Gynaecoloog, anesthesist en 20 weken

Lieve meiden, hier weer eens den blogje van mij.
Afgelopen dinsdag was voor mij een spannende
medische dag. Ik had een afspraak bij de gynaecoloog
een afspraak bij de anesthesist en ook nog eens de
20 weken echo.
Waarom een afspraak bij de gynaecoloog en de anesthestist?
Sinds januari 2017 heb ik in mijn ruggenmerg een
neurostimulator geimplanteerd gekregen omdat ik door een
hernia operatie kapotte zenuwen heb opgelopen. hierdoor had i
voortdurend chronische lage rugpijn en uitval van mijn benen. Ik
lag vaker op de grond en kon hierdoor weinig meer.
Uiteindelijk een neurostimulator geimplanteerd vele operaties
volgd en euiteindelijk afgelopen jaar 4 keer geopereerd. Maar goed
sinds november 2017 lijkt het een stuk beter te gaan.
En in februari was ik zwanger :) Ik loop gewoon bij de verloskundige maar
omdat mijn situatie met mijn rug alles behalve standaard is kreeg ik een consult bij de artsen.
een super leuke gynaecoloog was het maar ze wist wienig van mijn situatie en kon er op dit moment weinig mee.
ze schreef wat dingen op en keek even met het echo apparaat dat was dan wel weer leuk :) ze belt me op donderdag 28 januari
op want ze gaat ook in overleg met de anesthesist. dat word vervolgd.
Toen op naar de anesthesist, een hele leuke vrouw en het bleek al snel dat ze mijn situatie als uitdaging zag omdat hij bepaald niet standaard is.
Ze had al gebeld met het Erasmus waar ik altijd geopereerd ben en wist al veel van mijn situatie af. ze luisterde goed naar mijn verhaal en gaf aan
dat de overweging kan zijn om primair een keizersnede uit te voeren zodat er zo min mogelijk druk op mijn ruggenmerg komt. Ik vertelde dat ik geen ruggenprik mocht ivm met de leads van mijn neurostimulator, hierdoor zou ik onder algehele narcose moeten en de eerste tijd van de geboorte van onze dochter moeten missen. daar zag ik erg tegen op.
Maar er was redelijk goed nieuws, want ik mag geen epidurale ruggenprik maar wel een spinale. Dus stel het word een keizersnede dan is het toch mogelijk dat ik 'wakker' blijf. Dit bied weer wat perspectief. Ook opties voor pijnbestrijding besproken.
Wel is mijn wens om natuurlijk zonder pijnbestrijding te bevallen. Maar gezien de complexheid van mijn situatie moet alles vooraf in kaart gebracht worden. 28 juni word ik gebeld door de verloskundige en dan word de beslissing genomen wat het plan is, ben benieuwd.
Toen moesten we weer door voor de 20 weken echo. Nog een spannend moment die dag. Gelukkig leek alles er goed uit te zien, maar met de metingen bleek ons meisje wat klein te zijn. In de grafiek zat ze net onder/op de onderste groeicurve. Oei dit was schrikken en meteen dacht ik terug aan de 20 weken echo bij miin zoontje. Ook hij zat toen buiten de grafiek. toen volgde er 3,5 lange onzekere weken. uiteindelijk de groeiecho na 3,5 weken en toen was alles goed en geen reden tot paniek. Maar wat waren die weken lang en zwaar.
En zo ook nu weer. Op 3 juli hebben we voor ons meisje een nieuwe groei echo. weer 3 lange onzekere en angstige weken. Ik ben bang en onzeker en hoop dat ons meisje een groei laat zien. Prima als ze gewoon klein is, als ze maar gezond is. Maar voor nu is het wachten wachten wachten. Ik probeer te denken aan mijn zoontje bij wie het ook goed kwam maar de schrik zit er toch weer enorm in.

Sorry voor de lange blog maar wilde het even van me afschrijven en met jullie delen. Jullie ervaring met een kindje dat groeide onder de groeicurve?

Liefs Ryanen