Waarom zo neerbuigend over thuisblijfmoeders?

Zo mee eens!

Zelf werk ik 2 dagen in de week. Ik wil wel meer maar ik wil mn dochter niet op de opvang dumpen. Ik heb er stage gelopen en gezien dat sommige kinderen daar 4.5 of zelfs 5 dagen rond lopen. Mijn man en ik wisselen elkaar af. Hij werkt 4 dagen ik dus 2 en dan hebben we 1 dag samen vrij. Onze dochter is de 1e en is lekker thuis de hele week. Geen gedoe met verkoudheids virussen op de kinderopvang. Niet elke week weer ziek.

En gewoon onze regels en gewoontes. En ik geniet van elke brabbel en zie alles ontwikkelen. Deze tijd maak je 1x mee, en kan nooit meer over.

Je bent een feministe als je doet wat jij wil in het leven ondanks alles wat iedereen in de maatschappij er van zegt rn vind

Je bent een feministe als je doet wat jij wil in het leven ondanks alles wat iedereen in de maatschappij er van zegt rn vind

Bewuste thuisblijf moeder from day one. Nooit een seconde spijt van gehad. En ben er enorm trots op dat ik een toegewijde thuismama ben voor mijn zoons

Ik heb beidde kanten gezien. Ik ben na de jongste 2,5 jaar thuis gebleven. Zalig vond ik dat! Ik was echt 100x een betere moeder dan nu ik weer werk. Ik had meer geduld, tijd voor leuke dingen.. nu werk ik de ene week 6 á 7 dagen en de andere week 4 á 5 dagen en het is echt overleven.. op mijn vrije dagen moet ik wassen en poetsen dus heb ik ook geen tijd voor de kinderen. Ik heb echt heimwee naar die mooie 2,5 jaar.

Even los van de discussie thuisblijfmoeders (ik kan het me niet voorstellen om 24/7 thuis te zitten, zou een ware straf voor me zijn)

Ik krijg sowieso de kriebels van dat soort bladen. Van die typische moederdingetjes. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die zich aangesproken voelen tot dat soort bladen. Ik krijg bijna plaatsvervangende schaamte.

Meid je haalt me de woorden uit de mond. Ik wilde in eerste instantie ook blijven werken, ben sinds een week gestopt met werken. Ik werkte voor mijn oudste werd geboren 28 tot 32 uur. Toen de oudste er was ben ik naar 20 uur gegaan en beviel prima, mijn oudste was een makkelijke baby dus voelde prima zo. Kort daarna alweer zwanger van nummer 2. Ben toen naar 16 uur gegaan middelste was een huilbaby en na een maand weer te wezen werken zat ik thuis met een burn out. Uiteindelijk liep alles na een jaar weer beter en ben ik weer 16 uur gaan werken... Toen mijn oudste 2 was begon hij aan te geven dat hij het niet leuk vond dat ik wegging om te werken, dacht ach is een fase ieder kind heeft dat. Uiteindelijk verdween het inderdaad. Sinds een jaar zijn we ook trotse ouders van een 3e kindje. Ik ben toen bewust naar 10 uur per week gegaan. Voelde goed en voelde mezelf ook nuttig zo. Mijn kids laten zien dat ook vrouwen hun steentje bij kunnen dragen aan de maatschappij en het dus niet alleen van de man hoeft weg te komen, precies dat stukje waar jouw nekharen overeind van gingen staan.

Mijn oudste werd de laatste tijd enorm baldadig weer op school, ondanks dat ik weer net mijn draai had gevonden op het werk was, niet teveel uurtjes etc. Toen ik vroeg waarom mijn oudste dat deed, gaf hij aan dat hij steeds zo boos is dat mama moet werken. Hij zei: ik wil niet dat je werkt, papa werkt al elke dag tot lang en als jij weg moet dan voelt dat niet leuk mama. Hij word 6 jaar over een paar maandjes. Ik besprak dit met mijn man aangezien hij steeds de deur blokkeerde en huilde als ik wegging en niet willen slapen. Bang dat mama wat gebeurd zei hij. Dit gaf ook de doorslag dat ik koos voor de kids. Gelukkig kan het financieel. Sommigen moeten namelijk werken voor de kosten... en nu ik gestopt ben er meer rust en regelmaat is gaat het mijn oudste fantastisch! Hij presteert beter en is stukken liever tegen iedereen. Ik ben blij gestopt te zijn. Jammer voor mijn diploma maar de kids zijn me meer waard.

