Ik weet even niet zo goed waar ik moet beginnen, ik ben op dit moment ten einde raad met mijn stiedvader.
Begin 2011 zijn mijn ouders gescheiden en is mijn moeder samen gaan wonen met haar nieuwe vriend. Wij hebben vanaf begin af aan al moeite gehad met de nieuwe vriend van mijn moeder. Hij is het begin al heel erg streng en heeft geen zelfbeheersing.
Begin 2013 hebben wij zo erge ruzie gehad dat hij me meesleurde en me bij mijn keel pakte en sloeg. Toen waren we allemaal op vakantie bij mijn moeder (lees ik, mijn broers&zus) de volgende dag ben ik gelijk naar huis gegaan. Voordat ik vertrok heeft hij me nog uitgescholden dat ik een hoer was en dat ik maar op het station moest gaan staan etc. Jaren gingen voorbij dat wij moeizaam contact hadden. De vand met mijn moeder was zo slecht, aangezien ze het niet voor mij op heft genomen en tegen mensen verteld had dat ik alles verzonnen had. Na vele gesprekken met mijn moeder besloten om het weer een kans te geven. Hij heeft tot vandaag nooit sorry gezegd. Vanaf 2015 hebben we best wel vaak ruzie gahad. Meestal dat hij echt om niks helemaal uit zijn dak ging en begon te schelden net de ergste dingen (junk, hoer etc) tijdens mijn zwangerschap hebben we weer eens ruzie gehad toen ik daar was omdat hij zei dat ik mijn kind beter kon laten aborteren en ik een idioot was om het te houden. Ik ben daarna gelijk weg gegaan en had eigenlijk de hoop opgegeven. mijn moeder is altijd bij hem gebleven en probeert het altijd een beetje in de doofpot te stoppen. Ik denk dat ze bang is om van hem te scheiden, aangezien ze zelf schuldsanering heeft en zonder hem haar huis alles kwijtraakt. (huis en auto's staan allemaal op zijn naam)
Flashforward naar 2017. Ik was bevallen van mijn dochtertje en mijn relatie liep op de klippen. Ik wou graag dichter bij mijn moeder wonen dus ik ben in februarie 2018 naar een dorpje naast mijn moeder verhuisd. Contact met mijn stiefvader is wel enigzins verbeterd
We hebben geen extreme ruzie's meer gehad en het contact leek steeds beter tussen ons te worden. Ik werk momenteel parttime en mijn moeder en stiefvader passen nu op mijn dochtertje als ik aan het werk ga. Nou is het probeem dat mijn stiefvader steeds ongepaste dingen doet en zegt. Vorig jaar sloeg hij tijdens een familiefeest op mijn billen toen iedereen aarsig wat had gedronken. De volgende dag confronteerde ik mijn moeder ermee en begon hij gelijk dat hij dat helemaal niet gedaan had. Mijn moeder verzekerde me dat als hij andere bedoelingen had zei hem wel meteen gedumpt had. Tot nu heeft hij het niet meer gedaan, maar hij heeft wel steeds een eigenaardife manier van 'koosnaampjes' aam ons geven. Zo noemt hij ons stoephoer en snol. Ik heb hem meteen geconfronteerd dat ik absoluut niet wil dat hij mij zo noemt. Mijn moeder vind het helemaal oke. Nou heb ik hem laatste keer ineens stoephoer tegen mijn 2 jarige dochter horen zeggen
De eerste keer was ik echt stomverbaasd en zei mijn moeder snel dat hij even normaal moest doen. Niet echt op een serieuze manier trouwens, het was meer een lacherige reactie. Tweede keer stond mijn dochtertje in de weg en toen zei hij letterlijk 'ga eens aan de kant snol' toen heb ik hem meteen goed geconfronteerd dat hij ook absoluut noet zo tegen mijn dochter mag praten. Hij deed er laconiek over en zei 'ik bepaal zelf wel wat ik zeg'. Gisteren hebben mijn moeder en ik nog een gesprek gehad of hij nu nog steeds zulke rare dingen zegt, ze zei dat hij helemaal geen snol of stowphoer meer tegen haar had gezegd. Hij zegt dat alleen nog tegen mijn moeder en zusje. Ik vind dat ze dat maar lekker zelf moeten weten of ze dit soort taalgebruik willen accepteren. Ik neem het wel vaak voor mijn zusje op en praat best veel met haar hoe het nu thuis gaat enz. Maar de laatste tijd gaat het goed volgens haar. Ik probeer haar gewoon te geloven en wil haar ook niet onnodig stress aanjagen. Nou kwam ik mijn dochter vandaag ophalen, we hadden nog even koffie gedronken en ik hoor mijn stiefvader ineens weer snol tegen mijn dochter zeggen. Mijn moeder reageerde alweer snel door te zeggen dat hij dat niet meer mocht zeggen. Hij reageerde alweer dat hij zelf mag bepalen wat hij zegt. Noukan ik me voorstellen dat jullie dot lezen en je afvragen why the hell ik mijn dochter nog naar mijn moeder breng als ik ga werken. Ik heb over 3 maanden pas plek voor mijn dochter op de opvang en als ik nu zal stoppen met werken raak ik mijn baan kwijt en moeten we straks ons huurhuis uit omdat ik de huur niet meer kan betalen. Het zou eventueel ook kunnen dat er canaf 1 oktober een plekje vrij kwam mar dat is allemaal nog niet zeker. Ik ben op dit moment echt ten einde raad. Ik heb al zovaal gezegd dat ik niet wil dat hij zo tegen mijn dochter praat, maar elke keer gaat het even goed en doet hij het gewoon weer. Ik heb echt een hekel aan hem maar ik houd echt te veel van mijn moeder om zomaar het contact met ze te verbreken. Daarnaast ben ik afhankelijk van hun omdat ik anders niet meer kan werken. Dochyer naarhaar vder laten gaan werkt ook niet aangezien hij fulltime werkt en geen tijd voor haar heeft. Ik vind het so ontzettend moeilijk om de juiste keuze te maken. Als ik mijn baan verlies zijn we alles kwijt waar ik de laatste jaren zo hard aan gewerkt heb. Tips en adviezen zijn welkom.
reacties (0)