Zwangere vrouwen onredelijk? Vlucht!

Mijn vriend heeft het maar zwaar. Het huishouden rust op zijn schouders. Net als de babykamer en mijn gemoedstoestand.

Ik dacht dat het erg was toen ik hem in het bijzijn van zijn collega naar huis sleepte.
‘Mag ik de autosleutel? Ik trek het niet meer en ga nu naar huis.’
‘Mag ik nog een kwartier werken, dan ben ik klaar en ga ik met je mee’
‘Een kwartier?! Dat trek ik écht niet.’

En dus gingen we naar huis. Zijn collega maakt hier nog dagelijks grappen over.

Maar ik geloof dat ik nu het toppunt heb bereikt. Nieuwsgierig kijk ik af en toe naar live birth vlogs, vloggers die hun bevalling filmen: van ontsluiting tot uitdrijving. Iedere keer als de baby op de buik van de moeder wordt gelegd, huil ik hysterisch mee. Dat is niet het ergste. Deze filmpjes stuur ik onder werktijd naar mijn vriend, zodat hij zich kan voorbereiden. Hij schaamt zich vast dood.

Arme J.

Als ik hem was zou ik vluchten nu het nog kan.