Bevalling van Finn

ik heb net een uurtje geslapen maar heb nog geen zin om op te staan dus lig nog een beetje te relaxen op bed,de rest van t gezin is allemaal niet thuis dus ik lig best.

ik had zo gehoopt dat de bevalling dit weekend zou gebeuren,maar geen enkel teken dat dat nog gaat gebeuren.

als ik ga verliggen voel ik dat ik wat vocht verlies,even denk ik nog dat ik mijn plas net goed kan ophouden maar als ik me om wil draaien om op te staan om naar t toilet te gaan gutst t eruit,t lijkt wel of er aan kraan wordt open gedraaid ,mijn vliezen zijn dus gebroken,het is 16.30,ik ga weer liggen en ik bel naar knut,hij is op de voetbal met mitchel en jens,hij komt meteen.ik blijf liggen want kruimel is nog niet ingedaald.knut helpt met mijn spijkerbroek uittrekken en een schoon matje over de andere heen te leggen,ik vraag of hij kan zien hoe t er uit ziet hij denkt helder.we bellen de vk zodat zij kan kijken of de baby nu wel is ingedaald en om het vruchtwater te beoordelen.

als de vk komt blijkt dat kruimel wel is ingedaald maar ook dat t vruchtwater een vleugje groen is,en t bevat dus meconium.wat een tegenvaller,dat wordt dus niet thuis relaxed weeen afwachten maar hup naar het ziekenhuis.mijn ouders gebeld zodat de jongens niet alleen zijn,jens is zo opgewonden dat de bevalling gaat beginnen dat ik bang ben dat hij niet goed naar zijn broers zal luisteren,dat is niet rustgevend voor mij dus komen opa en oma een oogje in het zeil houden.

in het ziekenhuis wordt eerst beoordeeld hoe ik in te leiden ben,2cm ontsluiting dus wordt besloten me aan te sluiten aan t infuus met weeenopwekkers.het is dan 19.45.van uit mezelf heb ik op dat moment alleen een soort kleine menstruatieachtige krampjes.ze zetten t infuus met de 20 minuten omhoog.

om 21.00 krijg ik de eerste echte weeen,al geef ik ze qua pijn nog maar een 2 op de schaal van 1 tot 10,ik moet me wel echt op mijn ademhaling concentreren als er 1 is.om 21.30 geef ik ze inmiddels een 4 en ik baal dat ik in bed lig,bij mijn andere bevallingen heb ik de weeen staand aan de rand van t bed/tafel en op handen en knieen opgevangen,na overleg mag ik nu ook naast t bed taan,dat voelt beter ik leun met mijn bovenlijf over t bed,knut masseert mijn rug en op t hoogtepunt van een wee hurk ik.hier kan ik mijn ritme in vinden,weeen nemen qua pijn wel enorm toe.helaas vind kruimel t niet zo fijn,de hartslag van de baby dipt teveel en ze willen me toch liever terug in bed.ik wordt getoucheerd en heb 4 cm,poeh das jammer,ik dacht dat ik wel verder was.op bed weet ik mezelf echt geen raad van de pijn,ik moet op mijn zij gaan liggen ,hoe ik de weeen zo t beste op kan vangen??geen idee,ik doe voor mijn gevoel maar wat. ik vraag of ik iets mag voor de pijn,dan moet de hartslag van kruimel eerst een tijdje langer stabiel zijn,om 22.30 wordt ik weer getoucheerd,nog steeds 4cm,ik kan wel janken,ik heb t gevoel dat er een orkaan door mijn lijf raast ik lig te klappertanden en te rillen ,weet niet hoe ik de weeen moet opvangen en denk dat ik persdrang begin te krijgen.om 22.40 krijg ik een spuit met pijnstiller in mijn dij,met de belofte dat t na 15 a 20 minuten gaat werken.ben echt enorm blij met mijn lief,hij duwt precies op t goede moment hard op mijn onderrug en zegt precies de goede dingen,dank zij hem blijf ik nog enigzins op t goede padje,want ik voel lichte paniek zich zelf bezit van me nemen,maar ik moet bij de les blijven.

vlak voor 23.00,ik moet poepen,ze zeggen dat t de baby is,maar ik weet na 3 bevallingen toch echt wel de ene persdrang van de andere te onderscheiden!ik zeg dat de baby ook komt maar dat ik eerst moet poepen.en zo gebeurt t ,kruimel dipt nu echt heel erg en ze zegt me terug te draaien op mijn rug,gelukkig ruimt knut even de poep op,ze dacht toch niet serieus dat ik daar in ging liggen?ze begint me allemaal comandoos te geven,zeggen wanneer je een wee hebt(heb geen persweeen maar dat begrijpt ze niet,t apparaat staat inmiddels op 30)hap lucht,benen vast houden ,kin op je borst....het wordt me allemaal teveel,ik kijk naar knut,want ik raak behoorlijk de kluts kwijt ,wat een klote zooi en hij zegt dat t goed komt en dat ik t hartstikke goed doe,ik besluit maar zonder persweeen toch zo hard mogelijk te persen,want dat kruimel er snel uit moet is me wel duidelijk,als ik pers drukt zij met beide handen hard op mijn bovenbuik,3 x zo persen en dan is hij er om 23.03 onze zoon,Finn Stavanger,geboren met de navelstreng 1x los omwikkeld en zijn handje naast zijn hoofdje(net als zijn broertje 9 jaar geleden).hij wordt meteen afgenaveld en meegenomen door de kinderarts,knut loopt gelukkig mee zodat hij niet alleen is.al snel komen ze terug,onze Finn doet t hartstikke goed,zijn eerste apgarscore  kreeg hij een 9 en iets later een 10.

bij de geboorte woog hij 3115 gram,zijn lengte is toen niet gemeten dat hebben we 2 dagen later zelf gedaan,51 cm.

Finn en ik hebben 1 nachtje in het ziekenhuis geslapen,tenminste Finn heeft geslapen,ik was zo hyper de pieper van de bevalling dat ik de slaap niet kon vatten.

wel grappig dat mijn wens toch nog uit kwam en dat Finn nog net in t weekend geboren is!!