Zusje

de vorm die je zusje heeft is niet mals en daar het van binnen zit is dat lastig te begrijpen. maaaaaaar ik vind ondanks dat dat je moeder ook meer naar jou en je dochter om moet kijken. jullie moeten er allemaal voor elkaar zijn. miss heeft je mams het ook heel zwaar (en ik weet dat dit doodvermoeiend is) waardoor ze gewoon weg niet in ziet dat ze jullie wat laat vallen. ik snap je echt heel goed want dit is onwijs frustie en zou dit ook zo niet willen. maar eerst accepteren dat je zusje gewoon niet stabiel is om zelf alles te doen en dan proberen om een andere instelling te krijgen. en oooh ik snap je nogmaals en je hebt echt gelijk 100 procent maar dit zal pas veranderen als jij je gedachten kan omzetten

Jouw zusje heeft het helemaal niet makkelijk zoals jij het omschrijft. Natuurlijk gaat joue moeder alles doen om haar te helpen. Dat zouden (bijna) alle moeders doen als het zo moeizaam gaat met hun kind. Ongeacht de leeftijd. Jij toch ook? Misschien kan je beter aan je moeder of zusje vragen of je ze ergens mee kan steunen. En tegen je moeder zeggen dat je ook aandacht van haar wil.

Sterkte, zowel voor jou, je moeder, als je zusje. Helaas is 't hebben van een familielid met een vorm van autisme niet makkelijk - zowel voor de gene die eraan "lijdt" als voor de mensen die dicht bij haar staan.

Het is frustrerend, voor jou als "normaal" mens te kunnen laveren tussen wat je wilt en wat je moet laten t.b.v de zorgvraag van je zus. Begrijp in ieder geval dat je moeder haar ondersteund, want dat is, wat elke moeder doet, zorgen voor je kind(er)(en) - je kan ze niet 1,2,3 zomaar laten vallen. Daardoor val jij als het ware "buiten de boot" - want alle zorg en aandacht gaat naar haar. Bespreek dat eens met jouw moeder, je gevoel, dat je haar mist, en ook graag eens haar onverdeelde aandacht wil ( als is 't maar 1 keer in de week, of 2 weken ) - of tenminste contact via telefoon of de app.

Je zusje, heeft uiteindelijk, met haar 23 jaar, hulp nodig, en snel ook (geziene er ook een kind bij betrokken is). Je kan kijken of er in de buurt van jou woonplaats, of je zus haar woonplaats kan zoeken naar een instantie die mensen met een beperking of autistisch stoornis kunnen ondersteunen. (Nederlandse instanties bijvoorbeeld: MEE, en Philedelphia) - Door middel van ambulante begeleiding (van buitenaf) zodat de druk op je moeder minder wordt, en daarmee tijd overhoud voor jou.

Eventueel kan je met je moeder overleggen of het mogelijk is, dat je zus, na het uitdragen van haar huidige zwangerschap, gesteriliseerd kan worden, zodat de kans dat ze nog eens moeder wordt, en zichzelf daarmee in de nesten werkt, tegengaat (klinkt naar weet ik!)

Wees iig niet boos op je zusje, PDD-NOS en ADHD (in combinatie) zijn geen fijne diagnoses. vooral als jonge vrouw, die nog zoekende is naar zichzelf, en haar plaats in de wereld. Ikzelf als ervaringsdeskundige weet hoe lastig het is en kan zijn dat de wereld je niet begrijpt, en andersom. (heb zelf PDD-NOS).

Iig wederom veel sterkte, en succes.

heel herkenbaar , ik heb een zusje met borderline , en die krijgt ook alles wat ze wil, en het ergste is nog dat mijn ouders er over klagen tegen mij.

ze heeft 3 kinderen van 3 verschillende vaders , waarvan er 2 niet meer bij haar wonen. constant nieuwe vriendjes etc.. nu heeft ze weer een nieuwe vriend en omdat ik zwanger ben , wil ze ook opeens nog een baby, terwijl ze niet eens voor haar dochter kan zorgen die nog bij haar woont. want die dochter woont meer bij mijn ouders dan bij haar thuis..

mijn ouders doen ook alles voor me zusje en haar dochter, en ik krijg al het gezeik..

ik heb hun duidelijk gezegd dat ik vind dat ze haar los moeten laten of accepteren hoe ze is , want veranderen zal ze nooit. ik zelf ben heel hard en doe niks voor haar of mijn nichtje en dat is niet omdat ik het niet wil maar omdat ik vind dat ze zelf haar verantwoordelijlheid moet nemen voor haar acties..

kreeg vanochtend om half 7 een app van haar of ik haar niet even naar de werk kon brengen want ze vond het re koud om met de bus of scooter te gaan?? uuhh hallo ben 37 weken zwanger en heb zelf 3 kinderen wat denk je zelf..

ik heb ook meerdere keren het contact verbroken met mijn moeder omdat ik het zoo beu was, ik doe altijd alles verkeerd en als ik iets niet doe zoals mijn moeder het wil dan heb ik het gedaan.

doordat ik vroeger van internaat naar internaat moest ben ik dus al jong heel zelfstandig geworden en totaal geen band op gebouwd met mijn familie, waardoor het voor mij heel makkelijk is om afstand te nemen.

momenteel heb ik wel contact met mijn moeder, en gaat het redelijk goed. maar het is wachten tot het weer fout gaat zeg maar.

