Vriend twijfelt om bij de bevalling te zijn

Gisteravond kwam mijn vriend thuis van het werk. Niks aan de hand, we bestelde sushi en zaten gezellig aan tafel onze dag door te nemen. Hij vertelde dat 'ie had gebeld met een vriend, die al een kindje heeft. Hartstikke leuk zou je denken, dat dacht ik ook. Vertelt hij ineens dat hij twijfelt om uberhaupt bij de bevalling te zijn, omdat hij bang is dat het impact zal hebben op ons seksleven. Even ter herinnering; ik ben 36 weken zwanger, het is ons eerste kindje, ik moet bevallen in het buitenland in een verschrikkelijk ziekenhuis waar ze amper Engels kunnen. Hij weet dat ik me hier ontzettend druk om maak. 

Toen hij dit zei kon ik natuurlijk mijn emoties niet bedwingen. Ik moest huilen, was boos en vond het vooral ontzettend gemeen van hem. Hoe kan hij hier NU over beginnen? Hij weet hoe ik me voel en al aan het stressen ben. Ik vertelde hem dit dan ook. Het hoort de mooiste en bijzonderste gebeurtenis in je leven te zijn, en dan wil je op de gang wachten? Terwijl ik ONS kind met pijn en moeite eruit pers? Toen ik het gooide op het feit dat ik hem nodig heb in dit moment. Beloofde hij er bij te zijn en vertelde hij het niet zo te bedoelen. Wat denkt hij dan ook? Dat ik wil dat hij recht mijn hele hebben en houwe in kijkt? Ik sta er ook niet bepaald om te springen, but that is life. Hij kan gewoon naast mijn hoofd staan en mijn hand vasthouden. We hebben er nog even over gepraat en toen was het wel weer goed. Maar echt pff.. terwijl ik dit type wil ik hem het liefst aanvliegen.

Mannen...