Vechten tegen het gruwelijke groene monster
Half december 2018 hebben we onze eerste IUI behandeling ondergaan en eerlijk gezegd viel het best mee. Alleen dat wachten hè? Ik ben bepaald niet de meest geduldige persoon op aarde, zeg maar, dus voor mij is de handjes op de rug en lijdzaam afwachten een vrijwel onmogelijke opgave. Eerder een vorm van marteling, als ik er zo over nadenk.... Maar we hebben uiteindelijk niet heel erg lang geduld hoeven hebben, want een ruimte week na de inseminatie gaf mijn lijf heel duidelijk aan dat het einde verhaal was. Direct helder rood bloed. En een menstruatie die tien dagen aanhield. Dus van de drie of vier rijpe follikels deze maand is het er niet één gelukt, klaarblijkelijk. Tranen met tuiten heb ik gehuild. En het liefst wilde ik wegkruipen in een veilig donker hoekje en voorlopig niet meer tevoorschijn komen. Helaas is dat niet zo praktisch met de Kerstdagen, dus na een dag goed verdrietig te zijn geweest, heb ik mezelf bij mijn nekvel gegrepen en overeind gehesen en de draad weer opgepakt. Op naar een volgende ronde.
En dat word je ineens overvallen door zwangerschapsaankondigingen van mensen om je heen en duikt het gruwelijke groene monster op. Je wil blij voor ze zijn en het ze gunnen, maar toch komt het aan als een klap in je gezicht. ' Zij wel. Jij niet', fluistert het monster geniepig in je oor. Natuurlijk negeer je hem en zet je je vriendelijkste gezicht op en feliciteer je ze uitbundig. Maar het doet verschrikkelijk veel pijn. En dat monster zorgt ervoor dat ieder klein aspect dat het er nòg wat dieper inwrijft, onder je aandacht wordt gebracht. Bijvoorbeeld omdat het bij hen in één keer raak was terwijl het bij jullie zo lang duurt. Of dat het eigenlijk helemaal niet gepland of gewenst was. Of omdat het zó dichtbij is dat je er dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het maakt niet eens uit wat de reden is, het groene monster houdt de pijn in stand en achtervolgt je ermee, tot in je slaap.
Gelukkig valt er te vechten tegen dat rotbeest. Je hoeft hem niet nòg meer van je zelfvertrouwen en levensgeluk af te laten knagen. Want dat verdien je niet. Zelf neem ik af en toe even de tijd om de feiten op een rijtje te zetten. 1. Dat iemand anders zwanger is geworden, betekent niet dat het jou niet meer gaat lukken. Er is geen limiet aan het aantal zwangeren per vierkante meter. Anders had de hele 9-maandenbeurs niet bestaan. Toch? 2. De wens om zwanger te worden, zit héééél diep en is heel intens. De drang om je voort te planten is namelijk ingeprogrammeerd in ons brein. Want anders waren de eerste mensen een stel lusteloze zoutzakken geweest en hadden er nu al geen mensen meer bestaan. En dat maakt de teleurstelling zo zwaar: je wordt niet voorzien in een diepe behoefte. En die ander wèl. Grrr.... 3. Je bent bang. Dat mag je best toegeven aan jezelf. Je bent bang dat het je nooit gaat lukken. Dat al je moeite tevergeefs is en dat het niets gaat opleveren. En door die angst krijg je de behoefte om te vluchten of te vechten. Een hele normale reactie en ook een oerdrift. Dus het liefst wil je zo snel mogelijk weg en de blije zwangere voorlopig niet meer zien. Zeg maar gerust een maand of negen, tot ze met dikke wallen en een poeplucht om zich heen, haar beklag bij je komt doen. Of je zou wel willen uithalen. Zelfs al doe je het niet, in gedachten reikt het groene monster je met een smerig lachje een boksbeugel aan...
Wanneer je begrijpt dat het logisch is wat er met je gebeurt en dat iedereen dit soort gevoelens heeft, kun je ze sneller verwerken. En eerlijk gezegd, als iemand je echt op een akelige manier overvalt met dit soort nieuws terwijl hij of zij beter zou moeten weten, kun je dat best bespreekbaar maken. Ga het gesprek aan wanneer het jou uitkomt en leg uit dat de boodschap heel hard binnenkwam bij jou en waarom. Want niet iedereen realiseert zich hoe moeilijk het is om rond te lopen met een onvervulde hartenwens.
Zelf heb ik het ook weer aardig voor mijn kiezen gehad in de eerste weken van dit nieuwe jaar, maar gelukkig heb ik de kans om het van me af te schrijven op fora en in dit blog. Dat helpt een beetje. En voorlopig kan ik nog lekker alle zwangeren om me heen jaloers maken met een fles wijn, een stapel toastjes met filet Américain en reisplannen naar verre warme landen. Gnagnagna.... 😉
reacties (0)