De uitwisseling part 2: ongewilde en onveranderbare poetry style

Hier komt ie dan eindelijk: de uitwisselingsblog.

Op woensdag 6 maart vertrokken we vanaf het station
Groningen richting schiphol. Al redelijk vroeg kregen we te horen dat er een
aanrijding was geweest bij één van de treinsporen naar Schiphol en dat we op
een andere trein moesten overstappen. Niet veel later werd ons verteld dat bij
de andere verbinding naar Schiphol óók een aanrijding was geweest en dat
Schiphol per trein onbereikbaar was. Vanaf Amsterdam-Zuid zijn we met de bus
verder gegaan. Gelukkig waren we alsnog ruim van te voren op het vliegveld en
hadden we nog even vrije tijd. Zo’n anderhalf uur later stegen we op, op weg
naar Madrid. Weer twee en een half uur later landden we. We werden opgewacht
door een deel van de Spaanse leerlingen. Het was fijn elkaar weer te zien na
drie maanden. We gingen met de bus naar Torrelodones, wat vlak naast Madrid
ligt. Daar op school waren er tapas hapjes en zagen we de rest van de
Spanjaarden ook. Na zo’n anderhalf uur was het tijd om met je gastgezin naar
huis te gaan. Mijn Spaanse familie was geweldig! Natuurlijk wist ik al dat
Belén super was, maar haar ouders waren ook erg vriendelijk en gelukkig spraken
ze ook goed Engels. Haar zus was ook erg lief en haar Engels was goed, maar
haar broer sprak er geen woord van.

De volgende dag moesten we eerst presentaties (over
Nederland/Nederlandse dingen) houden voor een willekeurige klas van de school, wat
erg grappig was, op zich. Daarna gingen we een berg beklimmen en El Canto Del
Pico bekijken. Een huis met een grote rots ernaast op de top van de berg. Het
regende ontzettend hard, maar dat maakte het alleen maar leuker. Ik dacht dat
we ongeveer drie kwartier hadden gelopen, voordat we boven aankwamen, maar het
bleek bijna anderhalf uur te zijn geweest! Naar beneden ging een stuk sneller,
een half uurtje ongeveer. ’s Avonds zijn we naar een groot winkelcentrum
geweest en hebben daar geshopt en wat rondgehangen. Ideaal, die late etenstijden
daar, want zo kan je makkelijk vanuit school tot minstens half negen ’s avonds ergens
heen zonder steeds heen en weer naar huis te moeten!

Op vrijdag gingen we met de bus naar het stadje Segovia,
waar we een rondleiding kregen. Dit duurde ons allemaal net wat te lang. Na de
rondleiding gingen we in een restaurantje lunchen. Ik heb allerlei dingen geproefd,
die ik nog nooit eerder had gehad. Sommige dingen waren lekker, andere wat
minder. Na de lunch zouden we terug lopen naar de bus, maar de leraressen
hadden ons per ongeluk naar de andere kant van de stad geleid (en het lag op
een berg, dus we moesten weer de hele berg over om weer aan de juiste kant van
de stad te komen). Dit ging gepaard met wat gemopper van ons, maar goed, het
had erger kunnen zijn: het regende weer en we hadden bijvoorbeeld geen paraplu’s
bij ons kunnen hebben, maar die hadden we gelukkig wel. :-)

Die avond hebben we eerst churro’s gegeten bij een barretje
en daarna Torrelodones afgestruind. ’s Avonds ben ik met de familie uit eten
geweest.

