De positieve zwangerschapstest

En dan ineens was hij daar, sneller dan verwacht, een positieve zwangerschapstest. Ik had op voorhand al gefantaseerd over dit moment: Zou ik de kamer ronddansen? Misschien wel tranen van geluk? Ik zou mijn vriend op de meest originele manier vertellen dat we zwanger waren. Kortom, ik had een heus filmscenario voorspeld.

Maar toen het moment daar was, zou je het alles behalve filmwaardig genoemd hebben. Aanvankelijk zag ik niets in het schermpje, maar een stemmetje in mij zei toch 'wacht nog even met conclusies te trekken'. Ik hield de test in alle mogelijke posities vast en zag toch een lichte streep verschijnen. "Zou het echt positief zijn?" vroeg ik mezelf af. Ik stapte de slaapkamer binnen en maakte mijn vriend wakker. "Zie jij een streepje?". Ja hoor, hij zag het ook en hoe langer we wachtten hoe duidelijker het streepje werd. We keken elkaar aan met een blik. Was het verwondering, geluk, angst? Waarschijnlijk een mengeling van alles.

We worden ouders! Maar meteen zeiden we tegen elkaar "Niet te enthousiast worden". Ik had namelijk 4 dagen voor mijn verwachte menstruatie getest. Online las ik dat je beter kon wachten tot na je nod met testen omdat het vaak toch nog fout loopt. "Zijn wij echt die geluksvogels die bij de eerste keer proberen, meteen zwanger zijn?". We zijn zeker niet voor het geluk geboren en hebben al wat tegenslagen te verwerken gekregen. Dus dit leek ons te mooi om waar te zijn...

Wat als het niet goed zat? Wat als ik toch nog ongesteld wordt? Het hele filmscenario was op dat moment ver te zoeken. Hoewel we beiden heel blij waren en dit kindje zeker gepland en gewenst is, leken we in een soort beschermmodus te gaan. Ik tel de weken af tot het eerste trimester voorbij is, maar zal de angst dan ook verdwijnen? 18 november 2019, dan zullen we met z'n drieën zijn, vormen we een echt gezinnetje. Ik wil er alles aan doen om dat toekomstig gezinnetje te beschermen, dus die angst zal waarschijnlijk niet verdwijnen. 

Angst dat je kindje iets ziu overkomen... Terwijl ik dit neertyp, kan ik maar aan een ding denken: 'Ik heb echt al een mama'. En ik glimlach en wrijf over mijn buik terwijl ik fluister "Dit komt wel goed."