Hoe om te gaan met ontactische, botte, pijnlijke reacties uit omgeving op misgelopen zwangerschap

so.mige mensen hebben geen idee omdat ze het zelf niet meegemaakt hebben.

Zo dacht (Ja zou dat nooit hardop zeggen tegen een ander waarbij het overkomt) zo dacht ik och je bent zwanger niet gehandicapt.. nou karma is a bitch!! 9 mnd spugen bijna in het zkh bekkeninstabiliteit dat ik in een rolstoel zat. En mijn 1ste zwangerschap was een bbz.... Ja dat doet zeer hoor maar ik "moest" het zelf ervaren dus.

Maar hoe bot die "vriendin" reageerde wow die doet echt zeer dat zou ik nooit zo gedaan hebben beetje emphatie kan geen kwaad.

Hoop dat het je lukt hou in je hoofd dat ze gewoon niet beter weten.

Ik hoop dat je wens snel wordt vervuld!! En dat dat deze gebeurtenis zal overschaduwen, dat jij ook kan en mag genieten want het is niet niks.

Sterkte

Allereerst wat onwijs naar wat je mee hebt moeten maken. Ik heb helaas aan beide kanten van je verhaal gestaan. Toen we zwanger waren van de heb ik het aan mijn beste vriendinnetje verteld, ze was blij maar ik merkte heel goed dat ze niet "echt" blij kon zijn voor mij, dit deed mij best wel pijn. Dit heb ik later ook aangegeven en toen heeft ze ook toegegeven dat ze heel graag een 2de kindje wil maar ze zelf nog zo in de knoop zit met zichzelf (PND) dat ze het gewoon niet durft, en toch wel een beetje jaloers was op ons. Na ons gesprek kon ik het veel beter accepteren. Helaas liep deze zwangerschap uit op een miskraam. Ik merkte dat mensen die het wisten gewoon simpelweg niet wisten wat ze moesten zeggen. De uitspraken die jij hebt gehoord doen pijn, zeker weten, maar worden vaak verteld als bedoelde positieve reactie, niet wetende dat dit daadwerkelijk pijn doet. Nu zit ik aan de andere kant. Ik ben 22 weken zwanger en een vriendin heeft helaas haar zwangerschap af moeten breken na 6 maanden door een hartafwijking van het kindje. Ik had haar nog niet verteld dat ik zwanger was omdat ik haar niet onnodig verdrietig wil maken, want wat zeg je in zo'n situatie, al is ze nu super blij voor mij! Misschien moet je toch volgende keer er iets van zeggen als mensen een opmerking maken die je pijn doet, maar kan je dan wel aangeven wat ze kunnen zeggen om het minder pijnlijk te maken? Ik zeg niet dat je het niet doet, en bedoel dit absoluut niet rot, maar jij wilt terecht dat mensen zich in jou verdriet kunnen verplaatsen, maar kan jij je ook in hun blijdschap verplaatsen?

Jeetje meis wat ontzettend verschrikkelijk dot voor je!!!

Zo jammer hoe sommige mensen met elkaar omgaan en zo weinig rekening met elkaar houden. Zij wist toch ook hoe gewenst dit kindje bij jullie was. Dan kan ze daar toch wel een beetje rekening mee houden. Tuurlijk is zij ook blij maar het is je vriendin.

Zo herkenbaar. Hier nu 3 miskramen achter de rug. We hebben al 2 gezonde heerlijke kinderen, maar je kunt je voorstellen wat mensen nu voor opmerkingen maken. Je hebt er al 2 dus wees blij. Ook ik heb een vriendin die altijd vooral naar zichzelf wil luisteren en eigenlijk alleen contact opneemt als er iets met haar is. En als ik vertel wat er hier allemaal gebeurd dan gaat ze er toch weer overheen met wat er bij haar allemaal speelt.

Helaas kom je op dit moment erachter welke vriendinnen/vrienden er echt voor je zijn en welke niet. En hoe bot mensen kunnen zijn zonder erbij na te denken.

Ik wens je heel veel sterkte toe. Geef jezelf lichamelijk maar vooral geestelijk de tijd om dit verlies te verwerken.