Ik heb veelal niets tegen thuisblijfmoeders. Het hangt een beetje van de reden af. Als je graag zoveel mogelijk van je opgroeide kind wilt genieten, of je man heel veel tijd kwijt is aan zijn werk heb ik er begrip voor (misschien zelfs wel waardering, want ik zou niet full time thuis willen zijn met de kinderen). Maar laatst hoorde ik als reden dat er geen opa's en oma's in de buurt woonden om op te passen. Toen dacht ik wel wat is er mis met een kdv of bso?

Ik heb persoonlijk meer op met niet werkende moeders dan fulltime werkende moeders.

Ik denk nl. dat een kind meer aan aandacht en liefde heeft dan aan speelgoed of een groot huis.

En ik kan mij ergeren aan uitspraken als "Ik ben een leukere moeder als ik werk."

Ik werk zelf overigens 3,5 dag en mijn man 4 en kan thuiswerken als de kinderen ziek zijn. Ben heel tevreden met deze situatie. Moet er niet aan denken de hele week alleen met de kinderen bezig te zijn, maar wil ze ook niet de hele week door anderen laten opvoeden. Want daarvoor 'neem' je geen kinderen.

Ik denk dat je het per situatie moet bekijken.

Ik respecteer de keuze voor thuisblijf moeders maar zelf zou ik het echt niet willen en kunnen.

Na 3 weken vakantie vind ik het weer heerlijk om de deur achter me dicht te doen en aan het werk te gaan. Even iets voor mij alleen, andere bezigheden andere mensen om mij heen.

Wij zijn best wel luxe levers, zo nu en dan uiteten, leuke uitjes met het gezin,

weekendje weg

Mijn inkomen is dan ook voor dat soort uitgaven.

Ik werk 24 uur per week en zou ook niet minder willen.

Ja als de kids ziek zijn is het even een gepuzzel maar meestal komt dat ook wel weer goed.

Wel kan ik me momenteel erg ergeren aan moeders die niet werken en benoemen dat ze nergens tijd voor hebben omdat ze een full time baan hebben als moeder? Uhm ja moeders die werken hebben naast hun werk ook nog het huishouden ect.

Maar dat zullen de hormonen wel zijn denk ik 🙈😬

Juist het thuis zijn en alle aandacht kunnen geven vind ik superknap van thuismoeders. Wat wel mijn bedenkingen zijn, is de financiële afhankelijkheid van je partner (ongeacht wie er van de 2 volledig thuisblijft). Het is fantastisch dat er samen besloten wordt dat 1 vd 2 helemaal thuisblijft, maar als we uitgaan van het feit dat 1 op de 3 huwelijken strandt, dan is dit gewoon niet heel slim. Degene die thuis is gebleven heeft dan een grote afstand op de arbeidsmarkt, dus als hij/zij weer gaat werken dan zal het vaker in de minder betaalde baantjes zijn, waardoor er niet voldoende wordt verdiend om zichzelf en de kids te onderhouden. Ook wordt er in geval van scheiding vaker gekozen om dit kids volledig te laten wonen bij de niet-werkende ouder waardoor juist ook die geen/weinig tijd overhoudt om te gaan werken. Kortom die persoon, moet dan als resultaat van eigen keuzes, zijn handje gaan ophouden bij de overheid voor een huis én voor bijstand. Dit is dus de reden dat ik mijn wenkbrauwen optrek bij het bewust kiezen voor thuisblijven door één van beide partners. Tegenwoordig kan dat gewoon niet meer. Maar nogmaals. Dat is mijn mening en daar mag iedereen het mee oneens zijn.

