Slechte 8weken echo - Mola zwangerschap

Vorige week donderdag hadden we onze eerste echo op 8 weken en drie dagen. Samen toch een beetje zenuwachtig maar wat hadden we er zin in. Van zodra de gynaecoloog met de echo begint zie ik meteen dat er iets niet klopt. Geen vruchtje te zien. De dokter bevestigt en legt ons alles uit over een curretage of de miskraam op hang brengen met medicatie. Ze is ongelofelijk lief. We hebben nog een extra echo een week later om zeker te zijn en om wat te voelen wat we willen doen.

Thuis is het zwaar, mijn lichaam is zo moe. Ik blijf nog steeds helemaal misselijk en ik voel me flauw. We besloten samen om voor de medicatie te gaan. Dan kunnen we het samen thuis doorgaan ipv alleen (covid) op een kamertje. We bespreken alles met de dokter en zaterdag zou ik de pilletjes opsteken. Er was nog steeds geen vruchtje te zien op de echo. Vlak voor we vertrekken zegt ze dat ze toch nog even mijn HCG en ijzer wil bekijken dus dat ik meteen in het ziekenhuis bloed mag gaan laten trekken. Daarna mochten we naar de verloskamer om een voorbereidend drankje te drinken voor de pilletjes.

Na het bloedprikken gaan we dus naar de verloskamer en daar zeggen ze dat we toch het bloed gaan afwachten want dat ik misschien toch een curretage zou moeten doen met al de 'zakjes' op de echo. Hier had de dokter niets van gezegd? Mijn partner en ik dachten dat we al het slechte nieuws al hadden ontvangen dus we waren rustig op de gang, een spelletje aan het spelen, knuffelen, een beetje lachen. Maar na een uur kwamen ze dan, onverwacht, met slecht nieuws...

Het HCG is mijn bloed is abnormaal hoog en ze vermoeden een mola zwangerschap. Hier had ik nog nooit van gehoord. Ik zou een curretage moeten doen maandag zodat ze een biopsie kunnen doen om zeker te zijn dat het mola is. Ik dacht 'oké, goed'. En dan kwam het. Na de bevruchting ging er iets mis, en nu is de placenta abnormaal aan het 'woekeren'. Ze vergeleek het met kanker. Iets dat niet van je lichaam is maar blijft groeien en waar je lichaam tegen aan het vechten is. En dan kwam het moeilijkste nieuws. Als het mola is, vraagt dit na de curretage heel veel opvolging. Veel bloed prikken want je HCG moet normaal zakken (anders moet je zelfs chemo krijgen om het weg te krijgen). Eens al het HCG uit je bloed is, moet je zeker 6 maanden wachten vooraleer je opnieuw mag proberen én heb je een (kleine) verhoogde kans op een nieuwe mola zwangerschap.

Ik begin te huilen. Het is toch even verschieten. Na veel knuffelen, besluiten we er nog in te geloven dat het toch geen mola is. En als het zo is, maken we er uiteraard het beste van.
Maar het valt me zwaar, heel zwaar.

Heeft er nog iemand van jullie ervaring met een mola zwangerschap? En met een positieve zwangerschap hierna?
Ik wens jullie allemaal het allermooiste toe.

Liefs, E