’s Zaterdags ben ik met Belén, haar ouders en een meisje van
mijn school naar El Escorial geweest, waar een reusachtig klooster stond. Heel
mooi! ’s Avonds hadden we een feestje bij één van de Spaanse meiden thuis. Het
was echt ontzettend gezellig, zou de avond nog wel tien keer willen herbeleven!
Veel gedanst en gedronken. En dat merkte ik de volgende dag... Ik had ten
eerste misschien vier uur geslapen, van zeven tot elf, omdat een Spaans meisje
en een Nederlandse vriendin van me bij ons bleven slapen. Eerst bleven de
Spaanse meiden maar kletsen en toen ze eindelijk rond vier uur gingen slapen,
begon de Spaanse logée te snurken alsof ze Voldemort met zes neusgaten was
(niet overdreven!). Toen moest ik nodig plassen en daarna had ik te veel honger
om in slaap te kunnen vallen, dus slapen was niet geweldig. Overdag gingen we
eerst weer naar El Escorial, dit keer met de groep, en daarna naar een ander
winkelcentrum. Die Spaanse ouders rijden hun kinderen overal heen met de auto,
op zich wel handig, maar ik was de hele dag zó misselijk en brak, dat de auto echt
een hel was. Volgens mij ben ik werkelijk waar als een zombie dat winkelcentrum
door gelopen, ik had echt nergens zin in. ’s Avonds even met mijn ouders gebeld
en die lachten me gewoon uit, heel gemeen. :-( Haha.

Op maandag gingen we met de bus naar Madrid om één of andere
speurtocht te doen, waar natuurlijk weinig van terecht kwam, zodra de leraren
uit beeld waren. Maar gezellig was het wel! ’s Middags weer lunchen in een
restaurantje op kosten van school en daarna hadden we vrije tijd in Madrid. We
hebben rondgehangen in een groot park en zijn ongelooflijk veel souvenirwinkels
binnen gelopen. Ik kan ze voorlopig echt niet meer zien! We hebben die dag wel
van tien uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds gelopen, dus mijn voeten waren
dood aan het eind van de dag, maar het was wel ontzettend leuk. (Trouwens ook
nog naar het Sofia Reina museum geweest en La Guernica van Picasso gezien.)

Op de laatste hele dag, dinsdag, kregen we eerst op school
flamenco lessen van een vreemde mevrouw, die niet kon lesgeven, dus niemand
snapte er iets van. Maar we deden maar gewoon wat, en zo was het alsnog leuk.
Daarna net zoals in Nederland een kunstwerk (ons eigen gekleurde La Guernica)
gemaakt en daarna waren we weer vrij. We zijn die avond wezen bowlen en daarna
zijn we uit eten geweest. Toen was het alweer tijd om naar huis te gaan voor de
laatste nacht. :-(

Op woensdag hadden we eerst een farewell breakfast en gingen
we foto’s op de beamer kijken. Wij Nederlanders hadden een cadeautje voor ze
meegenomen, namelijk een poster met een groepsfoto en alle namen erop. Die
hebben we zelf ook. Toen was het tijd om naar de bus te gaan. Heel veel
knuffels en tranen. Bijna iedereen liep te brullen en toen de bus weg reed,
werd het er niet beter op. Eenmaal op het vliegveld aangekomen, ging het wel
weer. Daar even lekker rondgekeken en nog wat geshopt. De vliegreis naar
Amsterdam was heel erg leuk en grappig. Twee en een half uur lang gelachen met
een jongen en een meisje uit mijn jaarlaag. De trein was even zo leuk,
eigenlijk wederom lol van vertrek tot aankomst. En toen was station Groningen
daar! Het was toch wel fijn om mijn ouders weer te zien, ook al wilde ik eerst
niet weg uit Spanje.

Tja, en toen de volgende dag meteen weer naar school. Erg
jammer, maar de pret kan niet eeuwig duren (wel tussendoor natuurlijk). Nu zijn
er plannen om elkaar deze zomer weer te bezoeken, maar het is onmogelijk om een
periode in de vakantie te vinden wanneer iedereen er is. Ik hoop dat ik terug
kan, het was namelijk een week om nooit te vergeten!

Foto's
komen later; beloofd! Ik kreeg ze eerst alleen in heel groot formaat in mijn
blog en kon ze niet kleiner maken en nu krijg ik ze helemaal niet meer in mijn
blog. Maar dat zoek ik morgen of maandag wel uit.

Fijne
avond verder!