Ach ja, net als bij zoveel onderwerpen betreffende het moederschap zijn er altijd mensen die hun eigen onzekerheid betreffende hun keuze moeten recht trekken door de tegenovergestelde reden naar beneden te halen. Voel je jezelf kleiner? Dan hak je de ander toch gewoon bij de enkels af? Sta je weer gelijk. Jammer.

Ik vind het in ieder geval een ingewikkeld ding, werken of niet werken. En ik gok dat het een overweging is waar de meeste moeders veel over na hebben gedacht. Ik werk graag, maar financieel moet het ook. Ik ben gek op mijn kids, ik zou graag altijd bij ze zijn. Toch lijkt me een dagje opvang hier en daar ook leuk voor ze. Mijn kids genieten daar iig van. Kortom. Ik voel me vaak schuldig. Naar mijn werk, naar mijn kids, maar ik doe wat ik kan. Wat mij de beste optie lijkt. Mijn kids hebben mij zo veel ik kan, mijn werk is om allerlei redenen nodig maar ik heb het aantal uren zo klein gemaakt als mogelijk. Mama’s die van hun kinderen houden, is het enige wat ze écht nodig hebben. Hoe mama’s dat invullen, mogen ze zelf weten. Ik zie iig geen nut in het naar beneden halen van andere mama’s. Waarschijnlijk vinden ze het net zo ingewikkeld als ik.

Ik ben ook bewust thuisblijf mama, gewoon omdat het kan, er is een prima eenmans salaris. Ik geniet van mijn kindjes, en alles wat ze elke dag weer nieuw leren, ik zou dat niet kunnen of willen missen. Toch ben ik ook blij als ze straks 4 ochtende in de week naar school gaan! Ik begin dan ook meteen weer met werken 4 uurtjes per ochtend die 4 dagen in de week. Ik mis het sociaal contact met mensen van mijn eigen leeftijd heel erg. Ik voel me trouwens niet minder waard door een ander omdat ik thuisblijf moeder ben! Ik zie het gewoon als een andere keuze, iedereen heeft daar recht op. Werken en een huishouden bijhouden, voor de kinderen zorgen, racen naar alle sporten, en ook nog eens het avond eten optijd op tafel krijgen, geloof me ik doe het die werkende moeders niet na!! PETJE af voor hen! Ik heb als thuisblijf moeder veel meer tijd, ik kan al deze dingen op mijn gemakje doen. En als mijn kinderen een middag dutje doen (3 uur) heb ik vrijetijd voor mezelf. Tjaa ik heb minder geld op mijn bankrekening maar meer tijd voor mezelf dat is de keuze die ik gemaakt heb! Ik schiet dan ook echt niet in de verdediging als iemand me lui noemt, want ik weet zelf dat ik dit niet ben! En he ik ben ook maar een mens, soms lui zijn hoort er bij . O en ik denk trouwens dat er aan beide keuzes een voor en nadeel zit..

Mij maakt 't niet uit, of iemand een full time werkende mama is, part - time werkende mama's of thuisblijf mama's. Uiteindelijk moet de persoon 't zelf weten waar zij zich prettig bij voelt. De een wil financiele zekerheid, de andere de zekerheid dat de kinderen een veilig en vertrouwd huis hebben waar terug op kunnen vallen, sommige vinden er een mooie tussenweg in.

Als we zouden vergelijken en zouden zeggen, dat de ene type mama beter is dan de andere, dan zijn we hier nog lang mee bezig. Net zoals de discussie's over vaccinaties, borstvoeden/fles. Iedereen heeft daarover zijn eigen mening en dat mag. Zolang we elkaar maar in ons waarde laten, en niet veroordelen omdat de andere het anders doet.

Live and let live. er zijn ergere dingen om je druk over te maken

Ik vond het heerlijk thuis te kunnen zijn bij de kinderen toen ze nog niet op school zaten.

En ik heb me ook nooit aangevallen gevoeld.

Wel hebben we zuinig aan moeten doen maar zijn nooit iets te kort gekomen.

Voor ons geen dure merkkleding en vele vakanties.