Oh wauw van je vriendin is het wel heel erg vind ik, toen ik zwanger van mijn 3de was, was mijn vriendin ook zwanger, iets minder ver dan mij, 3 weken voor mijn bevalling is zij haar dochter toen verloren met 23 weken zwangerschap, ik vond het zo erg en wist niet hoe ik er mee om moest gaan, althans ik had geen idee wat zij zelf wou, en vroeg haar of ik het haar moest vertellen als ik bevallen was, had me goed kunnen voorstellen dat ze daar absoluut niet op zat te wachten, maar ze wou het graag weten, en stond als eerste bij mij op de stoep na de bevalling , ik vond dit zo onwijs knap van haar en zo speciaal, we hebben toen echt 3 uur gehuild en gelachen, en ze heeft heel de tijd me zoon vast gehad, al de andere visite moest toen beneden blijven van mij, en kon of wachten of andere keer terug komen, dit was echt een moment die ik allen met haar wou hebben zonder andere er bij..

Dus doe reactie van je vriendin kan ik echt niet begrijpen, juist nu ze zwanger is moet ze weten hoe dit voor jou voelt , en tuurlijk maf ze blij zijn etc dat moet ze ook zijn maar naar jou toe mag ze wel wat meer nadenken.

Kan me goed voorstellen dat je je zo voelt, mensen zijn helaas niet altijd even tacties, ik hoop voor je dat jullie hier een weg in vinden om mee km te gaan, en dat jullie een nieuw wonder snel gegund is, veel sterkte met alles meis, laat je niet gek maken door andere

Ik vind het er op lijken dat het haar niks kan schelen, en dat haar opmerkingen zo zijn geschreven om je juist te kwetsen. Of ze moet zo dom zijn dat ze het niet door heeft maar dat lijkt me echt stug. Ik vind het naar voor je dat je op deze manier je "vrienden" moet leren kennen. ik zou het contact voor nu oppervlakkig houden. Het is aan jou kant verspilde energie om met haar op zo'n emotioneel vlak zo bezig te zijn als je het niet terug krijgt. Zoek je steun en liefde bij mensen die wel om je geven en niet bij de mensen die expres zout op je wonden gooien. Doe er op dit moment aan wat voor jou en je man het rouwproces "makkelijker" maakt.

Ik zie totaal geen signalen dat zij niet begreep of niet doorhad wat ze aan het doen was. Ik vind haar heel erg achter de ellebogen.

Oh ja en wat je zegt over je gevoel, luister er naar en twijfel er niet over. Want ik denk dat je gevoel wel klopt en je zegt zelf dat je gevoel er niet zomaar is. Geloof er dan ook in, je weet het antwoord al.

het is erg verdrietig dat jullie kindje een chromosoom afwijking had. Dan ben je zo blij en dan opeens is alles anders. Niet te bevatten! Ik heb een miskraam gehad en van de tweeling is 1 kindje overleden in mijn buik. Ook ik heb nare opmerkingen gehad, zoiets als dat ik wel geluk had dat ik de andere dochter dan nog wel had! of dat ze gezond was enz.. Om me heen zag ik ook veel tweelingen..

Ik ken het gevoel van verdriet heel goed. Ook heb ik gemerkt dat er heel veel mensen niet over praten, het voor zich houden en ik had dat juist andersom. Na verloop van tijd gaan de scherpe kantjes van het intense verdriet eraf en krijgt het langzaam een plekje. Vergeten doe ik het nooit. Wel zeg ik er nu wel wat van als andere mensen botte reacties geven. In de hoop dat ze meer opletten wat een botte opmerking teweeg kan brengen bij de ander, ook al word het dan niet zo bedoeld. Ik wens jou heel veel sterkte met dit grote verlies! Een hele dikke knuffel

