Dom en naïf

Hallo,


Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil, misschien gewoon even van mij afschrijven.
Wij zijn een getrouwd stel en hebben samen 4 kindjes. 1 kindje hebben we veelste vroeg moeten laten gaan. De jongste is 9 maanden. 


Mijn man zou een knip laten zetten omdat we een compleet gezinnetje hebben. Nu heeft hij er angst voor en stelt de afspraak steeds uit. Ik zou het zelf doen als het niet 4 keer zo duur zou zijn en een veel zwaardere ingreep. Ik heb geen gemakkelijke bevallingen gehad en ben klaar met alle rompslomp aan mijn lijf. Hormonen ga ik heel slecht op.. Dus we hebben condooms in huis. Nu hebben we de verkeerde besteld (ik heb een latex allergie) dus eigenlijk doen we het nauwelijks tot nooit. 


Ik heb een cyclus tracker op mijn telefoon waarin ik mijn cyclus bij houd, in maart heb ik mijn 1e menstruatie gehad sinds de geboorte van onze laatste. Vorige maand ben ik 1 keer intiem geweest met mijn man. Volgens de tracker was het buiten mijn vruchtbare periode. (4 dagen erna).


Nu ben ik sindsdien niet ongesteld geworden, vorige week vrijdag een test gedaan, die was negatief. 
Vanmorgen toch opnieuw een test gedaan om mezelf gerust te stellen en deze geeft 2 strepen!
Ik ben me eigen kapot geschrokken! Ik voel me nu zo dom! Hoe dan?! Ja ik weet ook wel dat onveilig vrijen altijd wel een kans kan geven maar ik had dit echt niet verwacht! Ik voel me zo schuldig! Naar mijn kinderen, naar het vruchtje in mijn buik, naar iedereen die zo graag een kindje wil en het niet lukt.


Mijn man zei vorige week nog dat we abortus plegen mocht het zo zijn... Maar ik weet niet of ik dat kan! Ik wil niet zwanger zijn!! :( 


Oh mensen wat ben ik dom en naïf geweest! En wat komt me dat duur te staan! 

2684 x gelezen, 6

In Overig

reacties (25)


  • Anna-z

    ach lieverd... goed over praten en doen waar jullie je goed bij voelen! heel veel sterkte <3

  • Beriotje

    Ik snap je heel goed. Je ziet elkaar graag en door problemen om de geschikte anticonceptie te vinden en met een partner die schrik heeft om mee te zorgen dat er geen problemen ontstaan. Dan maak je foute keuzes tegen beter weten in, want anders komt er inderdaad niks meer van en verwaterd de relatie. Ik heb ongeveer 3 jaar geleden dezelfde fout gemaakt en ik heb toen ook mijn partner gevolgd, want hij wilde geen kindje meer. Ik heb een abortus laten doen en heb daar nog steeds veel spijt van dat ik mijn kindje opgegeven heb en dit zorgt nu nog voor een blokkade tussen mij en mijn partner. Ik hoop dat jij meer geluk hebt en jullie samen tot een oplossing komen waar jullie beide achter kunnen staan.

  • VerwardeMama

    Dank je wel voor je reactie. Ik vind dat mensen echt snel oordelen zonder een gehele situatie te kennen. Ik heb jou blogs gelezen en vind het heftig te lezen dat je partner jou hierin alleen heeft gelaten en eigenlijk niet met je communiceerde.

    Ik heb afgelopen vrijdag voor ik een echte keuze heb kunnen maken een miskraam gehad. Ik neigde ernaar om abortus te plegen omdat het mij lichamelijk erg zwaar viel en ik nu al moeite had om mijn zoontje van 9 maanden op te tillen.

    Ik heb een echo gehad en de verloskunde gaf aan dat de zwangerschap nog enorm pril was. Max. 5 weken, ze moest goed zoeken voor ze iets kon vinden.

    Ik heb er momenteel vrede mee dat de natuur de beslissing voor mij heeft genomen, helemaal omdat dit vruchtje nooit een kloppend hartje heeft gehad.

    Van het weekend heb ik goed met mijn man gepraat over wat we willen voor de toekomst en de conclusie is dat ons gezin echt compleet is, lichamelijk is het niet verantwoord om opnieuw zwanger te worden en daarnaast zal het financieel ook gevolgen hebben.

    Mijn man heeft vanmorgen opnieuw een verwijzing gehaald bij de huisarts om een knip te zetten.

    Ik vind het echt heel fijn dat je probeerde om het vanuit mij te zien en me niet meteen te veroordelen.