Ach, wij fulltime werkende moeders worden weer aangekeken op het feit dat we te weinig tijd met de kinderen doorbrengen, alles van ze moeten missen en ze de hele week maar bij het kdv droppen. Klopt net zo veel van als de vooroordelen over thuisblijfmoeders.

We zijn niet gemiddeld en daar hebben mensen een mening over. Ik trek me er niets meer van aan. Iedereen moet zijn leven inrichten zoals dat voor hen werkbaar is, denk ik dan.

Ik voel me echt totaal nooit aangevallen na dit soort informatie uit tijdschriften of hier op de site.

Ben juist trots Dat Ik bewust gekozen heb thuis te blijven. Ik zie mijn kinderen opgroeien. Wij hebben nooit stress / haast etc. Ik mis niks van de kinderen , Als je werkt mis je toch helaas een hele hoop. Dus ja.. boeit het me wat werkende moeders vinden? Nee hoor.. als ze geld belangrijker vinden , soms geen keuze hebben of het juist een ontspannend iets vinden dat is Niet mijn keuze. Ieder moet het voor zich weten :)

Straks een werkende moeder van 2 kinderen. Ga dan wel van vier dagen naar drie dagen. Hier is het simpel weg gewoon nodig. Zonder mijn baan staan we heel snel op straat.

Ik vind het ook wel lekker om te werken. Ik zie dat dan even als mijzelf zijn en even niet mama zijn. Plus dat ik mijn werk ook leuk vind. Het lastige vind ik alleen de wisseldiensten die ik heb. Dat maakt het soms ingewikkeld.

Maar aan de andere kant had ik ook wel sowieso voor de eerste jaren thuisblijfmoeder willen zijn. Mijn moeder was ook altijd thuis en heb dit als kind zeer fijn ervaren.

Ben het helemaal met je eens! Hier ook een toekomstige ‘thuisblijfmoeder’ en ik zou niet anders willen. Ja we kunnen niet 3 keer per jaar op vakantie, ja we kunnen ook niet een volledig koeka, noppies en stokke babyuitzet kopen, maar ons kindje zal aan liefde en aandacht niks te kort komen. Ik vind het vaak sneu als vrouwen móéten werken omdat het ze anders echt niet rond kunnen komen, maar ik ken ook genoeg mensen bij wie het gewoon de luxe is waarom ze het doen. Om dan vervolgens tegen mij te zeggen dat mijn kind straks zielig is, omdat hij minder van de wereld ziet dan die van hun...

Over het algemeen is het heel erg prettig voor veel mensen om een oordeel te hebben over vrouwen. Wel kinderen geen kinderen. Vroeg kinderen of op latere leeftijd. Werken of thuisblijven. Borstvoeding of geen borstvoeding. En dan om Maar te vrouwen over de zogenaamde powervrouwen of welke hippe termen er zijn bedacht voor vrouwen die net als iedereen hun best doen en hard werken. Of dat je blijkbaar fantastisch bent als je geen nee durft te zeggen en daardoor altijd voor anderen bezig bent en altijd teleurgesteld bent in anderen. Trek het je niet aan. Als je nooit in de schoenen van een ander hebt gestaan moet je gewoon lekker je mond houden. Fijne pakjesavond!!

Ik denk dat in onze huidige maatschappij thuisblijfmoeder kunnen zijn ook een luxe is die velen zich niet kunnen permitteren, deels zullen reacties dus kunnen voortkomen uit jaloezie. Op 1 salaris een gezin met 3 kinderen onderhouden is vaak bijna onmogelijk. Dus tel je zegeningen als het je gegund is en je het kunt inrichten zoals je wilt.

Zelf ben ik denk ik zo ongeveer het tegenovergestelde van een thuisblijfmoeder en ook daar is altijd veel commentaar op. Toch leg ik dit gemakkelijk naast mij neer. De enige die daar commentaar op mag hebben vindt mij nog steeds de liefste mama en komt aan aandacht, liefde en voeding niets tekort.

