Blog - Moe van het moeder zijn

Volgende week wordt de kleine man alweer één jaar, onvoorstelbaar hoe snel de tijd is gegaan. Maar tegelijkertijd voelt het ook alsof hij er altijd al is geweest, en kan ik mij geen leven meer zonder hem voorstellen. Het is een heerlijk ventje, gaat hard in de ontwikkeling en het baby gaat er nu wel écht af.

Maar pff, wat maakt hij het me lastig de laatste week. Het is alleen maar 'mama, mama, mama.' Ik kan niet een seconde naar de keuken lopen, of hij ligt al op zijn rug het uit te gillen en hysterisch te huilen. Hij wilt continu op mijn arm en bij mij zijn. Alleen spelen? Nee. Een filmpje kijken? Mmm, misschien 2 minuten. Maar mama moet erbij zijn. Komt papa eraan, dan moet hij er niks van hebben. Ook niet als hij hem optilt en probeert te troosten, dan wordt het gegil alleen nog maar erger. 

Ik word bijna 25, en ben de eerste van mijn vriendengroep die moeder is geworden. Ik wilde altijd al jong moeder worden en begrijp me niet verkeerd; ik vind het heerlijk en ik hou zielsveel van mijn kleine mannetje. Maar soms, dan mis ik het echt weer even om die normale 25-jarige te zijn. Even niks moeten, een avondje weggaan als ik dat wil of spontaan het terras op met vriendinnen. Ik voel mij momenteel zo uitgeleefd, en ik weet dat het een fase is en die ook wel weer voorbij gaat. Maar het komt wel even binnen. 



Zoals ik altijd zeg; dat ik mama heb mogen worden was het mooiste, maar ook écht verruit het zwaarste wat ik ook heb mee mogen maken. Zo, even het van mij afgetypt. <3

1681 x gelezen, 4

In Overig

reacties (8)


  • Tissie

    Dat heeft niets met je leeftijd te maken hoor🙈 Ik ben nu 35, ik ben degene die alles rondom de kinderen regelt, het meest in het huishouden doet, daarnaast vaak tot laat werkt maar wel vroeg op moet en laten we nu in een moeilijke periode met onze oudste zitten waardoor er extra op mijn bord ligt waar ik soms moedeloos van raak😅

    Dus dit jaar is mijn voornemen dat ik vaker voor mezelf kies en dat gaat me onwijs goed af. Weekendjes logeren bij een vriendin, logeren bij mijn moeder, laatst ben ik uit gegaan met een vriendin dus ben daar gelijk lekker blijven slapen en afgelopen week was mijn man een weekend weg met de kinderen en ben ik thuis gebleven. Zo heerlijk, iedereen heeft genoten en uiteindelijk ben ik gewoon een leukere moeder als ik af en toe even uit die rol kan stappen😊 Want ik ben gek op mijn man volk in huis, maar het zijn niet de makkelijkste. Dus soms redden ze zichzelf maar🤣

  • Masolsa

    O ik herken dit enorm. Ik ben 28 jaar en heb een zoon van 15 maanden. Op dit moment is er maar weinig goed bij hem. Hij was een makkelijke, rustige en tevreden baby die amper huilt. Nou is het een dreumes die weigert op te geven als hij iets wel/niet wil.

    Schiet mij maar lek soms… een tweede zit er bij ons voorlopig niet in of helemaal niet.

    En dan komt er weer een rustige fase en vergeet ik weer dat ik me zo voelde. :)

  • Masolsa

    O ik herken dit enorm. Ik ben 28 jaar en heb een zoon van 15 maanden. Op dit moment is er maar weinig goed bij hem. Hij was een makkelijke, rustige en tevreden baby die amper huilt. Nou is het een dreumes die weigert op te geven als hij iets wel/niet wil.

    Schiet mij maar lek soms… een tweede zit er bij ons voorlopig niet in of helemaal niet.

    En dan komt er weer een rustige fase en vergeet ik weer dat ik me zo voelde. :)

  • Maria7

    Herkenbaar!! Ik werd ook 25 toen mijn zoontje geboren werd en was één van de eerste in mijn omgeving. Mijn vriend is 7 jaar ouder en achteraf dacht ik wel eens: die ‘voorsprong’ die hij gehad heeft mis ik wel eens. Ook ik ging er met een grote kinderwens in en niets is overhaast besloten. Toch vond ik het heel pittig en moest echt wennen aan het leven als moeder, met een zoontje die ook wel veel aandacht vroeg. Ik heb moeten leren waar mijn grenzen lagen (zei op alles tegen iedereen veel ‘ja’) en heel goed op moeten letten dat ik ook echt momenten voor de mezelf in plande waar mogelijk. Uiteindelijk kreeg ik de grip weer wat meer terug en voelde mijn leven ook weer wat meer van mij ipv alleen van mijn kind en omgeving. In de eerste twee jaar dacht ik echt dat ons zoontje alleen zou blijven maar uiteindelijk kwam de wens voor een tweede die nu bijna geboren gaat worden. Ik ga er met veel meer vertrouwen en zekerheid in, met de ervaring dat zware tijden echt voorbij gaan (ipv dat wel te weten maar niet echt echt zo te voelen) en het verlangen om weer even een kleine baby te mogen verzorgen want ze worden echttttt snel groot!!

    alles komt goed! accepteren dat het is zoals

    het is, dat je voelt wat je voelt en dat de dag echt wel weer voorbij gaat :)

  • Rozenstruik

    Ja als je eenmaal moeder wordt, blijf je dat voor altijd. Dat is iets wat ik mij pas na 6 maanden realiseerde. Je kan je moeder zijn niet even pauzeren. Wat je wel kunt doen is je kindje bij je partner of ouders of zo laten, en dan iets doen zonder baby er bij. De eerste keren is dat ook nog moeilijk.. maar het went en dan leer je genieten van die kleine momenten.

  • Dibbus

    Haha, ja gek is dat he? Rationeel weet je dat natuurlijk prima, maar daar gevoel van echt nooit meer los zijn van je kind dat komt pas later. Ik merkte het 2 weken geleden ineens toen ik hartstikke ziek was (buikgriep) en gewoon niet kon uitzieken.... (Partner was ook ziek) pfoe dan voel je het ineens hoor!

  • Nicolette87

    Moeder is de overtreffende trap van moe… herkenbaar.

    Kun je niet wat voor jezelf doen en dat je partner met jullie kindje is? Dat is belangrijk om te blijven doen…

  • Dibbus

    Heel herkenbaar hoor en mijn kleine is net 4,5 maand. Ik ben echter bewust later mama geworden (ben nu 38), maar ook ik mis het om lekker de stad in te gaan, uiteten samen, reizen etc etc. Ik hou mezelf voor dat ik hier enerzijds heel veel jaar de tijd voor heb gehad en anderzijds dat veel van die dingen later ook weer kunnen. Of dat nou is met hem erbij of door oppas te regelen.

    Mijn vriend en ik zorgen er nu al voor dat we elkaar elke week wel een avondje weg/vrijaf gunnen en we hebben ook een paar keer mijn moeder laten oppassen om samen naar vrienden toe te gaan. Dat helpt mij wel echt

    Enne nee dit doet echt niets af aan hoe dankbaar ik ben dat ik mama mag zijn van deze fantastische vent! 🥰