Hi allemaal, dank jullie voor het lezen van mijn blog en de reacties. De steun en het meedenken zijn fijn en dat waardeer ik! Het is en blijft een hele lastige stituatie. Wel moet ik even wat kwijt. In veel reacties wordt gesuggereerd dat ik het haar niet gun, dit is absoluut niet zo. Dit heb ik haar ook verteld hoe fijn het voor ze is en heb haar netjes gefeliciteerd, ondanks alle pijn en rouw waar ik doorheen moet. Dat ik dan te horen krijg dat ik het haar zou misgunnen, steekt me eerlijk gezegd wel en doet me dan wel pijn. En het is al zo ontzettend pijnlijk allemaal. Daarbij lees ik vaak dat zij vast al veel rekening met mij heeft gehouden. Maar ze heeft met het vertellen ontzettend weinig oog (eigenlijk geen) gehad voor mijn leed, daarna een maand niets van zich laten horen (ikzelf zat in een diepe depressie dus ik kon dat niet naar haar toe). Als het andersom was, kan ik echt verzekeren dat ik veel meer rekening met haar verdriet had gehouden. En bovendien heeft ze gezegd mij glad vergeten te zijn en ze in haar eigen zwangerschapswereldje zat. Dat is toch echt geen enkele rekening met de ander houden. Dit ken ik ook van haar, haar wereld draait enkel om haar. Ik heb er dus moeite mee dat ik soms wat verkeerd beoordeeld lijk te worden, en dat alles wat zij doet door sommigen een beetje lijkt te worden goedgepraat. Mijn gevoel liegt niet, ze heeft me zeer gekwetst. Een ander kan niet zeggen dat daar geen reden voor is, want je gevoel is er niet zo maar. Dit soort reacties roept bij mij eigenlijk weer een naar gevoel op. . Ik merk dat ik ermee bleef zitten, dus ik geef het maar aan. Ik hoop niet dat ik hier boze reacties op krijg. Het is toch een grote wond allemaal en negativiteit kan ik er niet goed bij hebben. Ik waardeer de moeite en de reacties echt, maar wilde deze dingen wel even belichten. x

Hoe weet je dat ze niet al heel veel rekening met je heeft gehouden? De keuzes die ze maakt vallen bij jou niet goed. Betekent niet dat ze niet veel rekening met je houd. Ik zat ook in deze situatie. 1e ronde raak en ging gelijk goed. In mijn omgeving bij iemand niet. Ik heb de hele zwangerschap op eieren gelopen en rekening gehouden met haar. Mijn ervaring is je kan het niet goed doen. Maar als je wilt investeren en de vriendschap wilt behouden blijf praten met elkaar. 5 weken geleden heb je jaar verteld hoe zwaar jij het hebt. Misschien wilde ze je wel vertellen dat ze zwanger was. Of vertellen dat alles in haar zegt dat het raak is. Maar niet gedaan ivm jou verdriet. Misschien heeft ze gekozen voor het restaurant om het voor jou niet te zwaar te maken. Misschien wilde ze gewoon gezellig met je eten en was het niet de bedoeling te vertellen maar is ze zo blij dit met jou te willen delen en kon ze het niet meer voor zich houden.

Waarom had ze met de timing moeten wachten? Is er dan een goed moment als je in rouw zit? Wilde jij het niet van de daken schreeuwen toen je een positieve test had?

Het blijft lastig. Je bent in rouw. Je emoties, verdriet en alles wat je voelt mag er zijn. Maar haar roze wolk mag er ook zijn. Ze mag blij zijn en volledig opgaan in de baby dingen en echo’s en kleertjes en kamertjes. Blijf met elkaar in gesprek. Laat jou donkere wolk haar roze niet overschaduwen. En laat haar roze wolk jou donkere wolk niet te niet doen. Zijn twee uiterste en het is aan jullie om daar vorm aan te geven zodat jullie beide kunnen voelen wat je voelt.

En wat betreft die opmerkingen van anderen die slaan nergens op. Je hebt een groot verlies te verwerken en dit soort opmerkingen helpen daar niet bij

Dit blijft erg lastig.. ik zelf heb in de omgeving iemand die kindjes is verloren rond 20 weken zwangerschap, ik durfde echt niks tegen haar te zeggen, omdat ik zo bang was haar te kwetsen.. zij praatte zelf ook niet daarover.. wat moet je als buitenstaander doen? Ik weet t niet..

ik denk dat mensen zich erg ongemakkelijk voelen omdat ze jou niet verdrietig willen maken.. en dan zijn mensen erg onhandig

Dikke knuffel voor jou

Gelukkig hebben wij geen rare opmerkingen gehad. Voor de mensen in kwestie maar goed ook, want ik had ze flink de wind van voren gegeven. Wij zijn heel open over onze zoons. We krijgen wel eens lastige/moeilijke/pijnlijke vragen, maar ook dan zijn we open en eerlijk. Probeer dus gewoon te vertellen hoe je je voelt en vooral waar je behoefte aan hebt en wat je fijn vindt! Veel mensen weten zich gewoon geen houding te geven.