Mijn droom is het niet, thuisblijfmoeder zijn, en de meeste thuisblijfmoeders zullen griezelen van mijn bestaan, maar zolang jullie thuis blij zijn met hoe het is heeft de rest van de wereld daar helemaal niets over te vinden.

Ikzelf ben een werkende moeder van 2 kinderen. Ik werk in de zorg en werk ook onregelmatige diensten. Toch kan ik de reactie die je geeft en je gevoel daarbij best begrijpen. Ik heb het ook dat ik mij moet verdedigen omdat ik dan zoveel uren werk. Ik heb samen met mijn man een hele goede balans en dat gaat al jaren op een fijne manier. De kinderen krijgen ook echt ondanks het werk hun zorg en aandacht. Ik heb blije en tevreden kinderen en dat zul jij ook hebben! Dat is toch het allerbelangrijkste, gezonde vrolijke kinderen en happy ouders. Dan kun je als gezin ook genieten. Wat maakt het uit of je dan als moeder thuis bent of werkt. En soms is er ook geen keuze, dan moet er worden thuis gebleven of juist gewerkt om alles rond te krijgen.

Ik denk dat je wereld erg klein wordt als je thuisblijf moeder bent. Ik werk 3 dagen in de week en vind het heerlijk! Zou niet meer, maar ook niet minder, willen werken. Ik vind dit een goede combi en heb contact met mensen i.p.v. de vier muren thuis....

Echt niet alleen de thuisblijfmoeders worden negatief neergezet in de media. Ook de werkende moeders worden heel vaak worden aangevallen: kinderen gaan vijf dagen per week naar de opvang, veel werkende moeders stoppen vaak eerder met borstvoeding geven, ze zouden niet genoeg om hun kinderen geven, etc.

Het is gewoon zo dat de meningen over de aanpak van het leven heel erg verschillen en in de media komt dit wel eens naar voren. Ik vind ook dat dat gewoon moet en mag kunnen hoor. Ik denk dat het heel leerzaam is om alle kanten van het verhaal te horen/lezen, ook als jou dat zelf dan misschien best een beetje kwetst.

Buitenshuis werkende moeders vinden veelal dat zij negatief worden weggezet in de media, en thuisblijfmoeders klagen dat zij juist onder vuur liggen. Zelf denk ik dat het vooral je eigen beleving is, mensen voelen zich in het algemeen veel te snel aangevallen. Alles wat een ander zegt, of niet zegt, of de manier waarop iets gezegd wordt, mensen interpreteren het vaak verkeerd, betrekken het te snel op zichzelf. Komt vaak voort uit onzekerheid, we vragen ons immers allemaal met regelmaat af of we het wel goed doen. Mensen betrek het niet zo snel op jezelf, wees wat zekerder over jezelf, wees niet zo bezig met wat anderen over je denken, of wat jij dènkt wat anderen over je denken want daar zit het pijnpunt. Leg anderen niet zo snel woorden in de mond, daar voorkom je zoveel ergernis en misverstanden mee. Persoonlijk Het zal me een worst wezen wat een ander doet of zegt, sterker nog, ik ben helemaal niet bezig met wat een ander van mij denkt want volgens mij ben ik helemaal niet zo belangrijk dat anderen voortdurend "met mij bezig zijn". Je zit jezelf hier enorm te verdedigen, maar tegen wie of wat? En al zouden er mensen tussen zitten die echt kritiek leveren. Who care? Jij? Zonde van je energie joh!

Als het had gekund had ik het misschien ook even gewild. Als thuisblijfmoeder ben je echt wel bezig. Waar ik wel boos om wordt is wanneer er gezegd wordt dat ik een parttime moeder ben omdat ik werk. Met kinderen ben je altijd moeder. Ik ben niet ineens geen moeder als ik werk. Als er iets met ze is wordt ik gebeld en haal ik ze op. Ik vind dat ieder het voor zich moet weten maar kom niet met die onzin van partime moeder.

