In balans

Nu er weer een baby in huis is, kom ik er achter hoeveel ik eigenlijk vergeten ben van de babytijd van de pubers...
Wat is het heerlijk en wat genieten we! Maar ik wist echt niet meer hoe het voelde om zo lang door te sukkelen op weinig slaap, hoe eindeloos lang het kan duren voordat een vastzittend boertje loskomt, hoe baby's binnen een paar seconden poep tot aan hun oren hebben, hoe griezelig het is wanneer je kindje ineens langer slaapt dan jij verwacht, hoe je je kindje iedere dag vooruit ziet gaan, hoe ze ineens van piepklein naar 'niet te tillen' gaan en hoe je iedere keer smelt wanneer de kleine naar je lacht. Zelfs wanneer er een verdacht zwavelgeel wolkje boven het bedje hangt en je zeker weet dat je die lakentjes vast nooit meer schoon krijgt.

We hebben een aardige balans gevonden nu en ons monstertje slaapt zowaar dóór. Na de fles van 21.30 uur valt ze lekker in slaap en meldt zich meestal pas weer tussen 6.00 en 7.00 uur. Ongelooflijk....
De kledingmaat lijkt wel per dag te veranderen (we zijn in maat 68 aangeland maar ik durf echt niet te zeggen voor hoe lang) en ze weet haar luiers soms te laten overstromen dus uit voorzorg draagt ze 's nachts een maatje groter.
Volgens de groeicurve van het consultatiebureau is ze van gemiddelde grootte voor een gecorrigeerd prematuur kindje, maar we denken dat ze hard op weg is om de achterstand in te halen. En ze ontwikkelt zich prima.
Het oefenen op de buik wil niet echt lukken, want wanneer ik haar op de buik leg en laat steunen op haar armpjes vóór zich, draait ze zich direct terug op haar rug zodra ik loslaat, zelfs wanneer ik een opgerolde doek achter haar ellebogen leg. Behalve eergisteren. Een vriendin die langskwam wilde haar graag zien omdraaien, maar toen vertikte ze het uiteraard en bleek minutenlang keurig op haar buikje liggen met haar hoofdje rechtop. En ze trok er een heel geroutineerd gezichtje bij, alsof ze zich nooit omdraait. Echt hè, hahaha....