Inmiddels is dag 8 na de vierde terugplaatsing al op de helft en ik oh wat trek ik het slecht. Vorige maand had ik een veel minder goed gevoel over de terugplaatsing en eventuele zwangerschap en vlogen de dagen voorbij. En werd ik dus op dag 8 ongesteld. Deze week lijkt de tijd zich voort te slepen, kwaaltjes die opgevat kunnen worden als symptomen duiken op met vlagen om weer te verdwijnen. Frustrerend en mooi tegelijk; mooi dat we in elk geval in deze spanning kunnen zitten, mooi dat we zo ver gekomen in het ICSI traject gekomen zijn dat we nu op onze nagels bijten of het gelukt is. We hadden gehoopt dat we bij de lucky ones hoorden die binnen een of twee pogingen zwanger raakten, of eigenlijk wisten we dat zeker. Maar zo werkt het nou eenmaal niet...doorzetten en geduld, en ik mag nog even een paar dagen nagelbijten met vrijdag mijn officiele NOD! PFOEH.
reacties (0)