Die vriendin was misschien niet zo tactisch, maar zij mag gewoon blij zijn met haar zwangerschap. Mijn nichtje was twee weken verder dan ik en zij heeft wel een levend kind. Dat deed me heel veel pijn, maar ik heb haar netjes gefeliciteerd, een kaartje gestuurd, kraamcadeau gegeven etc. Alleen op kraamvisite gaan kon ik echt niet. Eerlijk met elkaar besproken en dat is goed zo.

Het is een flink verhaal geworden, maar wat ik wil zeggen is dat open en eerlijk zijn heel belangrijk is. Praat over je kind!

Wat ontzettend verdrietig wat er is gebeurt en dan ook zulke opmerkingen. Ik snap dat het nog meer verdriet kan brengen. Onbegrijpelijk sommige reacties : (

Ik zou het met je vriendin ook uitpraten en zeggen waarom het zo steekt, dat het je echt veel verdriet doet en hoopt dat ze het snapt. Natuurlijk mag je blij met je eigen zwangerschap zijn, uiteraard! Ik zou het zelf toch anders brengen bij mijn vriendin. Misschien wel huilend zelfs.. Ik zou het ook erg moeilijk vinden! Misschien was ze ook wel bang dat je er dan via iemand anders achter zou komen als ze had gewacht met vertellen? Spreek het met elkaar uit, anders vrees ik dat jullie vriendschap dit misschien ook wel niet overleefd en misschien vind je het ook wel even prima zo, neem je tijd..

Sterkte

Er is niks mis met direct je mening te geven. Mensen denken er niet over na, staan er niet bij stil. Of ze weten niet hoe ze moeten reageren. Als je meteen erbij zegt dat hun opmerking zeer ongepast is en het steekt, zal het hopelijk wel binnen komen bij ze. Ze mogen zich er klote oni voelen. Ze mogen zich schamen voor hun reactie. Hopelijk denken ze bij een volgende keer beter na. En anders zijn het sociaal erg onhandige personen....

Wbt die vriendin. Misschien wilde ze jou daarna niet meer lastig vallen met haar zwangerschap juist omdat ze wist dat dit pijnlijk zou zijn. Misschien wil ze door te benadrukken dat ze blij is dat het goed gaat en al snel lukt, laten zien dat ze weet dat dit niet vanzelfsprekend is?

Heel eerlijk, ik zou ook niet blijven appen, ik zou hopen dat je zelf aangeeft dat je klaar bent om er over te praten.

Wat een vreselijk verhaal! En ik kan me goed voorstellen dat jij je hier niet oke bij voelt!

Ik zit ongeveer aan de andere kant van de situatie. Er zijn twee mensen die vrij dichtbij staan en die in een medisch traject zitten om zwanger te worden/uiteindelijk 1 nu in een moeizame zwangerschap.

Ik vond het vreselijk om hen te vertellen dat ik zwanger was en voor mijn gevoel was daarin geen een manier de goede.

Beide heb ik uiteindelijk met 11 weken verteld dat ik zwanger was, voor de grote groep het zou horen zodat het even kon ‘landen’.

Maar we hebben daarna ook meteen een gesprek gehad waarin we beide konden aangeven hoe het voelde.

Ik dat ik me zo schuldig voelde, het volledig begreep als zij even niets wilden weten van mijn zwangerschap en dat ik er ook echt voor hen wilde zijn.

En zij dat het inderdaad heel moeilijk was en pittig binnen kwam, zeker omdat ik tot de gelukkige behoor die binnen 2 maanden zwanger was, maar dat ze wel heel blij voor ons waren.

Door dit zo open te bespreken meteen al, hangt het nu niet als een issue tussen ons in.

Ik zet alle afspraken die zij hebben bij bijv fertiliteitskliniek in mijn agenda zodat ik ze sterkte kan wensen en probeer ze niet buiten te sluiten maar ook niet te overladen met enthousiasme.

Terwijl zij juist wel graag alles willen horen op momenten dat ze zich oke voelen.

Best moeilijk, maar mijn ervaring is wel dat als het besproken is, het bespreekbaar blijft en je elkaar ook kan zeggen dat het even nu niet past om het verhaal van de ander te horen.

Zou je zoiets met haar kunnen bespreken?

Dan heb ik het natuurlijk niet over de ongepaste grappen, die zijn vreselijk!!!

