Bevallen met 33+6, mijn bevallingsverhaal

Vorige week maandag ben ik om 11 uur 's avonds naar bed gegaan met hele lichte menstruatiekramp. Ik was op dat moment 33+5, uitgerekend op 18 september, en ging er vanuit dat ze aan het indalen was. Om 2 uur 's nachts werd ik wakker met kramp. Ik ben naar het toilet gegaan waar ik wat dunne ontlasting had. Toen ik in bed stapte voelde ik ineens heel veel afscheiding, mijn ondergoed en pyjamabroekje waren zeiknat dus dacht nog, wat gek veel afscheiding ineens. Later bleek dat dat het breken van mijn vliezen is geweest. Ik bleef kramp houden en heb nog even onder de douche gestaan om te kijken of dit voorweeën waren. Dit hielp niet en de kramp bleef. Uiteindelijk ben ik op een gegeven moment naar beneden gegaan om mijn vriend niet tot last te zijn. Ik moest nog een paar keer naar het toilet en moest ook overgeven.

Ik had die avond bij mijn vader gegeten en had daar soep gehad die al een paar dagen oud was. Ik ging er vanuit dat ik voedselvergiftiging had of buikgriep. Vond het wel gek dat de kramp zo hevig was en niet afnam als ik naar het toilet ging. Om 4 uur kwam mijn vriend naar beneden. Die vond mij in elkaar gedoken op de bank. Hij vertrouwde het niet en stond erop de verloskundige te bellen. Dit wilde ik niet want ik vond het onzin haar uit bed te bellen voor een buikgriep. Hij pakte toch door, ze zou eraan komen. 10 minuten later was ze er en heeft ze naar het hartje geluisterd. Dit was goed maar mijn buik voelde wel hard. Ze wilde toch voor de zekerheid even voelen waarop ze zei: "Meis je hebt geen buikgriep, je bent aan het bevallen. Je hebt 4 cm ontsluiting". Halsoverkop moesten wij spullen bij elkaar zoeken want ik had nog geen vluchtkoffer klaar staan. Vond ik nog niet nodig met bijn 34 weken. Zij belde ondertussen de ziekenhuizen in de buurt waar we terecht zouden kunnen. Om 5 uur waren we in het ziekenhuis. Na een half uur gingen ze weer inwendig checken. Ondertussen zat ik op 8 cm ontsluiting. Hier was geen remmen aan, die kleine wilde komen.

Ze moest nog indalen dus toen ik persweeën kreeg heb ik eerst een tijdje passief mee moeten persen om haar omlaag te krijgen. Om kwart over 7 mocht ik actief gaan meepersen. 4 keer persen later had ik mijn kleine meisje op mijn borst liggen. De placenta wilde vervolgens niet komen. Na een uur is deze er toch uitgekomen. Mijn baarmoeder wilde echter niet inkrimpen. Ze hebben me naar de opname gebracht waar ze het vloeien in de gaten wilden houden Ondertussen kreeg ik weeënopwekkers om de baarmoeder te laten inkrimpen Hierdoor heb ik nog 4 uur weeën gehad. Dit werkte niet en om half 12 is er met een echo gekeken en bleken er nog delen van de placenta achter te zijn gebleven. Ik ben met spoed naar de OK gebracht waar ze onder narcose mijn baarmoeder hebben schoongemaakt. Toen ik wakker werd voelde ik me een ander mens, de weeën waren voorbij en ik was weer helder.

Toen kon ik eindelijk van ons meisje gaan genieten! Haar naam is Lois Jenny, roepnaam Lois. Geboren op 6 augustus om 7:30 na een bevalling van 5,5 uur. Ze is 46 cm en weegt 2490 gram. Ze moet nog even in het ziekenhuis blijven maar doet het heel erg goed. De verwachting is dat ze met 36/37 weken mee naar huis zal mogen. Al met al is mij de bevalling zelf heel erg meegevallen. De weeën waren vervelend maar goed weg te ademen. De nasleep was vervelender maar dat is een kwestie van pech hebben.