Ik heb voor nu besloten dat ik mijn kindje alleen groot wil brengen..Ik wil geen vader waar mijn kind en/of ik niet op kunnen rekenen.Het enige is ik heb zo'n zwak voor m.. ik wil m dolgraag de kans geven, maar elke keer dat hij weer super zn best heeft gedaan komt er weer iets waarbij dat allemaal in het niet valt. Neem nou gister we waren lekker met zijn zusje naar de mac, 't was echt super leuk ...   

pfff..alles van me afschrijven doet me goed denk ik.Ik heb mezelf gister in slaap gehuild.. (denk dat ik pas rond een uur of 4 sliep) en ik word wakker en ben gewoon weer aan het huilen. M'n ogen doen gewoon pijn en zijn gezwollen van het huilen.. t leek wel of ik scheel zag van t huilen.Maar gelukkig zijn jullie er, die mij zoveel lieve berichtjes sturen! echt super bedankt daarvoor.. het doet me ...   

't leek de goeie kant op te gaan bij ons... en hij gaf zelfs aan dat hij weer terug wilde komen gister en ik twijfelde serieus, omdat hij de laatste tijd zo goed z'n best doet.tot vanmiddag... we hadden een afspraak om verder te gaan met de babykamer, en hij komt gewoon niet opdagen omdat hij "iets voor zichzelf" moest gaan doen zoals hij t noemde.. dus ik smste hem van ja en daarom word ...   

Ik weet niet zo goed waar ik terecht kan/wil met mijn verhaal maar m'n gevoel zegt dat dat hier wel kan.Het loopt echt al sinds het begin v/d zwangerschap niet zo lekker tussen mij en mn vriend, ik weet niet of dat het mijn hormonen zijn of iets waar hij zogenaamd heel veel moeite mee zou hebben of dat t wat anders is.Maar ik kreeg echt steeds minder aandacht van hem, we zijn nu bijna 4 jaar samen ...