Op dit moment zit ik prinsheerlijk in een buidelstoel in het ziekenhuis met mijn dochtertje slapend op mijn borst. Ze moet voorlopig nog even blijven omdat ze nog steeds geen volledige flessen drinkt en regelmatig dipjes heeft in de saturatie.
Ze is nu 3,5 week geleden geboren en sindsdien zijn we elke dag bij haar in het ziekenhuis. Gelukkig groeit ze goed en wordt ze steeds wat sterker, maar er is nog steeds geen einde van de opname in zicht. En de oorspronkelijke uitgerekende datum komt nu snel dichterbij. Ze weegt nu bijna 3200 gram, een dikke 500 gram zwaarder dan bij de geboorte.
Als ze niet eerder was gehaald, zou ik dinsdag 40 weken zwanger zijn geweest. Het blijft wennen dat ik die laatste maand niet heb meegemaakt als zwangere en dat we nog steeds niet weten wat er nu precies is gebeurd. In ieder geval wordt wel steeds meer duidelijk dat ons meisje die laatste weken in de buik eigenlijk nog hard nodig had. Ze doet verschrikkelijk hard haar best, maar ze heeft de energie niet om alles te doen wat een voldragen kindje kan. Ze is erg snel moe en valt tijdens het drinken gewoon in slaap en daarnaast huilt ze heel weinig.
Ook blijkt haar HB aan de lage kant te zijn, dus ze gaat extra ijzer toegediend krijgen en als het nog lager wordt, gaan ze een bloedtransfusie overwegen. Daarnaast wil de neonatologie nog wat extra onderzoeken gaan doen om te kijken of er nog andere verklaringen zijn voor de vermoeidheid. Spannende tijden dus!
Iedere middag nemen we afscheid van ons meisje zodat we nog wat tijd hebben met de andere kinderen en we onze rust kunnen pakken. Want de volgende ochtend zijn we weer op tijd in het ziekenhuis..
reacties (11)