Nou dames, jullie mogen stoppen met duimen hoor. Heb zojuist een sensitest gedaan (vanaf 4 dagen voor NOD) en deze is zo wit als maar zijn kan. Het is wel het allerlaatste wat ik verwacht had. Echt, ik had er bijna vergif op willen innemen dat ik zwanger was. M'n borsten doen echt pijn, m'n temperatuur is superhoog, voel me 's ochtends de eerste paar uur niet lekker en noem maar op. Maar het is dus niet zo.
M'n mannetje en ik zijn er allebei echt verdrietig van. Langzaam begint bij ons het besef te komen dat het misschien maar bij 1 kindje blijft. Begrijp me niet verkeerd, ze is het mooiste en liefste en fijnste wat we hebben maar we willen haar zo graag een broertje of zusje geven. Ons gezin is gewoon nog niet compleet.
Weer een maand lang alle moeite voor niets geweest. Weer 6 x in een bakkie geplast om te kunnen ovu-testen. Weer een paar keer "verplicht" vroeg naar bed terwijl we helemaal geen zin hebben. Weer 2 weken in spanning of het wel of niet gelukt is. Ik zie enorm op tegen weer een maand "proberen". Vind het echt niet leuk meer. Ik geloof er ook niet meer in. Ga nog wel een afspraak maken met de huisarts maar heb ook daar geen vertrouwen in. Ik bedoel, we hebben al een kind samen, ik heb iedere maand een eisprong, we klussen op de goede momenten en ik heb een cyclus waarop je de klok gelijk kunt zetten. Ik durf te wedden dat de huisarts gaat zeggen dat we nog maar even verder moeten proberen. Ja alsof we daar ook maar iets mee opschieten. Heb het er gewoon helemaal mee gehad, ben even lamgeslagen, verdrietig en boos. Morgen waarschijnlijk ook nog eens ongesteld, BAH.
Oh en even, vind jullie allemaal echt heel erg lief en weet dat jullie het allerbeste met me voor hebben maar alstjeblieft even geen reacties met "je bent er teveel mee bezig". Ja dat klopt, we willen een tweede kindje en dus zijn we daar mee bezig, wil dat verder niet hoeven verdedigen. Dat soort commentaar kan ik nu even niet handelen (dan ga ik met dingen gooien waarschijnlijk).
Heb zin om een enorm potje te gaan janken!
reacties (0)