mijn vader woont in Spanje en is er ondanks de afstand altijd voor mij en mijn kinderen, is heel geïnteresseerd in mijn zs , mijn moeder begint zich nu pas in mijn zs te interesseren.

ik heb gelukkig een hele lieve schoonfamilie waar ik altijd terecht kan en die er altijd voor mij zijn. no mather what. mijn kinderen kan ik altijd bij hun brengen als dat nodig is, bij mijn moeder moer ik een afspraak maken en dan nog kan het afgezegd worden. en mijn nichtje zit daar altijd.. onder het mom van me zusje kan niet goed voor haar zorgen, dus laten we haar der dochter gewoon in huis nemen want dan leert ze het helemaal nooit. dat is wat ik denk dan, ik kan me er soms ook druk om maken maar dan denk ik weer weetje zoek her uit , ik ben blij met mijn gezin en kinderen en doe her lekker zonder hun hulp of wat dan ook. zo kunnen ze ook nooit zeggen dat ik op hun leun of wat dan ook.

wat vervelend zeg! heb je hier met je moeder over gepraat? vertel haar dan dat je haar mist en dat je graag zou willen dat ze ook wat meer tijd en aandacht voor jullie vrij maakt.

en is er misschien een mogelijkheid dat je zusje ambulante ondersteuning van een zorg organisatie gaat krijgen? want dan hoeft ze ook wat minder aan je moeder te gaan leunen. en kan je moeder ook nog eens op adem komen en tijdvrij maken voor andere dingen.

Dat is wel heel vervelend voor je dat ze je geen aandacht geeft en geen belangstelling in je heb ook niet in je dochter dat doet gewoon pijn. Ik heb een broertje is 1x op Kraambezoek geweest daarna niet meer dat doet zo zeer. Bij mij is ook druppel gevallen van mij hoeven ze ook niet meer komen.

Maar over jou zusje zal wel veel hulp nodig hebben bij alles zal ze wel veel hulp van je moeder nodig hebben en jij kan allenmaal wel zelf dat is niet goed praten dat je moeder nooit tijd voor jou heb maar praat met haar over en laat merken dat je best begrip voor je zusje heb maar dat ze ook wellis in jullie belangstelling kan tonen.ik heb een broer met heel erg ADHD en woon wel op zich zelf heb veel hulp nodig maar ouders geven ons ook gewoon aandacht en ze past ook nog regelmatig op mij dochter. Ik zou niet leuk vinden als ze alleen maar met broer bezig is dat hoort niet je anderen kinderen hebben je ook nodig. Succes met je besluit zou ieder geval uitleggen hoe jij er in staat.

ADHD en PDD-NOS is niet een ideale combinatie. Mijn broertje heeft dit ook. Hij is rustig van karkater en met het ouder worden gaat het beter met hem, gelukkig. Hij blijft wel altijd mijn bijzondere broertje zeg ik dan altijd.

Om even naar je zusje te gaan: ze is de jongste voor je moeder en tegelijk haar zorgenkindje. Ze heeft door haar ziektebeeld waarschijnlijk een puinhoop van haar leven gemaakt en kan daarnaast ook geen relatie vasthouden. Ik denk dat ze heel erg graag anders wil, maar dat het haar alleen niet lukt en zeker niet zonder hulp. Die hulp krijgt ze dan van je moeder.

Ik bemerk uit je verhaal dat je eigenlijk de aandacht ook wil van je moeder en dat is heel begrijpelijk. Ik denk dat je zowel op je zusje als je moeder niet boos moet zijn. Je zusje heeft psychische problemen waar ze nooit meer van afkomt en je moeder wil alleen maar haar kind helpen. Wat ik je kan aanraden is dat je in gesprek gaat met je moeder, laat haar weten dat je haar mist en dat jij ook leuke en of gezellige dingen met haar wilt doen. Bel haar op, plan iets samen. Op de bonnevooi heen gaan zal ik niet meer doen, gezien je grote kans hebt dat ze niet thuis zal zijn. Probeer je in het ziektebeeld van je zusje in te lezen en probeer uit te vissen voor jezelf waar bij je zusje knelpunten liggen en eventueel een hulporganisatie hulp kan bieden in plaats van je moeder. Dat geeft je moeder misschien ook meer rust.

En ervaart je andere zus hetzelfde als jij? Ik hoop dat je er uit komt, het is ook heel naar dat je eigen dochter haar oma ook niet goed leert kennen. Ik begrijp heel goed je frustratie, het valt echt niet mee dit. Ik ben ook wel eens boos geweest dat het soms anders ging door mijn broertje. Maar hij hoorde er wel gewoon bij en we hebben als gezin er ook wat van proberen te maken en het heeft als resultaat wel dat we nog steeds een hecht gezin zijn. Ondanks alles. Ik wens je veel sterkte, hopelijk heb je wat aan mijn verhaal..

Lees eens de boeken geef me de vijf en auticommunicatie. Dan krijg je inzicht in je zus. Hoe ze denkt en in elkaar zit.

Ook als je 23 bent heb je nog autisme. Daar groei je niet overheen dus ik begrijp wel dat je moeder haar helpt. Een autist ben je voor het leven helaas.

Dat ze nu weer zwanger is is misschien niet zo.n handige set van haar.

Dat je moeder haar normale kind minder aandacht geeft komt waarschijnlijk omdat jij wel alles zelf kan en het overzicht hebt.

Als je meer inzicht in de psyche van je zus hebt, heb je ook meer begrip waarschijnlijk.