Haay dames,
Een paar dames weten al dat het helaas is misgegaan.
Graag wil ik mijn verhaal delen.
Vraag 16 oktober gingen wij voor de pretecho om te zien of ons spruitje een jongen of misschien dit x een meid zou worden..
Weddenschappen waren gezet, oppas geregeld en hop daar gingen we.
We konden meteen naar binnen, ik ging liggen de echo erop en we keken naar de contouren van ons kindje.
Nog niet in de gaten hebbende dat er iets mis was, tot de echoscopiste vroeg 'uh wanneer heb je de laatste echo gehad?'
Geschrokken van de vraag, keek ik naar het buikje en zie opeens dat er geen beweging zichtbaar is geen knipperend hartje.
Met dat ik het zie bevestigd ze mijn gedachte en ik ben er even stil van. De tranen komen en vervolgens zitten we vol ongeloof in de kamer ernaast bij onze vk alles na te lopen.
Uiteraard is zij ook verbaasd, na 12 weken gaat het net heel vaak meer mis maar het is mogelijk dus.
Na de 11weken echo en goede echo gehad te hebben zonder enige aanleiding hiervoor blijft het op 'domme pech'.
Thuis kids ingelicht, even tijd om het te laten bezinken en maandag een doorverwijzing voor de gyn.
Zondag begint toch spontaan het bloeden lichtjes, vervolgens maandag ook wat weeën. Tot alles stopte en ik de volgende daag toch nog kon bellen voor een doorverwijzing.
Dinsdag hele dag niks aan de hand tot savonds bloeden zonder krampen of weeën ineens extreem hard ging.
Zo hard dat ik binnen 3 kwartier na schatting vd vk al op anderhalf tot 2 liter bloedverlies zat.
Via ambulance naar zh gebracht en de volgende dag mocht ik weer naar huis.
Totaal 3 liter bloed verloren met ijzer tabletten weer naar huis rustig bijkomen.
Vrijdag was het een week geleden dat we erachter kwamen dat het niet goed zat en emotioneel gaat het best goed.
Hoe het ging was natuurlijk niet leuk maar ik was opgelucht dat het gebeurd was en we het kunnen afsluiten.
Ik begin al steeds meer info te lezen over hoe je cyclus gaat na een miskraam etc.
Ik heb een erg duidelijk gevoel, ik zou al best wel graag weer meteen ervoor willen gaan.
Partner verbaasd zich erover, die dacht dat ik wel meer tijd nodig zou hebben dat dacht ik van tevoren ook maar het voelt oké.
Is dat gek dat ik daar nu al weer mee bezig ben?
Voor dames die ook een miskraam hebben meegemaakt, hoelang hadden jullie nodig om het te verwerken?
Het voelt voor mij echt niet gek...
reacties (11)