Hieperdepiep hoera. Een jaar verder...

Hiep hiep hoera, het is zover. Op 13 juli was onze kleine meid jarig en konden we eindelijk een hoofdstuk afsluiten. We hebben de afgelopen jaren veel meegemaakt, maar toch kijken we met rust en tevredenheid terug.
Onze dochter loopt al bijna los, praat een beetje (ze zegt nu 'aai', 'uit', 'eten', 'mama', 'en 'nee') en is gewoon een blij ei. Ze knuffelt graag met ons en haar grote broer en zus en is gek op buiten spelen, vooral met haar bal en haar knuffelbeesten. Mooier hadden we het niet kunnen wensen!
We merken wel dat de Corona-maategelen invloed hebben gehad, want ze is nog niet erg gewend aan uitstapjes en geeft duidelijk aan dat ze het na een tijdje welletjes vindt. Onze eerste vakantie met familie was dan ook geen doorslaand succes, want ze sliep slecht en werd overdag vaak nukkig en eenkennig. Gelukkig duurde de vakantie maar 6 dagen..

Het is een raar idee dat we eigenlijk twee identieke kindjes zouden moeten hebben. Haar zusje zijn we vroeg in de zwangerschap kwijtgeraakt en daar hebben we nu gelukkig wel vrede mee. We weten niet of onze kleine smurf daar iets van merkt. Wel valt me op dat ze heel anders is dan de oudste twee, ze is veel gevoeliger voor de stemming van anderen en ook wat sneller bang. Dat geeft niet, we zijn er voor haar zodat ze zich veilig en geborgen voelt en op ontdekking kan wanneer ze daar aan toe is. En dat doet ze ook, gelukkig.
Heel veel dank aan wie mijn blogs de afgelopen jaren heeft gevolgd, ik wens jullie heel veel liefde toe en een dikke knuffel. ❤🍀🍀🍀