  • Beriotje

    Ik snap je heel goed. Je ziet elkaar graag en door problemen om de geschikte anticonceptie te vinden en met een partner die schrik heeft om mee te zorgen dat er geen problemen ontstaan. Dan maak je foute keuzes tegen beter weten in, want anders komt er inderdaad niks meer van en verwaterd de relatie. Ik heb ongeveer 3 jaar geleden dezelfde fout gemaakt en ik heb toen ook mijn partner gevolgd, want hij wilde geen kindje meer. Ik heb een abortus laten doen en heb daar nog steeds veel spijt van dat ik mijn kindje opgegeven heb en dit zorgt nu nog voor een blokkade tussen mij en mijn partner. Ik hoop dat jij meer geluk hebt en jullie samen tot een oplossing komen waar jullie beide achter kunnen staan.

  • mijn~meisje

    Wat zijn sommige negatief. Ik het hetzelfde gehad met mijn jongste (3e kind). De kans op een zwangerschap was nagenoeg 0 en toch werd ik zwanger. Ik vond het zelf zo moeilijk dat ik zwanger was. Ik heb zelf ook heel erg gehad aan abortus maar kon het niet. Ondanks dat ik ook echt wist dat ik niet zwanger wilde zijn. Ik kreeg met 8 weken de kenmerken van een miskraam, bloeding etc. Toen ik dat door had voelde ik gewoon elke spier in mijn lichaam ontspannen. Toen wist ik ook echt zeker nee dit wil ik niet. Maar het werd geen miskraam. Hij is nu 2,5 jaar, zo'n leuk kind maar ik vind het zo zwaar. Ik hou van hem net zo veel als de rest maar als ik terug kon gaan was mijn keuze anders geweest.

    Je gevoelens na die positieve test had ik ook heel erg. Ik voelde me ook zo dom. Waarom had ik het toch gedaan.

    veel sterkte vooral. Welke keuze je ook maakt. Het is goed.

  • VerwardeMama

    Dank je wel voor het begrip. Daar had ik echt behoefte aan. Afgelopen vrijdag heb ik een miskraam gehad. De verloskundige gaf aan dat het echt een hele prille zwangerschap was. Ik voelde me net als wat jij omschrijft; opgelucht.

    Het is niet verantwoord om opnieuw zwanger te worden.

    Van het weekend veel met mijn man gepraat en hij heeft een nieuwe verwijzing gehaald bij de huisarts, voor een knip. Tot die tijd ga ik terug de pil slikken om er zeker van te zijn dat het niet weer gebeurt!

    Dank je wel voor je steunende woorden en dat je niet (ver)oordeelt op het korte stukje wat je boven heb gelezen!

  • Anna-76

    Tja... jullie nemen wel risico , maar de gevolgen... 👀 Praat nog maar eens goed met elkaar en neem geen overhaaste beslissingen. Eerst alles laten bezinken. Wie weet ontstaat er ruimte voor het denken in mogelijkheden en niet in problemen🍀

  • Jeetje1

    Ik vind dat je man wel heel makkelijk doet over “we plegen abortus als het zo mocht zijn”. Hij is zelf te mieterig om een sterilisatie te ondergaan, wel mans genoeg om onveilig te vrijen, en vervolgens mag zijn vrouw een (emotioneel) zware ingreep ondergaan omdat hij geen zin in de gevolgen heeft. Ik ben echt niet tegen abortus, maar ook niet voor abortus als anticonceptie en dat is wat jullie (en vooral jouw man) er nu wel van lijkt te maken.

  • Lovelyness76

    Nou dit bedoel ik dus.

    Hij nam en neemt geen enkele verantwoordelijkheid.

    En zij wel.

  • Assiral

    Precies wat ik wilde zeggen…

  • My-two-Pride-and-Joys

    Helemaal mee eens.

  • Vlindermoeder

    Nu heb ik sowieso al weinig met abortus, maar in dit geval vind ik een abortus helemaal not done. Dit is echt een kwestie 'eigen schuld, dikke bult (uhm... buik)'.

  • Baby.wens

    Dit.

  • Flamingootje

    Eens

  • tessaly

    Daar lijdt het kindje dan ook onder, die wordt geboren in een gezin waar hij/zij niet gewenst is.

  • VerwardeMama

    Wat een bijzondere reactie naar iemand die je niet kent en waarvan je 1% van het levensverhaal van hebt gelezen.. Je hebt geen idee waardoor wij al een kindje verloren zijn, je hebt geen idee wat een zwangerschap met mij doet.

    Maar goed vooral oordelen vanachter je scherm.....

  • Vlindermoeder

    Wat heeft je levensverhaal er dan mee te maken? Jullie wilden geen kinderen meer, maar jullie hadden wel seks zonder anticonceptie te gebruiken. Tja, dan kun je zwanger raken...