Jeetje dit is zo herkenbaar onze ervaringen van verlies lijken totaal noet op elkaar. Maar de opmerking...gelukkig kan je wel zwanger worden en anderen die in hun blijdschap totaal geen rekening houden met jou gevoelens super herkenbaar. Geloof me ik wil niemand het geluk in de weg staan of afnemen. Maar verwacht van mij niet een stralend persoon als jij je geluk wel deelt met mij. Ik heb dan gewoon even de tijd nodig om het te verwerken.

Hoe je er mee om moet gaan? ik ben in gesprek gegaan met de betreffende persoon en kreeg toen alle begrip. Maar ik lees wel mee in de reacties voor DE tip.

En....ik hoop en wens voor je dat als jij er aan toe bent weer zwanger mag zijn 🙏

Misschien heeft ze er heel lang over nagedacht over hoe ze dit aan je brengen moest, vond ze het ook moeilijk, was het heel doordacht, alleen volledig verkeerd binnen gekomen, zou dat ook kunnen?

Dat een zwangerschap misloopt, in een miskraam of een stilgeboren kindje eindigt, of dat een kindje op jonge leeftijd komt te overlijden is heel erg, absoluut, daar horen geen grappen of botte opmerkingen over gemaakt te worden, thats for sure.. Maar een ander haar blijdschap dan niet gunnen is voor anderen ook lastig, en oneerlijk, zij kunnen er niks aan doen dat het bij de een wel goed gaat en bij de ander niet. Zij kunnen er verder niets aan doen dat de een verdriet heeft en de ander vreugde. Respect en begrip voor hun situatie zou dan ook op zijn plaats zijn. En dat klinkt misschien lullig en onaardig, tot misschien zelfs wel bot, maar de ander is zo verheugd dat het moeilijk is als een ander niet in die vreugde delen kan, het zijn nou eenmaal ook emoties en gevoelens waar je van beide kanten mee te maken hebt.

Een goed gesprek is misschien op zn plaats,, dat jullie beiden je stukje vertellen, rouw en blijdschap mag ook samen zijn, leven en dood gaat in het leven ook samen, daar mogen jullie als vriendinnen samen een weg in vinden.

Mocht het onaardig overkomen, absoluut niet de bedoeling, maar ik weet anders niet zo goed hoe ik het verwoorden moet wat ik bedoel.

Veel sterkte en rust toegewenst in je verwerkingsproces.

Allereerst heel veel sterkte ❤ Onze meisjes zijn met 26.5w geboren en de oudste is, tot ons grote verdriet, na 18 dagen overleden. Gelukkig uit onze directe omgeving (op 1 iemand na) heel veel steun gekregen maar heb ook verschillende opmerkingen gekregen van mensen die verder van me af staan. Opmerkingen zoals, gelukkig heb je er nog eentje of misschien was t wel beter zo of moest het zo zijn, komen dan ook echt wel binnen. Ik denk altijd maar dat mensen er geen besef van hebben, tot dat ze het zelf mee zouden maken.

Ik snap je dan ook als geen ander dat de opmerkingen van je vriendin je echt pijn doen. Ik zou dit wel tegen haar zeggen zodat ze ook weet dat ze je pijn heeft gedaan. Als ze het daarna nog niet begrijpt of weer dat soort opmerkingen maakt zou ik er wel een beetje klaar mee zijn. Knuffel❤

Ik denk in zekere zin dat die vriendin ook egoïstisch is (geweest). Maar kan je dat haar kwalijk nemen? Zij is wss helemaal gelukkig met haar zwangerschap en wil het graag vertellen. Daarin denkt ze wss niet aan jou, gewoon omdat ze bezig is met haar zwangerschap en de bekendmaking daarvan. Niet omdat ze jou pijn wil doen. Net zoals met haar latere reactie denk ik. Ze dacht misschien jou rust te willen gunnen en later is ze het compleet misschien ook wel vergeten, omdat ze druk is met alle veranderingen/dingen die op haar af komen. En hoe lullig het ook klinkt... Voor haar was het mislopen van je zwangerschap niet zo heftig als voor jou. Ik merk dit ook na het overlijden van onze Noa, dat anderen ons dingen kwalijk nemen die we doen. Alleen beseffen zij niet hoe moeilijk het soms al is om überhaupt bij anderen in de buurt te zijn. Ik denk dus geen bewust pijn doen oid, maar dat ze je gewoon werkelijk waar niet snapt. Heeeeeeel moeilijk voor jullie beiden. Gecondoleerd nog en sterkte!😘