De mening van veel mensen is tussen heel veel regels door te lezen, ik ga 4 dagen werken na de bevalling, zoooo veeeeelll ? Ja zo veel , moet iedereen toch zelf weten. Laten we ons gelukkig prijzen dat we allemaal verschillend in het leven staan. Hierdoor hebben we een mooie diversiteit aan mensen op de wereld. Zo geven we het ook door aan de volgende generatie!

Misschien moeten wij dan maar beginnen met het verschil te maken :) Elkaar helpen waar nodig, want dat is iets waar iedereen het over eens kan zijn...

Opvoeden kan je nooit alleen! En als ik de mama's in mijn omgeving kan helpen door bijvoorbeeld hun kindje van/naar school mee te nemen omdat ze anders zichzelf 3 slagen in de rondte moeten rennen dan doe ik dat lekker :) en als ik een keer hulp nodig heb dan weet ik dat ik ook bij hen terecht kan :)

Jaaaa nou presies dat!!!

Als ze vragen wat voor werk doe jij? Antwoord ik nu alleen nog met ik ben alrounder

Zo klaar met die negatieve reakties.

Ik ben niet vrijwillig thuis komen te zitten ik werd ziek(spierziekte en nog wat dingen) daarna kreeg ik kinderen en wat vind ik het fijn Dat ik bij mijn kinderen kan/mag zijn.

Ik laat iedereen vrij in zijn of haar keuzes en verwacht dat eigenlijk ook terug

Het grootste punt is dat beiden kanten continue afgezeken worden.

Het lijkt alsof de media het momshaming gewoon lekker door blijft drukken.

Terwijl we gewoon eens moeten leren elkaar te accepteren en er voor elkaar te zijn ipv op elkaar te fitten.

Niet alleen thuisblijfmoeders worden negatief weggezet, werkende moeders net zo . En weet je, iedere moeder moet doen waar zij zich goed bij voelt. Ik vind het heel jammer dat er vanuit beide kanten zo geoordeeld wordt, zo neerbuigend gedaan wordt of zelfs gekeken welke moeder het beter doet voor de kinderen.. Iedere moeder wil het beste voor haar kind, of je nu werkt of niet! En

Ik werk 3 dagen en zit 1 dag op school, maar heb mij nooit schuldig gevoeld tegenover mijn kinderen. Ik heb ook nooit gemerkt dat mijn kinderen er last van hebben! Ze zijn overigens nooit naar een kinderdagverblijf gegaan.

Waar ik wel de kriebels van krijg is dat ik een thuisblijfmama hieronder zie typen "ik ben geen parttime moeder" .. uhh pardon? een werkende moeder is toch ook geen parttime moeder! Je bent altijd moeder, ook al zijn je kinderen niet om je heen!

Alles is al gezegd.

Ik ben het compleet met jou eens

Ik werk zelf 32u per week dus bijna fulltime en heb 2 kinderen 1van 3,5 jaar en 1 van 9 maanden. Als ik kon zou ik ook wat meer thuis willen zijn maar gaat financieel niet. Houden nu al amper iets over. Het is een luxe als je thuisblijfmoeder kunt zijn. Ik heb de indruk dat er meer thuisblijfmoeders in Nederland zijn dan in België.

ik ben een heel erg hard werkende moeder geweest toen ik alleenstaand was en alleen mn oudste had. ik MOEST wel. ik ben ook een poosje thuisblijfmoeder geweest ...nu ben ik wederom aan het werk. ik oordeel over niemand . werkende moeders hebben het zwaar en thuis blijf moeder zijn is ook aanpoten. ik heb van beide kanten mogen ervaren ,dus ik weet wel hoe en wat.

Ik vind dat iedereen elkaars keuze hierin moet accepteren. Voor mij persoonlijk is parttime werken de juiste keuze. Ik wil mijn dochter geen 5 dagen naar de opvang brengen en volledig thuis wil ik ook niet. Kan ook niet ivm onze hypotheek. Moet wel wat geld inbrengen om onze levensstyle te handhaven. Ik werk 2,5 dag. Dochter gaat 1 dag naar opvang en 1,5 dag naar oma. Opvang vindt ze leuk en naar de oma's ook.