  • Jvb

    Oei, ja zo vlak nadat je menstruatie weer opstart kun je natuurlijk nog niet uitgaan van een regelmatige cyclus en een app.. Maar goed, dat heb je al ontdekt. Het is uiteraard schrikken! Laat die schrik wat bezinken, geef jezelf wat tijd om dat stemmetje diep van binnen te horen en naar je gevoel te luisteren. En je man moet dat ook doen. Praat samen, en probeer samen tot een besluit te komen waar je beiden mee kunt leven. Je kunt terecht bij de huisarts, fiom of siriz voor een gesprek en hulp bij het maken van je keuze. Mocht dat nodig zijn. Wie weet heb je over een paar dagen wel wat meer rust en duidelijk in je hoofd.

  • Lovelyness76

    Je moet zeker niet boos op jezelf zijn.Je heb veel gedaan om een zwangerschap te voorkomen.

    Eigenlijk moet je boos zijn op je man Want hij heeft zijn verantwoordelijkheid niet genomen.

    Jij hebt 4 bevallingen achter de rug.

    Dus genoeg doorstaan.

    En nu werd er iets van hem verwacht en dan geef hij niet thuis .

    Ik vind persoonlijk dat een man de sterilisatie op zich mag nemen

    Dit heb ik ook tegen mijn partner gezegd.

    Wij vrouwen doen al genoeg doorstaan met onze lichaam .

    Het feit blijft dat je nu toch zwanger bent.

    Ik zou het de tijd geven om het even te laten landen.

    Je weet nu nog niet hoe je gevoel hierin gaat worden.

    Je bent nu vooral geschrokken,teleurgesteld en misschien ook wel bang.

    Vraag tesnoods een gesprek met je huisarts.

    Ik wens je veel kracht en wijsheid toe!!

    .

  • BoyBoyBoy

    Dit slaat natuurlijk nergens op toch? Ze heeft toch zelf seks gehad? Wat heeft zij gedaan om een zwangerschap te voorkomen? Als je een latex allergie hebt dan weet je toch welke condooms je besteld? En dan bestel je de verkeerde, dan koop je toch de juiste? Als die man wel bij de ha was geweest moest hij sowieso nog 8+ maand op een wachtlijst staan.

    Samen seks is samen verantwoordelijkheid.

    Vervelend dat het zo loopt en dat het een ontzettende lastige situatie maakt, dat is het zeker. Maar ik vind je reactie wel bijzonder omdat je zo die man beschuldigd 😉

  • Lovelyness76

    Ik begrijp zeker wat je zegt.

    Ze zijn beide ook verantwoordelijk!

    Maar zij houd een app bij wanneer zij vruchtbaar zou kunnen zijn.

    En ze heeft gezegd dat zij zich al had gesteriliseerd als het niet zo duur was geweest.

    Daarin hoor ik toch dat ze ermee bezig is geweest .

    En hij totaal niet.

    Zij gaat last krijgen van zwangerschapskwaaltjes,hormonen enz.

    Ik vraag me vooral af of hij zich net zo schuldig voelt als zij.

  • VerwardeMama

    Ik vind het zeker de schuld van ons beide. We weten allebei heel goed hoe kinderen gemaakt worden. Maar zijn nu uitgegaan van dat die app klopte. (In het verleden werkte dit namelijk wel prima.)

    De condooms heeft mijn man besteld.. Tot 2 maanden terug wist ik niet eens dat ik een latexallergie had! Deze heb ik schijnbaar na de laatste zwangerschap ontwikkeld..

    Mijn man hoefde alleen de rekening van het ziekenhuis te betalen en zou dan een afspraak kunnen maken.. Die verwijzing heeft hij begin 2020 gehad dus hij zal sowieso terug naar de huisarts moeten voor een nieuwe.. En of hij een nieuwe krijgt weet ik niet omdat hij met de laatste uiteindelijk ook niets gedaan heeft.

    Maar alsnog zie ik hem niet als hoofdschuldige in het verhaal... Ik vind dat we daarin gelijk staan...

  • oemmiee

    Ben wel met je eens. Ook dat manen zicht moeten steriliseren… ik heb zelf 3 super moeilijke zwangerschappen nu 31 weken zwanger en zou nooit zo iets van mijn man verwachten als ik niet meer zwanger wil worden knoop ik m’n baarmoeder zelf wel dicht

  • JustAMom

    Oh meid, ik herken het zo!! Ik durf tot 2 à 3 dagen ná, en net vóór m'n menstruatie onbeschermd seks te hebben, want ik ben al een keer 5 dagen na mijn eisprong zwanger geraakt.

    Ik herken je gevoel als je dat tweede streepje ziet verschijnen. Ik heb gegild, gejankt ...

    Nu alleen maar heel heel héél blij met dat wondertje erbij. De liefste jongen ooit, nu twee jaar oud.

    Sterkte!