Update: Ruim over de 40...en dan...op het moment dat je het niet verwacht...

Zo...het is weer tijd voor een update...Zoals jullie hebben kunnen lezen vind ik het nogal wonderlijk dat ik spontaan zwanger ben geworden. Ik heb mijn ouders, ouders van mijn partner en mijn beste vriendin ingelicht...Vorige week vrijdag mijn manager en assistent manager ook ingelicht ook al is het allemaal nog heel pril. En afgelopen dinsdag nog twee van mijn vrouwelijke collega's. Op naar de echo dacht ik! Die had ik afgelopen woensdag 10 juni om 10:30 uur gepland staan. Tot afgelopen maandag (8 juni) verliep alles in mijn beleving prima. En toen...

8 juni 2020
Maandagmiddag op het werk.
Ik krijg last van mijn buik...Denk dat dat er misschien gewoon bij hoort...Ga naar het toilet en ontdek een beetje bloed bij het afvegen...okay...niet druk om maken meis dacht ik...gewoon even iets gebruiken om het op te vangen...

9 juni 2020
Dinsdagmiddag op het werk.
Weer last van mijn buik en meer bloedingen... Daarna toch eens gevraagd aan mijn ook zwangere collega of zij daar ook last van had gehad... Nee...gelukkig niet... We zijn het samen wel eens dat het geen zin heeft om me echt druk te maken hierover... Het kan gebeuren en zegt nog niets over het wel of niet goed verlopen van de zwangerschap... Toch (omdat het bloeden meer wordt) voor de zekerheid de verloskundige gebeld. Ik mag terugbellen wanneer ik meer last krijg en kan indien nodig tot 21:00 uur terecht op het spreekuur vanavond... Verder geen extra klachten gekregen en blij dat mijn dienst erop zit ga ik naar huis... Morgen heb ik immers mijn 1e echo... Ik verwacht dan 7 weken en 4 dagen zwanger te zijn... Hoewel de vroege zwangerschapstest die ik op 17 mei deed wel heeeeeeeeeeel erg licht streepje liet zien...Daarom 18 mei weer getest en dat streepje was al een beetje donkerder. 20 Mei nog een test er tegenaan en ook dat streepje was weer donkerder...gelukkig maar! 21 Mei weer getest en nog weer iets duidelijker streepje... Om op 24 mei eindelijk een mooie donkere streep te hebben! Steeds met de extra gevoelige zwangerschapstest.

Dinsdagavond thuis.
Toch maar even kijken hoe de echo's voor anderen allemaal zijn verlopen. Mooi om al die echo's te zien... Het geeft mij een beetje een beeld van wat ik mag verwachten morgen. Ik zie regelmatig voorbij komen dat zwangere dames "teruggezet" zijn in de duur van hun zwangerschap... Hoe zou dat voor ons gaan? Ik word steeds nieuwsgieriger!

10 juni 2020
Woensdagochtend bij de verloskundige.
Nou gelukkig ben ik 's ochtends bijtijds aan de buurt. Samen met mijn partner zit ik te wachten totdat we aan de buurt zijn. Natuurlijk loopt het iets uit... En dan is het eindelijk zover we mogen mee naar binnen. We hebben een hele aardige verloskundige en we bespreken eerst wat algemene zaken. Dan de vraag wanneer ik voor het laatst een bloeding had... Ik geef aan dat het nog steeds gaande is... "Zullen we nu dan gaan kijken hoe het er voor staat?" vraagt ze. "Ja graag!" zeg ik en voordat ik het weet lig ik op de tafel. We gaan eerst kijken of het lukt met een uitwendige echo. Heel snel blijkt al dat dat niet lukt dus over op de inwendige echo. En dan... Ja hoor we zien wat...ons wondertje!!! Veel priller dan verwacht...namelijk 5 weken en 6 dagen...en met een (heel rustig) kloppend hartje... Precies wat verwacht wordt bij de leeftijd... Wow!!! Fototje mee...en naar huis. Ik mag altijd bellen wanneer ik blijf bloeden of het heftiger wordt dan een "normale" menstruatie... Helemaal gelukkig dat we het hartje hebben zien kloppen ga ik samen met mijn partner naar huis. Mijn ouders gebeld en die waren in de buurt dus die zijn direct even langs gekomen voor een update. Schoonmoeder telefonisch op de hoogte gebracht. Gelukkig ben ik ben vrij vandaag dus ik kan verder rustig aan doen en hoop dat het bloeden rustiger word.

Woensdagmiddag.
Eerst nog wat zitten rekenen wanneer de bevruchting nu dan is geweest en de innesteling etc. Voordat ik het weet is het 14:30 uur. Nu eerst bij mijn vriendin op visite. Rond etenstijd ben ik weer terug thuis en heb toch nog wel wat last van mijn buik...en bloedingen... Het maakt mij onzeker...

