauwernood overleeft. Voorbereidingen gingen goed, het feest ook maar daarna kwam de spanning eruit. Wat de exacte achterliggende reden is weet ik niet mijn vinger op te leggen maar wel waar ze ongeveer liggen. Ook kreeg ik onverwachts logees voor 2 nachten en kwamen de rode duiveltjes op bezoek. Toen ik zaterdag het hele huis weer in kerstsfeer had omgeturnd ging het weer wat beter met mijn onrust. Ik was uitgeput, maar ik kon deze taak (grotendeels) van mijn to-do-list afvinken.

Ik hou mijn grens in de gaten en ik ben nog steeds op zoek naar de manier om de maand december heelhuids door te komen.
 Ik geloof dat onze zoon daarom juist in deze periode is geboren om mij te helpen erin. Het is een leerproces dus dit jaar zal niet vlekkeloos zijn (zoals al is gebeurt) maar het geeft mij de kracht om niet op te geven.
Ik mag niet met de pakken neer gaan zitten en me deze maand verstoppen maar ik moet een manier gaan vinden om toch tevreden te zijn zonder dat het me teveel wordt.

Ik schrijf deze blog nu over verschillende dagen. Op zich gaat weer goed met me en kan ik functioneren maar alle deuren/kanalen staan open, er zit geen filter meer op. Ik merk dat ik extreem gevoelig ben voor kritiek en trek het persoonlijk aan. Het nieuws vermijdt ik maar even, allemaal ellende. Een maandagavond had ik een woordenwisseling met mijn man (die nog steeds pijn heeft en het thuiszitten helemaal zat is). Die avond kreeg ik weer aanvallen met ups en downs en die zijn de volgende ochtend weer afgenomen.

Tijdens een aanval herinnerde mijn man zich aan toen ik een tiener was. (dat is het voordeel als je elkaar al zolang kent)  Iets waarvan ik eigenlijk niet aan gedacht heb. Ik heb altijd al last gehad van drukte. Ik gooide het toentertijd meer op de warmte in de discotheken maar het waren gewoon te veel prikkels die binnen kwamen besef ik nu. De ene keer kon ik er wel tegen, de andere keer niet. Het was zelfs zo erg dat wanneer ik hetgeen voelde aankomen, ik binnen een paar minuten flauw viel. Naar mate ik ouder werd, gingen we minder uit en kreeg ik minder van die aanvallen. Heb ze ook jaren niet gehad.
Maar ik voel me nog steeds in de mediamarkt onprettig. Er hangt daar een bepaalde energie die ik niet lang kan verdragen.

Dit bevestigd me alleen maar dat ik ben wie ik ben. De manier van uiting is met de jaren veranderd van flauwvallen naar hyperventilatie aanvallen maar ik ben een hoog gevoelig persoon. Dit wil ik ook niet veranderen maar ik wil er goed mee om kunnen gaan.

Ten opzichte van vorig jaar ben ik al gegroeid. Ik heb me verdiept in HSP. Bewustwording is de eerste stap geweest en heb daar veel over gelezen. Dit heeft me al veel geholpen want ik weet wat het is, die onzekerheid is weg. De volgende stap is daaraan wat te doen.
Een mooie site en goed artikel vind ik dit voor de liefhebbers:
http://www.nieuwetijdskind.com/omgaan-met-hooggevoeligheid/

Ik ben naar de dokter geweest vorig jaar (niet wetende wat er aan de hand was) maar ik merk dat hij mij in een ander daglicht ziet. Ik ben een werkende moeder die teveel hooi op haar vork neemt. Uit de testen komt niks tevoorschijn behalve een laag vitamine d gehalte. Dus ik ben nu al op voorhand ook aan het snoepen van de druppels van mijn zoontje maar dit helpt niet (genoeg). Ik merk dat hij niet zo openstaat voor het spirituele en een volgende stap die vanuit de geneeskunde zal zijn is denk ik een gesprek met een psycholoog met eventuele medicatie. Maar hij is niet zo van het doorverwijzen en ik wil die volgende stap ook niet nemen.
Ik heb me ingelezen wat te doen i.v.m. hyperventilatie. Het geeft me wat handvatten, maar niet genoeg.

Gesprekken sta ik zeker wel voor open. Ik ben ook op zoek naar iemand waarbij ik terecht kan maar ik weet niet de officiële benaming voor iemand die mij kan helpen. Verder ben ik een leek op het spirituele vlak. Ik ken iemand via via iemand die aan reiki doet maar die persoon heb ik jaren niet gesproken. Verder heb ik geen idee wie mij in mijn zoektocht kan helpen. Wellicht vergoed door mijn (aanvullende) zorgverzekering of zelf bekostigend. Als jullie tips heb hoor ik het graag.

 Helaas kan ik privé hierover nog met niemand praten zonder dat ik raar wordt aangekeken. Mijn man is er op zijn manier wel voor mij, maar op dit vlak raken we elkaar niet. ‘gewoon niet meer eraan denken en gaan slapen’ lukt me niet tijdens een aanval en mijn man snapt niet waarom ik nou wil praten. En als wij gaan praten dan zegt hij juist de dingen die het verergeren i.p.v. verminderen.

Mijn ouders, werk en vriendinnen snappen het ook grotendeels niet. En dat neem ik ze ook niet kwalijk, want ik heb het er ook niet  of niet vaak over. Ik denk te veel na over dingen. En feit is, ik wil het er ook niet veel over hebben, alleen wanneer het nodig is of wanneer het voor hun nodig is.

BB is een klankbord geworden. Sorry voor deze lange blog. Misschien dat jullie tips hebben voor een maatje te vinden. Want daarin ben ik eigenlijk nog een beetje zoekende. BB is niet het juiste forum, dat weet ik. Maar het schrijven hier helpt me wel. Alvast bedankt daarvoor.

Ik wilde schrijven dat december een maand is met vele hoogtepunten maar ook dieptepunten en dat ik de juiste balans hierin moet vinden. Het is een blog geworden over mijn zoektocht in HSP, eigenlijk niet de bedoeling ook al heeft het er wel mee te maken.