Voor allebei is wat te zeggen, ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen ongeacht wat mensen in je omgeving vinden. Is dat werken ga je werken is dat thuis blijven dan blijf je thuis. Uiteindelijk is het voor de kindjes alleen maar fijn als ze een gelukkige mama hebben.

Dus dames doe wat je gelukkig maakt en natuurlijk financieel haalbaar is...

Ik ben fulltime huismoeder, maar werk wel parttime. Ik werk een paar uur, omdat ik ook een beetje rust nodig heb het fulltime huismoeder zijn viel mij te zwaar. Daarnaast hebben mijn vriend en ik een gescheiden portomonee en raakte die van mij aardig leeg. Ik betaal mijn eigen zorgkosten en kleding. Voor degenen die ervoor kiezen om fulltime te werken moeten dat zelf doen. Ik ga dat wel doen als de kids naar school gaan. Je krijgt maar 1 kans om je kind op te zien groeien en een band op te bouwen!

Net 5 maanden zw verlof gehad en ohhhh wat ben ik blij dat ik weer begonnen ben. Ik ben er in mijn verlof achter gekomen dat ik geen thuisblijfmoeder wil zijn. Respect voor hen die dat wel zijn. Ik vond het vreselijk saai. Ondanks dat ik 4 kids heb, vond ik het maar saai. Iedere dag lijkt op elkaar. Niks voor mij dus.

Maar iedereen moet het lekker zelf weten. Als ik rijk was, zou het misschien toch weer anders zijn.

Ik ben thuisblijfmoeder en ik vind het heerlijk. En mijn kids ook. Ik voed zelf mijn kinderen en ben geen part time moeder. Ik geef mijn kinderen ook alles, liefde, aandacht, wijsheid, creativiteit, luisterend oor, juiste voeding, schone kleding. En ja geen overbodige luxe. Dat wil ik ook niet. En sommige mensen hebben ook kritiek op mij. Ene oor in uit andere oor uit. Ik kreeg kritiek van een vriendin die 5 dagen per week werkt en kind lief gaat 4 dagen naar de opvang. Haar kindje vindt het super moeilijk om daar achtergelaten te worden. Maar ja ze kan niet stoppen met werken want dat is slecht voor haar pensioen. Ach ja oordeel mij dan maar hoor. Ik weet wie het zegt. Laat mij maar ook lekker hersenloos thuis zitten en de hele dag op fb. Want ja dat doe ik schijnbaar volgens sommige mensen. En btw ik krijg ook heel positieve opmerkingen. Wat fijn voor je kids dat ze weten dat je altijd thuis bent van. Of wat kun je optimaal van je kinderen genieten. Het is niet allemaal negatief. Maar goed heb je ook een beetje schijt aan wat sommige mensen in de samenleving verwachten. Hoeveel vrouwen willen full time thuis blijven en moeten genoodzaakt werken. Dat is ook wat er tegenwoordig van moeders verwacht wordt. Dus ben allang blij dat ik in een luxe positie zit om de keuze te hebben. Tja wat de rest van de wereld ervan denkt mogen ze lekker zelf weten. Lekker laten denken dat ik 24/7 op fb zit.

Weet je wat het is. Een thuisblijf mama kan t niet goed doen. Een werkende mama kan het ook niet goed doen. We zijn inderdaad gewoon een zwak ras. Per definitie kan een moeder het namelijk nooit goed doen. Net mensen he? Die moeders.

waarschijnlijk probeerde degene die het artikel schreef haar schuldgevoel tov haar kinderen weg te redeneren

Joh, leg het naast je neer. Iedereen maakt een keuze en zal iets denken over iemand die een andere keuze maakt... Gezien het feit dat de waarde van mensen tegenwoordig in geld moet worden uitgedrukt, wordt dat beeld door e overheid gestimuleerd: je telt pas mee als je geld binnenbrengt. Een behoorlijk kortzichtig beeld, wat mij betreft. Bekijk jij het gewoon vanuit je eigen perspectief en wat jíj belangrijk vindt Je kinderen zullen er alleen maar blij mee zijn!