Woensdagavond.
Om 19:00 uur heb ik een Zoom meeting gepland staan voor het "Moment van gebed" waar ik sinds kort bij betrokken ben. Ik vind het lastig om direct gebed te vragen voor mijn situatie omdat niemand uit de kerk nog op de hoogte is van deze bijzondere zwangerschap. En ook omdat mijn partner en ik dat nog even zo willen houden. Ik besluit om gebed te vragen voor een gemeentelid die zwanger is en last heeft van bloedingen... Wanneer ik uiteindelijk net iets voor 21.00 uur de afwasmachine uit- en inruim zing ik christelijke liederen en ik voel dat mijn buikpijn weg is...ook de bloedingen zijn gestopt...

11 juni 2020
Donderdagochtend.
Ik voel me goed en ga lekker rustig en in mijn eigen tempo wat aan de slag...wasje draaien en wat administratieve zaken... Het is mijn planning om vanmiddag weer een wandeling te maken (iets wat ik de laatste tijd vaker ben gaan doen en wat mijn psyche erg goed doet). Van mijn vriendin krijg ik een appje met een een mooie blog over mijn zorgen inruilen bij God voor rust... Ik leg steeds alles in Zijn handen...en tóch heb ik ook mijn emoties van Hem gekregen...

Donderdagmiddag.
Rond 12:30 uur voel ik opeens weer bloed lopen... Ach nee... niet toch mis hé... Ik besluit om toch maar weer te bellen naar de verloskundige. De assitente zit wat te lachen terwijl ik mijn situatie uit probeer te leggen... Ze word blijkbaar afgeleid door een blaffende hond. Wanneer zij weer "bij de les is" hoort ze mijn verhaal aan en geeft aan dat ze het voor gaat leggen aan de verloskundige en dat ik vanmiddag nog gebeld word door één van de twee. Ik ben best wel van slag en vrij emotioneel. Dus ben ik maar op de bank gaan liggen om even te rusten en zie dat mijn moeder wat door de brievenbus gooit. Ik nodig haar uit om even binnen te komen en we bespreken mijn situatie en ze bid voor me. Daarna ga ik maar een filmpje kijken... Dat is één van de weinige manieren die mij op dit moment helpen om mijn gedachten te verzetten. Wachtend op een telefoontje. Ik heb met mijn partner afgesproken om het eten vanavond "op tijd" op tafel te hebben omdat hij nog weg moet vanavond. Dus wanneer ik rond 16:30 uur nog niets heb gehoord besluit ik toch maar een boodschapje te gaan doen. In de hoop dat ik alsnog terug gebeld ga worden. Ik denk nog: Zul je zien word ik straks natuurlijk net teruggebeld wanneer ik in de supermarkt sta... En ja hoor... Zo gebeurt het ook... Blij dat ik toch terug gebeld ben hang ik weer op.

Donderdagavond.
Vanavond kan ik niet meer terecht voor een extra echo... En morgen is er niemand die een echo kan maken dus heb ik voor zaterdagochtend een afspraak staan om weer een echo te krijgen... Ik denk trouwens dat dat prima is...want wat voor verschil kun je een dag later nou zien... Vanochtend had ik het bed afgehaald dus besluit ik om die nog op te maken voordat ik ga koken. Het bloeden lijkt soms even minder te worden... Onder het eten ben ik niet echt heel gezellig gezelschap voor mijn partner... Ik zie dat hij zijn best doet om goed op mij te reageren en waardeer dat enorm! Mijn gedachten gaan op en neer tussen: "Het kan nog goed zijn" en "Het kan foute boel zijn" en "God heeft het allemaal in Zijn hand". Mijn partner gaat naar zijn afspraak en ik ga nu toch eerst maar die wandeling maken...Ik heb er eigenlijk geen zin in...maar het zonnetje schijnt en een beetje extra vitamine D kan zeker geen kwaad! Een uur later ben ik wel blij dat ik een prettige wandeling achter de rug heb en ga nog een filmpje kijken totdat mijn partner weer thuis komt. In de emotionele staat waarin ik ben bespreken we onze avonden nog na voordat we naar bed gaan. Ik besluit om me morgen ziek te melden voor het werk... Bij het geven van een kusje voor de nacht zeg ik nog tegen mijn partner hoe ik het waardeer dat hij er voor me is.

12 juni 2020
Vrijdagochtend.
Ik heb wel een wekker gezet omdat ik mijn werk moet afbellen. Ik besluit er nog niet gelijk met mijn partner uit te gaan zodat hij zijn dag rustig (lees: zonder mijn emotionele buien) op kan starten. Ik hoop wakker te worden zonder bloedingen maar voel zelfs terwijl ik rustig wakker lig te worden dat dat niet het geval zal zijn... Nadat ik mijn werk heb afgebeld en mijn schoonmoeder heb gebeld voor een update van onze situatie, besluit ik om het stukje van vandaag uit ons bijbels dagboekje te gaan lezen. We lezen normaal gesproken na het ontbijt samen uit de bijbel en het bijbels dagboekje erbij... Vanochtend ging dat over: Je hebt niet meer dan mijn genade nodig. Het stuk uit de bijbel gaat over Paulus die het ook niet altijd makkelijk vond om zijn levenssituatie te accepteren... Het bemoedigd mij... Ik voel rust ondanks mijn situatie... Het doet me ook goed om te weten dat er voor ons gebeden wordt.

Word vervolgd...