Controle Uroloog Lisa

Lieve Lisa,

Op 19 september had je je eerste controle bij de kinder uroloog sinds je ontslag uit het ziekenhuis.
We hadden om 11.00 uur de afspraak en dus moest ik om 10.00 uur al aanwezig zijn omdat je nog bloed moest prikken.
Ze hadden maar 1 buisje nodig en dat ging dus best snel. Omdat je toch altijd langer moet wachten dan gepland waren we pas om 10.20 uur aan de beurt voor het bloed prikken. Je zit op een leeftijd waarop ze bloed uit je vinger prikken, maar de vorige keer lukte dat niet en moest het alsnog uit je hieltje. Leuk vind ik dat absoluut niet als je vaker geprikt moet worden dan nodig dus ik heb ze gelijk gevraagd of ze nu je vinger over willen slaan en direct je hieltje wou pakken. Nou, na een kleine onschuldige discussie ging ze dat dan toch maar doen. Gelukkig maar, want die liep als een tierelier. Binnen 5 min. stonden we weer buiten en hadden we nog tijd om ergens te gaan zitten zodat ik nog even kon ontbijten. Daarna gingen we richting de wachtkamer bij de Uroloog.

Eenmaal binnen werd er direct een plaszakje bij je opgeplakt want je moest ook nog een plasje inleveren. Fijn dat ze daar toen pas mee kwamen want uit ervaring weet ik dat als we echt een plasje van je nodig hebben dat je ons dan effe gerust twee uur laat wachten. Je luier ging over het plaszakje heen en je bloeddruk werd gemeten. Wat was dat zielig. Omdat jij natuurlijk beweegd, en maar een klein armpje hebt kon dat ding jouw bloeddruk niet registreren. Het duurde ellenlang en ondertussen ging je keihard huilen en werd je arm letterlijk zo blauw als een smurf. Toen zei ik ook ''nu is het genoeg!''. Nou....ik had het nog maar net gezegd of dat ding ging piepen dat hij je bloeddruk niet kon vinden. Klote ding. Toen werd de band om je beentje gedaan en godzijdank was je bloeddruk toen snel geregistreerd. Je bloeddruk was helemaal in orde.
Toen moesten we weer terug naar de wachtkamer.
Na een half uur ofzo waren we eindelijk aan de beurt bij de uroloog. Het was de uroloog (vrouw) die jouw niercatheters geplaatst heeft na de complicatie in het ziekenhuis en waar wij ook veel contact mee hebben gehad. Zij kent jou dus goed en het was fijn voor mij om haar dus te hebben bij jouw controle.
Je bloeduitslagen waren nog niet binnen dus gingen we beginnen met de echo van je niertjes.
Ik zag je niertjes in beeld komen (1 nier per keer) en ik zag het gelijk. Ik zei dus ook direct ''zo....hier word ik wel vrolijk van geloof ik....toch?''
''Hier worden wij heeeeeeel vrolijk van'' zei de uroloog! Oh....wat een pak van mijn hart! Bij beide nieren zijn je nierkelkjes zo ver geslonken dat we wel vast kunnen stellen dat je reflux al heeeeeel ver terug gedrongen is! Ze kon met deze termijn nog niet zeggen of het ook al helemaal over is, maar het zag er positiever uit dan dat ze verwacht had. Toen waren je bloeduitslagen ook binnen. Je bloeduitslagen waren goed, je bloeddruk was goed, je echo was goed. Je had alleen (natuurlijk) nog steeds niet geplast dus ik moest nog even in het ziekenhuis blijven tot je geplast had en dit dan afleveren bij het lab. Maar verder kon ze mij mee geven dat we over drie maanden je onderhouds antibiotica gaan stoppen. Spannend!! En ja....dat is spannend....want het is natuurlijk dan het moment van de waarheid....is je reflux echt over of niet? want zo niet...dan zou je weer een ontsteking kunnen krijgen...en dat willen we niet.
Omdat je met 5 weken oud een nierbekken ontsteking gehad hebt, zijn we over 3 maanden ook weer een half jaar verder. Dit betekend dat je dan een dagopname hebt in het ziekenhuis waarbij er een scan van je nieren gemaakt gaat worden om te kijken of die ontsteking van toen nog littekenweefsel op je nieren heeft achter gelaten. Als dit zo is dan heb je een verminderde nierfunctie en dit moeten ze dan weten. Vooralsnog hebben we goede hoop dat je er niks aan over hebt gehouden omdat we op tijd waren en omdat je nog zo vreselijk jong was en bent.

Wat verliet ik met een grote opluchting het kamertje van de uroloog! Zo fijn als het beter uitpakt dan gedacht! Ik moest alleen nog wel anderhalf uur in het ziekenhuis wachten totdat je eindelijk geplast had in het plaszakje. Maar toen konden we het akelige ziekenhuis weer verlaten. Want ja....akelig vind ik het wel. Als ik er rondloop dan komt alles weer naar boven...zucht.....hou van je meissie!

Liefs,

mama