Ik weet dat ik me tegenover niemand hoe te verantwoorden voor de keuzes die ik neem in mijn leven. En toe gaat het voelen alsof ik dat ga moeten.
In september om precies te zijn 2 september ben ik bevallen van onze dochter genaamt Siv. Het heeft mij behoorlijk wat twijfels bezorgt. Vooral haar naam. Inmiddels ven ik er met mijn vriend achter geen enkele andere naam had zo bij haar gepast. En ben blij dat we tevredennzijn met haar naam.
Maar goed na de geboorte hebben mijn vriend en ik weer de liefde bedreven. Dit hebben we onveilig gedaan. Ja ik weet het dat is ook niet slim. We hbben daar zo veel over te horen gekregen. Vroeger en nu nog steeds. Maar ik dacht hoe groot is de kans nu daadwerkelijk na een bevalling. Ja daar ben ik dus achter gekomen.
Het is zo onwerkelijk om Siv te krijgen heeft zo veel moeite, tijd, ernergie, liefde, tranen, glimlachen gekost/opgeleverd maar hoe kan het . Nog maar 6weken verder en ik ben opnieuw Zwanger. Inmiddels ben ik bij de doctrr geweest en ben nu ongeveer 3 weekjes in verwachting. Zelf kan ik het geen plekje geven en via deze manier probeer ik het zelf wat in de wereld te brengen, reacties te peilen om te weten war ik ga kunnen verwachten. Ook heb ik bedacht ik ga vast beginnen met het bedenken van een naam om het op die manier meer een plek te kunnen geven.
En zoals hier boven al ik hoef me niet te verantwoorden maar het voelt echt wel zo. Mensen zullen een oordeel hebben. En geleik hebben ze ook want ik was me bewust van de gevolgen maar heb er niets mee gedaan.
Ik merk dat ik hierdoor ook erg aan mijzelf ga twijfelen. Wil ik wel eens een tweede kindje, waarom heb ik niet beter na gedacht, ik ben niet volwassen anders had ik dit geweten, hoe ga ik dit zo doen, en ga maar door.
Het idee dat ik het zo tegen me ouders moet vertellen over een tijdje, maakt me onzeker. Ze hebben me hier voor altijd al gewaarschuwd. Hoe reageren de mensen om mij heen.
Misschien moet ik niet te hart van stapel lopen en het langzaam laten gebeuren. Een leuke manier vinden om het te vertellen. En gaan genieten van Siv en mijn zwangerschap.
Voel je niet beroert je oprechte mening te geven. Want dat zullen mensen om mij heen ook gaan doen. Dat is iets dat geaccepteerd moet worden.
Het voelt in ieder geval goed op deze manier vast mijn verhaal te doen.
Dankjewel!
reacties (0)